Wow wat een hoop lieve reacties weer, ook via pb. DANKJULLIEWEL!! Ik ben er zo van onder de indruk iedere keer...
Inmiddels weten we weer wat meer over de situatie. De ingreep met het buisje is dus geslaagd. Nu is het heel hard hopen dat papa zo lang mogelijk met dit buisje kan doen. Als het verstopt o.i.d. raakt dan proberen de artsen weer een nieuw buisje te plaatsen. Deze ingreep wordt net zo lang gedaan tot het niet meer kan. Het laatste wat dan nog gedaan kan worden is een stuk van de tumor wegsnijden om tijd te rekken. Het hangt dus helemaal af van hoe snel de tumor groeit (en of/hoe snel het gaat uitzaaien). De artsen hebben zes maanden tot een jaar gegeven. We blijven in principe continu in spanning, afwachten en afwachten... Bang zijn voor het nieuws dat het buisje vervangen moet worden... En weer in spanning of het zal lukken... MAAR: we moeten positief blijven en vooral veel genieten. Mijn vader was vandaag weer een beetje meer zichzelf. Hij kan niet wachten tot hij naar huis kan, dat is een goed teken! Als hij zijn gele kleur een beetje kwijt is (wat al ietsje minder was), dan mag hij het ziekenhuis uit. Hij heeft overigens ook suikerziekte, bleek uit het onderzoek. Hij moet zich nu iedere dag zelf prikken, maar dat is natuurlijk een peulenschil vergeleken met de situatie (vindt papa ook)...
batje schreef:Wat fijn dat de operatie gelukt is! Heel veel sterkte en mooie momenten toegewenst..
Probeer alleen niet té sterk te zijn. Mijn moeder is 3 weken geleden aan kanker overleden en ik zou zo graag een keer in haar armen uitgehuild willen hebben, maar kon het niet omdat ik sterk probeerde te zijn.
Jee... dat is nog maar kort geleden... Ik wens je heel veel kracht, en bedankt voor je reactie!
@igor02: Ook voor jou veel sterkte!!!