Moderators: Essie73, ynskek, Ladybird, Polly, Muiz, Telpeva, NadjaNadja
LaScar schreef:Ik hoop dat het een beetje goed gaat met iedereen hier, ben nog altijd jullie wijze woorden aan het teruglezen op momenten dat het me allemaal even te veel wordt.
Ik ben zelf druk met al mijn eigen dingen, en dat gaat momenteel wel. Ik denk, dat omdat dit al de 3e keer is, ik wel al wat minder lang heftig in de put zit dan de eerste keer. Maar het gaat met ups en downs, en nog heeeel veel piekeren. Ineens gaan mijn gedachtes soms toch weer daarheen en dan mis ik hem zo. Maar er is ook een deel van mij dat, al ik terugdenk aan alles, best boos is om hoe hij met de hele situatie om is gegaan. Het is echt een rollercoaster. Het ene moment denk ik, misschien is het inderdaad beter zo, en het andere moment hoopt een deel van me dat we over onbepaalde tijd misschien wel weer contact kunnen krijgen… Vermoeiend!!
LaScar schreef:xDenies: Wat fijn dat jullie zulke goede stappen maken! Wat mij betreft heeft jouw verhaal hier zeker ruimte, ik vind het heel hoopvol (al probeer ik zelf niet veel te hopen, toch is het iets moois).
Ik heb zelf vooral nog heel veel moeite met het idee dat hij (waarschijnlijk, net als vorige keer) nu met andere meiden bezig is. Of dat nou alleen maar afleiding is of niet, ik vind dat echt zó‘n vreselijk idee. Kan dat echt niet rijmen met de persoon die hij voor mij was in onze relatie..
Ook het feit dat ik me elke dag zo bewust ben van het feit dat het weer een hele dag is waarop hij geen contact zoekt. Ik omdat ik geen keus heb, maar hij juist uit vrije wil. Dat doet me echt pijn, alsof het hem heel makkelijk afgaat.. Hoeft natuurlijk totaal niet, maar toch
xDenies schreef:Je laatste zin is wel grappig, alsof je eerste date gelijk thuis is en ze zien hoe groot je huis isEr is meer tussen een golddigger of iemand die zich te min voelt
LaScar schreef:Dat is inderdaad een hele goede voor mij om te onthouden, niet invullen voor een ander. Ook is het fijn om te realiseren dat inderdaad het leven niet altijd volgens het boekje gaat. Het geeft me soms wel rust om mezelf te vertellen dat alleen de tijd het zal leren.
Ik ben momenteel heel druk met mijn laatste ‘stage’ (ik word bijna dierenarts!) en trainingen met mijn wedstrijd dansteam voor het WK in amerika.. Allemaal hele leuke dingen en mega volle weken, wat zeker de nodige afleiding geeft. Maar ik heb nu gewoon mijn beste maatje niet meer om het mee te delen en dat maakt het ook weer extra moeilijk soms. Zeker nu de zomer eraan komt, de laatste keer dat we samen waren maakte hij nog de opmerking dat we alsnog samen op vakantie konden gaan (dat hebben we namelijk nooit gedaan in die bijna 3 jaar).. Dat wordt m’n tweede zomer op rij met liefdesverdriet
Zonnetje81 schreef:Nou ja ik ben niet iemand die 3 maanden 'in de stad' afspreekt. En ook geen 5 dates in 'de stad'.
Dus ik vind dat wel een lastige ja haha. En met mijn dierenbedrijf aan huis is het ook niet zo: ik ga wel altijd naar hem![]()
Hoe snel spreken jullie dan thuis af? Ik heb dat altijd wel snel gedaan hoor date 2/3 ofzo, lag een beetje aan de situatie.
Er is wel meer inderdaad, maar het kan afschrikken of verkeerde indrukken afgeven. Ik weet het niet maar ik zou hier gaan samenwonen dus het was geen ding....nu voelt dat wel een beetje zo