
Het was vorige winter en jullie zullen je allemaal de verschrikkelijke sneeuw en gladheid nog wel herinneren. Ik had, zoals gewoonlijk, een keer ONTZETTENDE ruzie met mijn toenmalige vriend omdat ik hem zogenaamd negeerde en alleen maar aandacht gaf aan een hele goede vriend van me (nu mijn WEL lieve vriendje, hihi). Niks van waar, maar okee, dat vond hij. En wat hij vond was zo. Daarom moest hij me de hele tijd uitschelden en bijvoorbeeld expres met zijn fiets tegen me aan rijden omdat ík zo stom was. Mijn ex wilde heel hard wegfietsen en boos achterom roepen dat hij me haatte, denk ik, want voor hij zijn zin af kon maken ging hij KEIHARD onderuit en schoof zijn fiets zo in een slootje naast het dijkje. Hij bleef op de grond zitten en riep alleen nog maar boos: "Komen jullie me niet helpen!?"
Eh, nee, sorry.
(word wel lastig voor iemand met schoenmaat 47...
) Dus hij pakt het paard bij het halster en zal de bak uit lopen, maar het was een drekbende, dus zijn schoenen zogen zich vast en het paard was enthousiast dus die liep al voouit. Dus meneer is op sokken door de blubber naar stal gelopen en we hebben later zijn schoenen nog eens moeten zoeken. 


toen ie me opeens op mijn bil sloeg en riep 'who is your daddy know!!'
ik moest zo hard lachen (en hij ook) dat het moment nogal weg was
moeder had ook een rokje aan van ik zie poes net niet, net panty's er onder met lieslaarzen als of ze van een tippel plaats geplukt was! en relatie heeft dus ook geen maand stand gehouden. Wat voelde ik me daar ongemakkelijk als meisje van 16!!! 
)