TW: overlijden en ziekenhuisperikelen
Ik zie vaak als ik eraan terug moet denken alleen het moment dat ik haar vond en dat ze niet meer leefde, en daar blijft het bij. Natuurlijk is dat confronterend, maar dat geeft me alleen een vervelend gevoel. Nu speelde die hele dag zich continu opnieuw af in mijn hoofd. Hoe ze op de spoedeisende hulp lag, hoe ze praatte en huilde, hoe ze schreeuwde van de pijn toen ze op haar zij gelegd moest worden door de verpleegkundigen. Hoe ze 's middags tegen me zei dat ik naar huis moest gaan en moest gaan uitrusten, en ik als laatste zei dat ik van haar hield. Ik lag gisteravond zo in bed dat mijn schouder tegen mijn nek aan kwam en het was net alsof ik haar warmte nog kon voelen van het moment dat ik haar vond. Het was zo schrikbarend echt dat ik echt mijn ogen een tijdje niet kon sluiten omdat ik dan weer helemaal terug getransporteerd werd naar die dag.
Kon dus vanzelfsprekend niet goed wakker worden vanochtend waardoor ik veel later op stage was dan ik gewild had. Had in de ochtend ook weer allerlei dromen waar ik niet goed uit kon komen, dus waar de wekker om 06.30 stond was ik pas om 07.00 effectief wakker omdat de wekker van mijn vriend toen af ging.
Ben er enorm van geschrokken, heb in de tijd dat ze overleden is nog nooit zo'n heftige herbeleving gehad die ook totaal uit het niets kwam en hoogst onvrijwillig was. Ik hoop dat dit nooit meer gaat gebeuren..