Heel fijn dit advies en om je verhaal te horen!
Ik heb jouw verhaal hier in dit topic inderdaad ook langs zien komen, en ben blij te horen hoe het nu voor jullie heeft uitgepakt

Best bijzonder, ik herkende ook veel van die onzekerheid van 'waar gaat het heen' terug.
Op dit moment ben ik inderdaad van plan helemaal op mezelf te focussen, net zoals ik de eerste keer (na een tijdje niet te willen loslaten

) uiteindelijk heb geprobeerd. Die keer is hij wel snel zelf tot de realisatie gekomen dat hij toch niet zonder me wilde. Dat maakte het ook zo moeilijk om in de 2e breuk te accepteren: 'toch niet'. Volgens hem was hij er achteraf niet genoeg doorheen gegaan en zodra hij het begon te voelen besloot hij terug te komen. Hij heeft dan ook steeds minder echt de gevolgen kunnen voelen van zijn keuzes, namelijk mij echt kwijt zijn. Want helaas, hij had wel gelijk, ik zou van mezelf niet degene zijn die weg zou gaan bij hem.
Nu is het laatste contact wat we hebben gehad het gesprek van de breuk, en ik ben niet van plan daar nog iets aan toe te voegen.
Mocht hij ooit op zijn beslissing terugkomen, dan moet hij wel echt 1000x harder voor me vechten voordat ik het echt weer zou geloven.. Het waren achteraf gezien zo vaak vooral woorden en beloftes, maar weinig daden en verandering. En toch blijft het vreselijk moeilijk ineens helemaal vreemden te worden van degene die zo lang het dichtstbij je heeft gestaan
