Morris schreef:Ik ben nu 32, ik (wij) wil(len) ook geen kinderen.
De gevoelens zijn er niet, en ik vind leven prima zo. We willen lekker kunnen leven, vakanties, leuk dingen kopen, uitgaan noem maar op. Niet dat dat met kind(eren) niet kan, maar zonder kind(eren) is het toch wel iets makkelijker.
En trouwens de wereld van tegenwoordig is nou niet echt geweldig om in op te groeien. Er zijn mensen genoeg op deze wereld.
Helemaal mee eens...incl. leeftijd
Bovendien heb ik mijn 2 paardenkids, die zijn echt mijn lust en mijn leven en gaan voor alles
. Mijn bf houdt gelukkig ook van paarden dus die heeft daar alle begrip voor. terker nog, van hem moest ik onze vakantieplannen afblazen toen Escala vorige maand een ongeluk kreeg... hij vond het belangrijker dat onze tijd, energie en centjes in Escala's genezingsproces werden gestoken
Morris schreef:Als mijn collega die dus wel een kleine heeft, weer eens moeilijk zit met oppas. Dan denk ik weleens, wat fijn dat ik dat geplan niet heb. Je bent gewoon minder flexibel. Terwijl van de kinderloze of in mijn geval kindervrije fulltimers altijd maar verwacht wordt, op elk tijdstip op het werk te kunnen zijn. Als ik dan eens aangeef dat ik met mijn paard naar de DA moet, dan wordt er raar gekeken. Dan kunnen ze allemaal de str*nt in zakken, want bij vrij nemen voor je kind hoef je geen verantwoording af te leggen,
maar bij een paard moet je je soms in alle bochten wringen om vrij te krijgen.Maar goed, misschien zie ik bovenstaande situatie te zwart. (sorry, dan

)
Dat laatste heb ik gelukkig totaal geen last van! En met Scaaltje's ongeluk dat 9 februari gebeurd is (
) heb ik wat vrij moeten nemen... direct na het telefoontje dat Escala een ongeluk had gehad en dat ik meteen naar stal moest komen ben ik meteen op orders van mijn 'chef' zeg maar door iemand naar stal gebracht en verder kon ik weg wanneer het nodig was, helemaal top!