Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
runningkawa schreef:orionneke schreef:Met geld is niet alles op te lossen. Mensen die asperger/autisme hebben etc hebben een probleem met hun inlevingsvermogen, communicatie etc. Dat is voor gezinsleden al moeilijk om mee om te gaan laat staan voor 'vreemden'. Je kan wel een dikke subsidie geven aan een werkgever maar als die niet met zulke personen om kan gaan schieten we er alles behalve iets mee op. Dan wordt de situatie vd autist in kwestie alleen maar slechter.
Maar je zou met subsidie ook aan begeleiding kunnen denken voor een baas voor het omgaan met mensen met een bepaalde ziekte.
Ik denk dat er best wel bazen zijn die dat willen doen
kleinelinda schreef:Maar je zou met subsidie ook aan begeleiding kunnen denken voor een baas voor het omgaan met mensen met een bepaalde ziekte.
Ik denk dat er best wel bazen zijn die dat willen doen
Jeskim schreef:Ik zou even mijn eigen situatie willen toevoegen.
Ik ben Chronisch vermoeid en ben volledig afgekeurd.
Hiervoor heb ik gewoon mijn verhaal gedaan bij de keuringsarts, ik heb het echt niet hoeven overdrijven o.i.d. Misschien was ik zelfs wat te optimistisch omdat ik heel graag een opleiding wil doen.. Dat mocht dus niet.. Reactie, Cliënt denkt dat ze meer kan dan ze daadwerkelijk kan.
Ik heb in een revalidatie centrum gezeten en ben nu met behulp van een reïntegratieproject vrijwillig aan het werk, niet betaald dus..
Ze gaan nu overwegen of ik het wel of niet kan..
orionneke schreef:Dit ging over als er meer geld in de vorm van subsidie zou vrijkomen...
kleinelinda schreef:orionneke schreef:Dit ging over als er meer geld in de vorm van subsidie zou vrijkomen...
Ja maar ik kon ook geen subsidie krijgen voor mijn baas.
orionneke schreef:Nog even terug te komen op als je kan internetten en msnen en stappen kan je werken..... Iedereen die kan paardrijden kan werken hoort dan ook in het rijtje thuis??
Kimberley77 schreef:Nou idd JesKim, ik heb ook enorm mn best moeten doen om niet afgekeurd te worden destijds, wilde teveel en dat klopt, ik wilde ook te graag, want niets was erger imo op dat moment dan thuis te zitten onder de medicatie en zowat hele dagen te slapen..daar gaat je ego verschrikkelijk mee vandoor hoor, niet deelnemen aan de maatschappij en hoe of wat je ook probeerde, telkens liep het weer mis. Ik heb destijds een aantal flinke gesprekken tot huilens aan toe gehad dat ik zo graag ook iets wilde doen en of ik die kans mocht krijgen, al was het maar voor een paar uurtjes. Werd mij verteld dat ik helemaal niets mocht doen en als ik op eigen houtje een baan zou zoeken mijn uitkering ingetrokken zou worden (logisch) en geen kans meer zou maken als het weer fout zou gaan.
Er bestaan trouwens al dergelijke subsidies, werkgevers ontvangen een fikse subsidie voor de client die bij hun in 'dienst' komt en op pad helpt.
maar RK, jij hebt dus ook geprobeerd een uitkering aan te vragen en dat is niet gelukt omdat artsen (helaas voor jou) anders hebben bepaald, dan zou juist jij toch moeten weten dat sommige mensen het zo hard nodig kunnen hebben om weer op gang te komen, voordatz ij zichzelf de echte vernieling in helpen en het proces van 'genezing' langer gaat duren?
Kimberley77 schreef:orionneke schreef:Nog even terug te komen op als je kan internetten en msnen en stappen kan je werken..... Iedereen die kan paardrijden kan werken hoort dan ook in het rijtje thuis??
Nee, ben ik het persoonlijk niet mee eens, sommige mensen hebbenw egens een psychische reden een uitkering en daar kan paardrijden juist enorm bij helpen, butenlucht, ontspanning etc..zo ook met msn en internet, dat is in eigen rust, in eigen tempo en ter ontspanning. Als ik gewerkt heb of voordat ik moet werken zit ik hier ook te neuzelen, om mn hoofd tot rust te krijgen bv.
Barmat schreef:Orionneke: Dus jij durft glashard te beweren dat je het niet meer dan normaal vind dat iemand wel lekker de hele dag met zn paardje bezig is, ongeveer 4 uur zit te bokken en msn-en en claimt niet te kunnen werken??