CalipsoLover schreef:Het was eerder idd angst om gekwetst te worden. Het is sowieso klaar voor mij hoor, daar heb ik geen twijfels over. Had er wel gewoon graag nog als twee volwassenen over kunnen praten ipv zo alles abrupt te eindigen, ik wil hier ook gewoon de “bigger person” zijn. Maar merk dat ik dat graag wel zo had afgesloten omdat dat voor mijn hoofd ook gewoon beter zou zijn.
Begrijpelijk dat je er nog had willen over praten, als je voor jezelf weet dat je verliefd zou worden, dat je er dus eigenlijk helemaal voor wil gaan, je uit angst om gekwetst te worden twijfels krijgt, maar die van je af zet... Misschien eens nagaan voor jezelf wat die angst om gekwetst te worden heeft veroorzaakt. Was het die jongen of is het iets dat altijd opspeelt? Dat hij op zo'n moment zelf op de proppen komt met een ander meisje is nog iets anders, tenzij je dat ergens aanvoelde? Je kan best niks meer verwachten, ik denk dat het moeilijk wordt om dit nog op een positieve manier af te ronden. Het leuk vinden met jou, terug contact met een eerdere date, klinkt niet als kiezen voor iets en er vol voor gaan. Zag hij het dan nog altijd als vrijblijvend, zonder verwachtingen terwijl jij dat wel had gezegd (misschien uit zelfbescherming?) maar toch wel stappen wou zetten? Lijkt dat er zeker iets mis is gegaan qua verwachtingen en communicatie? Ook na de eerste date fase waarna jij niet meer reageerde en hij wel contact bleef zoeken.
Een relatie is niet makkelijk, zeker niet als je moeilijk op dezelfde golflengte geraakt, er angsten spelen of onuitgesproken verwachtingen zijn. Samen zijn met iemand die twijfels heeft, angst om gekwetst te worden is niet makkelijk. Ik kan het een beetje weten, kamp er zelf ook mee namelijk. Krijg na een tijd vaak twijfels, moeite met vertrouwen, wordt bang dat het allemaal een illusie is en dat de klap op mijn hoofd nog wel zal komen. Dan krijg ik ook de neiging om weg te lopen, er een punt achter te zetten of misschien ergens die negatieve reactie zelf uit te lokken. Ergens heeft dat ook mijn keuzes bepaald, ergens was dat vaak iets onmogelijk, iemand die mij zelf heen en weer gooide, waarvan ik eigenlijk wist dat het niet kon blijven duren of het zelfs onmogelijk was dat er ooit echt iets mogelijk was door praktische redenen. Op die manier kan het altijd veilig blijven, want je geeft jezelf ook niet volledig. Nu, misschien is het voor jou helemaal anders, maar ik herinner mij nog eerdere berichten van jou en ook toen voelde ik wel enige verwantschap in wat je schreef, vandaar dat ik dit toch wou zeggen. In elk geval hoop ik dat je er uit geraakt zonder dat er een bommetje ontploft!