Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Cathelijne schreef:Ik durfde vroeger ook niet te telefoneren, maar in mijn geval heeft dat te maken met het feit dat ik stotter. Ik was bang voor de reactie van mensen voor als ik stotterde, via de telefoon heb je tenslotte geen lichaamstaal waardoor een stilte door een blokkade echt een stilte werd. Die angst voor het telefoneren (en ook het stotteren) heb ik afgeleerd door 't gewoon te doen. Ik kan me nog goed herinneren dat de theapeute nooit zelf de telefoon opnam, dat deden haar clienten altijd.


), werd het er niet beter op. Ik moest solliciteren en mijn achternaam begon met een T. God, wat was dát een drama!
Lekker kansloos vond ik mezelf, als ik bij het uitzendbureau al niet eens mijn eigen naam kon zeggen...
Toen ik bij het zoveelste UZB stond te stotteren, was ik er ineens hélemaal klaar mee. Ik heb tegen die knul daar gezegd dat ik over een paar weken wel terug zou komen, dat ik hier eerst mee ging afrekenen. Hij kéék me aan!
Ben rechtstreeks vanuit de stad naar de huisarts gefietst (hárd, ik kwam hijgend binnen
), heb de beste man bijna over z'n bureau heengetrokken toen hij zei: "Maar het valt toch best wel mee?" en heb een verwijsbrief voor de logopedist ge-EIST. Meteen gebeld (jawel
) en de volgende dag zat ik er al

), maar ik begrijp dus héél goed wat Cathelijne hierboven zegt. Het beinvloedt je leven flink, want bellen/praten met andere mensen is er een heel groot onderdeel van.
..
missKimmiej schreef:Dit heb ik ook..
Maar hebben jullie ook problemen als jullie de deur moeten openen ofzo als er wordt aangebeld?
Of als je gewoon met iemand moet praten (ik weet dan echt niet waar het over te hebben hoor)?

Weet iemand wat ik hieraan kan doen? Hij zegt erover of ik bang ben voor stiltes.. maar dat is t gewoon niet echt! Als mijn tel gaat en ik zie een bepaald nummer schiet mijn hart naar achteren..

xXVeronaXx schreef:Ik pak ook nooit mijn telefoon op als ik het nummer niet ken
erg hè, eigenlijk zouden we in therapie moeten
