laetitia schreef:Jullie zijn echt op de goede weg! Bedenk dat het vaak een erg hobbelige weg omhoog is...
Vaak is het 1 stap vooruit en dan weer 2 stappen achteruit. Je merkt geen grote verbeteringen maar ondertussen zijn er steeds die kleine, hele kleine stapjes omhoog.
Deed het je man iets toen je zoontje hem onder de mazelen sminckte? Raakte het hem?
Had hij er iets van emoties bij? Zo ja: Heel goed teken!! Zelfs als hij er verdrietig om werd!
Ik mag hopen 2 stapjes vooruit en 1 terug, anders zak je alleen maar verder terug... Ik herken het in ieder geval van de depressie van mijn vader, het heeft zo zijn ups en downs. Dan heeft hij een paar goede dagen en dan weer een mindere. Ik ga er bij hem vanuit dat het nooit meer over zal gaan, maar richt me er op dat hij er vrede mee kan hebben. Hij heeft na jaren een beetje zijn ritme gevonden, maar écht zorgeloos gelukkig heb ik hem al heel lang niet meer gezien 
Lasorda, hoe gaat het nu met jullie? Ik lees al lang mee en vind het bewonderenswaardig hoe je met de hele situatie omgaat. Dit is een fantastisch voorbeeld van 'in voor- en tegenspoed'