Bokt.nl

Pel schreef:

Wat een reactie
Ik vind het echt heel erg voor je. En ik snap volkomen hoe je je voelt.
Bij mij was het ook geen rozengeur en manenschijn. Ik had alleen mn broer (10 jaar oudere)en mn moeder tegen me op, ipv mn vader en moeder. Vader is overleden.
Het is niet makkelijk en je hebt het gevoel dat de wereld onder je voeten weg zakt maar het is niet anders. Jij doet nu niets verkeerd, en dat zal ik zo laten. Hou de eer aan jezelf en laat je ouders maar denken. Ik heb maanden lang niet met mijn moeder gesproken (ben het huis uitgegaan/gezet), totdat ze zelf belde. Mijn moeder heeft dingen gezegt die ik moeilijk kon vergeven maar ik heb het uiteindelijk wel gedaan. Het zijn je ouders. Ze willen je beschermen.
Ik herken het gedeelte van "alles mee nemen". Ik had geen paard maar de hond werd achter mij aan de deur uit geschopt.

Het heeft tijd nodig voordat het weer heelt. Maar uiteindelijk, als je er open voor staat, moet dat wel weer lukken. Ik heb nu een prima vrienden band met mn moeder (geen moeder-dochter band). Ik ben niet meer begonnen over de ruzies en heb het gewoon gelaten. Dat werkt. Maar dat is per persoon anders. Ik kan het makkelijk achter me laten en kijken naar de dingen van nu.

Het is moeilijk, maar gelukkig heb je je vriend die voor je klaar staat. Als jij zeker weet dat dit je liefde is moet je ervoor gaan. Je moet je niet laten weerhouden door anderen. Het is jou leven en je maakt je eigen keuzes. Voor ouders niet altijd even makkelijk te accepteren, maar uiteindelijk zullen ze toch echt wel moeten.

Ga lekker met zn tweeen samen wonen en zorg dat je je leven op een rijtje krijgt. Dan volgt de rest vanzelf

Ik wens je veel sterkte, en als er wat is kun je altijd een pb`tje sturen.

Liefs Pel

_Skess_ schreef:

jeetje...dit had ik inderdaad ook niet verwacht! Je ouders kunnen ook te ver gaan! Dat ze je daardoor ontslaan is echt te gek voor woorden....jij kunt er toch niets aan doen dat je verliefd bent? Je mag toch zelf weten met wie je omgaat? Je bent toch geen 10 meer

simodi schreef:

Kun je niet nu al bij je vriend wonen? Met 20 kun je toch zo het huis uit? Dit lijkt me geen doen zo ... of staan je paarden bij je ouders? Staan die paardjes wel op jouw naam en kunnen je ouders daar niks mee doen achter je rug om? Je weet in zulke gevallen maar nooit wat mensen voor noodgrepen doen in de hoop je zo aan hen te kunnen binden ...

simodi schreef:

luna1986 schreef:

Ik heb me ma niet ingewerkt, omdat ze nu zelf aan het terug krabbelen zijn...
Ze willen zo ie zo nog een gesprek met z'n vieren zondag, dus ben benieuwd wat daar uit gaat komen.

Sterkte! Bedenk dat je best rekening met je ouders kunt houden maar dat het wel jullie leven is en niet dat van hen!
Misschien kun je voorstellen om elkaar even een poosje niet zo vaak te zien om de zaak wat te laten bezinken? En dan voorzichtig eens af en toe uit eten gaan of zo, op neutraal terrein zeg maar ...

Achilles schreef:

Ik ken je ouders niet maar zo te lezen waren ze behoorlijk geschokt. Een man die 18 jaar ouder is heeft een verleden en daar kunnen je ouders mischien even niet zo goed mee overweg. Voor je dochter wil je toch het standaard vriendjesverhaal, leuke knul, zelfde leeftijd en dan zetten ze liefde even aan de kant. Liefde kent geen leeftijd. Jij moet je eigen leven leiden en als dat met deze man is is dat prima, niets mis mee als jullie het samen heel goed kunnen vinden.
Dat ze er nog een keer over willen praten klinkt toch wel veelbelovend en mischien komen ze wel zo ver dat ze jou keus kunnen accepteren.

Een stuk terug maakte je een opmerking dat je paarden en de huizenprijs niet de enige reden is om samen te gaan wonen? Is die reden wat ik vermoed?

Sterkte meid en leef voor jezelf en je vriend. Ik hoop dat je ouders bijdraaien.

bammbamm schreef:

Beste Luna,

Gun je ouders even de tijd vergeet niet dat jullie er al 1.5 jaar mee bezig zijn en je ouders moeten nu 1.5 jaar in een fractie verwerken plus je bent hun dochter en dat gaat hun niet in de koude kleren zitten.
mijn tip is wees en blijf eerlijk zeg gewoon wat waar en bij wie je bent.En wat betreft jullie werk dat komt ook wel goed begrijp ik uit je verhaal De eerste toenadering is van jouw ouders afgekomen en dat vindt ik al héél positief.
Blijf rustig en beleefd en vooral eerlijk en dat je ma je controleerd ziet dat maar als onmacht van d'r
En oja begin niet gelijk over samenwonen probeer het eerst zo op te lossen.

STERKTE en ook je ouders véél sterkte