Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
xPabloBokt schreef:Lieve reacties allemaal
Thuiszorg is er, ze zit nu al een tijdje in het ziekenhuis in afwachting van een plek op revalidatie. Maar nog steeds zuigt ze erg veel energie en dan knaagt er bij mij ook nog schuldgevoel dat ik niet zo vaak bezoek omdat ik het gewoon niet trek..
Als ze thuis is, is er dagelijks thuiszorg. Somatische zorg is dus uit handen gegeven. Het gaat vooral om het mentale/sociale wat erg zwaar is..
Britta31 schreef:Komt het omdat je moeder geestelijk achteruit gaat of weet ze goed wat ze doet?
Ineke2 schreef:MarlindeRooz schreef:Alle jongeren die netjes een mondkapje dragen in de trein maar de bejaarde zit met het ding op de kin. Gelukkig is dat niet toevallig de risicogroep.
Ach meestal is het andersom. Zo houd het elkaar in evenwicht
Ik doe 9 van de 10 keer op de een of andere manier altijd boodschappen of ben in een winkel waar op dat moment vooral ouderen zijn. Allemaal stuk voor stuk denken ze immuun te zijn ofzo
Ik vindt het trouwens wel fijn om met die doelgroep in een winkel te zijn. Weet niet hoe het mij elke keer lukt

ipv kijken of het er nog zit toen het vannacht opkwam of ergens vandaag lig ik de hele dag al lamlendig op de bank. Blond
Ik heb eindelijk een rijbroek gevonden die er behoorlijk uit ziet. Dus voor mij is de nachtmerrie weer voorbij. (Hopelijk. De vorige raakte kwijt in de post). Maar wat een klus!
En dan mag de stagiair dat nog even in een middagje opknappen.
Ongeveer een kwart is geen echt damesmodel meer en kan door de oogharen gezien doorgaan voor een herenmodel. Maar als je eerlijk tegen jezelf bent is het nog steeds precies niets. Dan heb je nog ongeveer een kwart dat een overtuigend herenmodel is. Maar met het gros daarvan zou ik nog niet dood gevonden willen worden. En heel af er toe kom je dan iets tegen dat er mee door kan of echt leuk is.