Geplaatst: 30-06-23 09:54 Een jaar of 4 geleden heb ik mijn spiraaltje laten vervangen, het oude zijn tijd zat er op. Dus: een nieuw spiraal, een ander dan ik voorheen had. Reactie: mega allergie, ik stond vòl bultjes, van onder mijn kin tot aan mijn enkels. Hele strijd met de gynae, die wilde niet aannemen dat ik zo op het spiraal reageerde. Ze heeft me 3 maanden op de pil gezet, zolang ik die nam waren de bultjes vrijwel onder controle. Daarna kwamen die in alle hevigheid terug.
Ik kwam toch al niet door één deur met die gynae ("vrouwen moeten baby's maken"), dus heb ik me via de huisarts naar een andere gynae laten doorverwijzen. Die geloofde me wél, en vroeg mij wat ik wilde. Spiraal werd verwijderd, de allergische reactie verdween en kwam nooit meer terug.
Sindsdien sukkel ik. Ik heb een jaar de prikpil gekregen, maar omdat ik zo vergeetachtig ben vond ik dat nogal riskant haha. Ik heb toen een jaar lang geen maandelijkse kwellingen moeten ondergaan, voor het eerst in mijn leven! Gedurende de 5 jaar dat ik het spiraal had, kreeg ik wel elke maand mijn maandstonden.
Goed, een jaar de prikpil, een jaar geen maandstonden. Daarna overgestapt op de pil - ik vertrouw mezelf iets meer als ik die pillenstrip gewoon op tafel heb liggen en er daardoor aan denk ze te nemen.
Echter.. ik bloed letterlijk als een rund. Ik kan het niet netter omschrijven, het is wat het is.
Ik verlies zoveel bloed, dat ik er letterlijk bleek van af trek. Als ik geluk heb, voel ik het een dag op voorhand aankomen. Als ik pech heb, is het er ineens, en moet ik hopen dat ik in de buurt van een toilet van.
Excuses voor de nastyness haha, maar het bloed stroomt er letterlijk uit gedurende een dag of 3-4. Ik moet soms 3x op een uur tijd een nieuw maandverband nemen, ik voel letterlijk hoe het bloed mijn lichaam verlaat. Heel ongemakkelijk allemaal. Als ik naar de wc ben geweest, ziet het water in de pot letterlijk rood (echt, sorry hoor, ik ben er niet trots op maar ben wanhopig ondertussen haha).
Daarbij komt ook mijn libido: ik heb het libido van een steen. Serieus.
Dat was voorheen absoluut niet het geval. Nu kan ik niet eens denken aan seks (vrij frustrerend voor mijn partner), en dat al een héle tijd.
Ik ben naar de huisarts geweest, de gynae en een seksuoloog.
De huisarts gaf me een andere pil, de gynae vond een kleine cyste in mijn baarmoeder maar zei dat die vanzelf zou weggaan - de seksuoloog zei na 1 sessie dat ze niets voor me kon doen (ik kan vrij genoeg over seks praten, weet wat ik lekker vind en kan hier ook héél relaxed met mijn partner over praten, hij is meer dan goed genoeg tussen de lakens dus het is niet zo dat ik daarom geen zin zou hebben). De gynae heeft ook bloed laten prikken - daar is niks uitgekomen.
Anyway, na x jaar beginnen de frustraties hoog op te lopen.
Het bijna doodbloeden (bij wijze van spreke) is afschuwelijk, zelfs als tiener had ik dit enorme bloedverlies niet, en toen was ik ook altijd "erg ongesteld".
En het libido van een fossiel zet nogal wat druk op mijn relatie.
Ik dacht even nog aan een vroege menopauze, maar ik heb echt geen enkel symptoom. En ik ben nog maar 34 jaar, dus dat zou wel héél vroeg zijn. Het zal best kunnen, maar ik heb dus echt geen enkel symptoom.
Als ik mag gokken, zeg ik dat mijn hormonen flink in de knoop zitten door het veranderen van spiraal, de prikpil, de pil, een andere pil. Maar bloedonderzoek geeft geen antwoord, en behalve de cyste is mijn baarmoeder ook gewoon in orde.
Wie o wie heeft hier een verklaring voor? Ik ben dit echt zo beu..
Ik zoù terug kunnen overstappen op de prikpil, maar toen had ik ook het libido van een steen, dus dat lost niet alles op. Met het overmatige bloedverlies kan ik nog leven, het is een paar dagen lastig maar meer ook niet. Vooral het ontbrekende libido is zwaar voor de relatie, en daar wil ik echt iets aan veranderen.. Iemand de gouden tip?
Het zit ondertussen waarschijnlijk ook nogal tussen mijn oren, "get over it en begin er aan" werkt niet
Ik zit altijd met de struggle "ik heb geen zin", dus wil ik er ook/niet eens aan beginnen. Niet willen koken maar toch eten op tafel zetten is imo iets heel anders dan letterlijk jezelf openstellen (sorry, flauw grapje) als je daar geen zin in hebt. Gaandeweg krijg ik waarschijnlijk wél zin hoor, mijn partner heeft ervaring genoeg en de seks is àltijd goed - maar ik zit dus met het feit dat ik er niet eens aan wil beginnen, dat ik (op voorhand) totaal niet opgewonden geraak, nooit, nergens van, en dat lijkt me niet normaal. Als ik altijd al zo was geweest, oké dan, maar dat is dus niet het geval. Ja, ik kan porno kijken, en als we dat doen werkt dat wel - maar zelfs daar heb ik op voorhand geen zin in - dat schiet dus niet op 
Mijn hoofd lijkt mijn lichaam in de weg te zitten, en mijn lichaam denkt dat het 80 jaar is ofzo. Herkent iemand dit? Heeft iemand tips, een/dé oplossing?
Ik hoor het graag..
Jaa wolfje geef jij het vliegtuig eens een mooie kleur 
veel plezier tho 