De Commodore 64 kan ik me nog levend herinneren, volgens mij hadden we ook nog de voorloper, de Commodore 16. Moest je inderdaad 1,5 uur een spelletje laden (en tussendoor het bandje nog een keer omdraaien!
) maar dan had je ook wat!Wat ik heel erg veranderd vind is de manier waarop ponyruiters op wedstrijd gaan tegenwoordig. Wij gingen met de rijvereniging met de vrachtwagen met zijn allen op pad (waarbij ik 's ochtends vroeg met mijn pony en alle spullen naar de verzamelplaats moest rijden), een enkeling werd gebracht met de trailer van zijn ouders. We waren gewoon echt van 's ochtends vroeg tot 's avonds met z'n allen op wedstrijd. En we deden allemaal van alles: dressuur, springen en achttal en dat alles op je veelzijdigheidszadeltje. Aparte dressuur en springzadels zag je amper.
Tegenwoordig hebben alle ouders een trailer en worden de kinderen naar een wedstrijd gebracht, inclusief dressuurzadel, leren laarzen en een GPA cap op hun hoofd. En dan de pony's zelf: dat zijn tegenwoordig gewoon allemaal minipaardjes, een echte "pony" zie je er amper meer tussen lopen. De eerste pony waar ik wedstrijden op reed heette "Lutje", de naam zegt genoeg denk ik!
Ik weet nog dat mijn broer vroeger zo'n ding mocht huren in de kerstvakantie. Als monitor gebruikte we onze (allereerste, beetje met dat doel in het achterhoofd aangeschafte) kleurentv. Mijn broer had zo'n boekje met kleine programmaatjes die je zelf in moest voeren. Dan kon je met een cijfercode het scherm van kleur laten veranderen. Helemaal fantastisch natuurlijk 
*
) Een semafoon ofzo heette dat.
Nee. Daar zal ik dan wel te jong voor zijn.