MarlindeRooz schreef:Lekker makkelijk zeggen wanneer je niet alleen thuis zit maar met man (en kinderen).Ik spreek een vriend en vriendin nog steeds. Ga daar gewoon langs en die komen hier ook. Die zien verder ook niemand anders dan hun ouders/zusjes. Van beiden weet ik precies wie ze zien. En dat zijn heel weinig mensen. Eentje woont op 50 meter afstand (zelfde plein, hoeven niet over de openbare weg) en de ander op 300. Als ik bij die op 300 meter niet langsga weet ik niet of ze 1 juni wel haalt.
Dit mag gewoon, je mag gewoon anderen bezoeken. Met max 3 mensen in 1 ruimte. Zeker als er psychische problematiek speelt is dit erg belangrijk.
Enorm lastig dit en ook wel begrijpelijk. Goed blijven nadenken en bewust zijn van risico’s die je neemt met name ook voor anderen!
Ik ben eerder bang dat ik zelf dierbaren besmet omdat ik vanuit werk (arts op seh in zuiden) veel blootgesteld word.
Het werken is wel te doen op dit moment. Ik vind het lastiger dat veel vrienden die ook werkzaam zijn in de zorg extra risico lopen. We hebben het eigenlijk überhaupt te druk nu om elkaar te zien en dat zou voor iedereen weer extra risico opleveren. Ik vindt bellen, skype enz. goede oplossing hoewel er laatste weken best ook momenten zijn dat ik ze knuffel zou willen kunnen geven


Sterkte voor iedereen die het zwaar heeft. Het zijn rare tijden zo
