Wirobelgje schreef:Gameboy als in computer dinkie?
Ja Nintendo de eerste, maar de color werkt nog.
Moderators: Essie73, ynskek, Ladybird, Polly, Muiz, Telpeva, NadjaNadja
Femke_Tweety schreef:Net op een haar na een gigántische aanrijding kunnen voorkomen.
Dat ik het heb kunnen voorkomen is positief natuurlijk.
Het volkómen belachelijke rijgedrag van de bijna-veroorzaker is echter wèl een ergernis.
80 kilometer weg, ergens op de Veluwe. Tweebaans (1 rijstrook in beide richtingen)
Tegemoetkomende baan vrij druk,
mijn baan voor mij vrij leeg.
Ik rij op mijn teller iets boven de 80, dus in werkelijkheid echt 80.
Ergens, héél heel in de verte zie ik een tegenligger die iets inhaalt. (Op mijn baan dus, mij tegemoet)
En die komt dichterbij. En dichterbij, heel snel dichterbij, ik herken inmiddels een witte personen auto.
En nog dichterbij, hij moet inmiddels minstens 10 a 15 andere auto's in 1 klap ingehaald hebben.
Waarschijnlijk meer.
En nog dichterbij, en heeeeel snel ook.
Tot het moment dat ik vol op de toeter hang, en nog een keer. En nog komt hij in noodtempo dichterbij. Zijn snelheid moet minimaal 100 zijn, gezien hij in hoog tempo de 80-rijders inhaalt. Vermoedelijk een stuk hoger.
Dat maakt ons verschil minimaal 180 kilometer per uur, en hij komt recht op me af en gaat nog niet opzij. Kan ook niet, drukke baan.
Ik toeter, begin naar uitwijk te kijken.
Rem.
Rem nu echt heeeel hard.
Ik rij met een camper, een kleine 3000 kilo. Lampen aan. Ik wéét dat ik zichtbaar moet zijn.
Inmiddels vól in de ankers, mijn achterwielen slippen nu opzij.
Fractie gas los om echte slip te voorkomen, weer remmen en richting berm in de hoop dat hij níet naar dezelfde kant uitwijkt
En dan op de laatste seconde schiet hij zijn eigen rijstrook weer op.
Ik heb zeker nog een half uur met trillende knieën en slappe handjes achter het stuur gezeten, nog net niet jankend puur van adrenaline en schrik.
Het ís goed gegaan. Dus in zekere zin mag ik niet klagen.
Maar mén,
Een auto met minimaal 180 kilometer verschil récht op je af zien komen, en die werkelijk geen moment inhoudt en doorknalt is dus écht eng.
En een camper in een beginnende slip ook.
Brrr.
Femke_Tweety schreef:Net op een haar na een gigántische aanrijding kunnen voorkomen.
Dat ik het heb kunnen voorkomen is positief natuurlijk.
Het volkómen belachelijke rijgedrag van de bijna-veroorzaker is echter wèl een ergernis.
80 kilometer weg, ergens op de Veluwe. Tweebaans (1 rijstrook in beide richtingen)
Tegemoetkomende baan vrij druk,
mijn baan voor mij vrij leeg.
Ik rij op mijn teller iets boven de 80, dus in werkelijkheid echt 80.
Ergens, héél heel in de verte zie ik een tegenligger die iets inhaalt. (Op mijn baan dus, mij tegemoet)
En die komt dichterbij. En dichterbij, heel snel dichterbij, ik herken inmiddels een witte personen auto.
En nog dichterbij, hij moet inmiddels minstens 10 a 15 andere auto's in 1 klap ingehaald hebben.
Waarschijnlijk meer.
En nog dichterbij, en heeeeel snel ook.
Tot het moment dat ik vol op de toeter hang, en nog een keer. En nog komt hij in noodtempo dichterbij. Zijn snelheid moet minimaal 100 zijn, gezien hij in hoog tempo de 80-rijders inhaalt. Vermoedelijk een stuk hoger.
Dat maakt ons verschil minimaal 180 kilometer per uur, en hij komt recht op me af en gaat nog niet opzij. Kan ook niet, drukke baan.
Ik toeter, begin naar uitwijk te kijken.
Rem.
Rem nu echt heeeel hard.
Ik rij met een camper, een kleine 3000 kilo. Lampen aan. Ik wéét dat ik zichtbaar moet zijn.
Inmiddels vól in de ankers, mijn achterwielen slippen nu opzij.
Fractie gas los om echte slip te voorkomen, weer remmen en richting berm in de hoop dat hij níet naar dezelfde kant uitwijkt
En dan op de laatste seconde schiet hij zijn eigen rijstrook weer op.
Ik heb zeker nog een half uur met trillende knieën en slappe handjes achter het stuur gezeten, nog net niet jankend puur van adrenaline en schrik.
Het ís goed gegaan. Dus in zekere zin mag ik niet klagen.
Maar mén,
Een auto met minimaal 180 kilometer verschil récht op je af zien komen, en die werkelijk geen moment inhoudt en doorknalt is dus écht eng.
En een camper in een beginnende slip ook.
Brrr.
vikawiek schreef:Dank jullie wel
MyWishMax schreef:Oh wat fijn zeg! En hoe voel jij je nu? Beetje kunnen slapen?
Ik ben misselijk geweest van de stress, maar inmiddels is dat beter nu het goed gaat. Mijn vader zei vanavond nog "sorry voor nog een trauma" en dat is wel een goede samenvatting van hoe ik me voel. Ik heb gelukkig hele lieve mensen om me heen, en van jullie lieve berichten word ik ook heel blij