Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Sansevieria schreef:Ik vermoed dat ze er zelf geen last van hebben omdat ze niet inzien dat ze fout bezig zijn.
Waarom? Uit egoïsme? Altijd eerst ikke-ikke en nog eens ikke.
Met mijn zus verhalen meegemaakt, dat is te erg om hier te schrijven (en dan nog niet eens alleen naar mij toe, maar echt dat ik me afvraag komen wij uit dezelfde familie? Onbegrijpelijk...)
Niet alleen naar mij toe, maar ook naar haar dieren, kind, andere familieleden.
Geen moreel kompas, geen geweten, ik weet niet onder welke noemer dat zou passen?
Wil ik niet over oordelen, maar vooral geen energie meer aan besteden.

Memories schreef:Ik denk dat het voor veel mensen die zo afgunstig doen helemaal niet gaat om de gevolgen van de actie richting de ander maar om het gevoel wat het ze zelf oplevert. Geconfronteerd worden met alles wat niet gaat zoals je wil in je leven is niet leuk, en het is nog minder leuk als je daarin wordt geconfronteerd met jezelf en je eigen fouten en tekortkomingen. Of met je eigen onzekerheid, of met je eigen verleden waarin je nooit heb gekregen wat je zo hard nodig had. Dat doet pijn van binnen en door dat gevoel heen gaan is moeilijk en pijnlijk, en het is makkelijker en prettiger om in plaats daarvan een copingmechanisme te gebruiken. Dus als je dan iemand ziet die wel heeft wat jij ook had gewild dan ga je jezelf wijsmaken dat het eigenlijk ook maar een stom voorwerp is waar je niks aan hebt en dat het dom is van de ander dat ie daar geld aan heeft uitgegeven. Of dat het specifiek aan de ander ligt of aan bovenliggende factoren (‘het is hen ook altijd maar aan komen waaien’). Door dat uit te spreken ga je er nog meer in geloven en die gemaakte waarheid voelt fijner dan de confrontatie met jezelf aangaan. Ik denk dat het daar dan ook vaak ophoud, het gaat meer om een uiting van het eigen gevoel dan dat het er om gaat dat het de ander pijn doet of verdriet geeft, laat staan dat dat het bewuste doel is.
Maar voor sommigen zal het inderdaad gewetenloosheid zijn en een doelbewuste actie om de ander pijn te doen.
(eerste deel) 
rien10 schreef:Wat maakt het dat deze houding je kwetst. Je hebt er immers hard voor gewerkt, voor je spullen. Je hebt niemand tekort gedaan.
Laat de houding van je zwager bij hem. Het is niet van jou.
meggiemeg schreef:@ alice0cullen wat een verhaal zeg. Vreselijk zeg zelfs kijken wat iets gekost heeft, dat gaat wel ver vind ik. Je krijgt iets wat iemand voor jou heeft gekocht, heeft daar tijd in gestoken, gunt het jou.... En dan nog uitzoeken wat het kostte, oe dat is wel iets waar je tenen van gaan krom staan. Net als het voorbeeld van de auto, heeft ze het nog aan je terug betaald? Denk je dat haar houding mede is ontstaan door de voortrekkerij vanuit je moeder? Ze had tenslotte meerdere malen succes met haar gedrag, dus waarom zou je er mee stoppen vanuit een kind geredeneerd dan.
Ik zou blij zijn met het kadootje wat ik krijg, op mijn verjaardag krijg ik altijd de vraag wat zou je graag willen, dan is altijd mijn antwoord een gezellig feestje, heb geen wensen. Als ik dan toch een kadootje krijg vind ik dat erg leuk, net wat ik al eerder aangaf die persoon heeft moeite voor jou gedaan, dat is toch lief!
Sky_As schreef:rien10 schreef:Wat maakt het dat deze houding je kwetst. Je hebt er immers hard voor gewerkt, voor je spullen. Je hebt niemand tekort gedaan.
Laat de houding van je zwager bij hem. Het is niet van jou.
Dit...
En vraag het eerlijk aan hem... Ga oprecht het gesprek aan zonder verwijten.
Wat maakt dat je dit zegt? Vraag dat eens aan hem.
Waarom vind je dit?
Dat soort vragen....
Waarschijnlijk zit er onzekerheid en misschien ook een stukje jaloezie in van hem uit.
alice0cullen schreef:meggiemeg schreef:@ alice0cullen wat een verhaal zeg. Vreselijk zeg zelfs kijken wat iets gekost heeft, dat gaat wel ver vind ik. Je krijgt iets wat iemand voor jou heeft gekocht, heeft daar tijd in gestoken, gunt het jou.... En dan nog uitzoeken wat het kostte, oe dat is wel iets waar je tenen van gaan krom staan. Net als het voorbeeld van de auto, heeft ze het nog aan je terug betaald? Denk je dat haar houding mede is ontstaan door de voortrekkerij vanuit je moeder? Ze had tenslotte meerdere malen succes met haar gedrag, dus waarom zou je er mee stoppen vanuit een kind geredeneerd dan.
Ik zou blij zijn met het kadootje wat ik krijg, op mijn verjaardag krijg ik altijd de vraag wat zou je graag willen, dan is altijd mijn antwoord een gezellig feestje, heb geen wensen. Als ik dan toch een kadootje krijg vind ik dat erg leuk, net wat ik al eerder aangaf die persoon heeft moeite voor jou gedaan, dat is toch lief!
Oh ja ze heeft na wat zeuren uiteindelijk het hele bedrag terug betaald. Ze is er nog zuur over, en ergens ben ik slecht genoeg dat er nog iedere keer een binnen pretje om heb als ze het er over heeft, ze had hem gratis kunnen krijgen als ze gewoon wat aardiger was geweest![]()
![]()
Lukasje schreef:Het valt me vaak op hoe afgunstig mensen tov elkaar kunnen zijn. Ik begrijp dat niet zo goed. Waarom niet iedereen het zonlicht in de ogen gunnen?
Memories schreef:Ik denk dat het voor veel mensen die zo afgunstig doen helemaal niet gaat om de gevolgen van de actie richting de ander maar om het gevoel wat het ze zelf oplevert. Geconfronteerd worden met alles wat niet gaat zoals je wil in je leven is niet leuk, en het is nog minder leuk als je daarin wordt geconfronteerd met jezelf en je eigen fouten en tekortkomingen. Of met je eigen onzekerheid, of met je eigen verleden waarin je nooit heb gekregen wat je zo hard nodig had. Dat doet pijn van binnen en door dat gevoel heen gaan is moeilijk en pijnlijk, en het is makkelijker en prettiger om in plaats daarvan een copingmechanisme te gebruiken. Dus als je dan iemand ziet die wel heeft wat jij ook had gewild dan ga je jezelf wijsmaken dat het eigenlijk ook maar een stom voorwerp is waar je niks aan hebt en dat het dom is van de ander dat ie daar geld aan heeft uitgegeven. Of dat het specifiek aan de ander ligt of aan bovenliggende factoren (‘het is hen ook altijd maar aan komen waaien’). Door dat uit te spreken ga je er nog meer in geloven en die gemaakte waarheid voelt fijner dan de confrontatie met jezelf aangaan. Ik denk dat het daar dan ook vaak ophoud, het gaat meer om een uiting van het eigen gevoel dan dat het er om gaat dat het de ander pijn doet of verdriet geeft, laat staan dat dat het bewuste doel is.
Maar voor sommigen zal het inderdaad gewetenloosheid zijn en een doelbewuste actie om de ander pijn te doen.
DuoPenotti schreef:Ze zien het niet.
Ik heb er bij mijn moeder wel eens uitgeflapt, want ben je toch altijd een jaloers mens! Toen was ze bezig over een vriendin van haar.
Het was even stil, overdonderd. En ze gaf me gelijk.
Is er daarna wat veranderd? Niks, nada, noppes.
Terwijl ik dan denk, bij zulke dingen altijd zo negatief er in staan, dat is voor jezelf toch ook heel naar?
Maar blijkbaar niet naar genoeg of zo...
Je verandert ze niet. Dat stukje echt loslaten.
Want je verspilt daar je eigen energie.
Let it go
Dorine92 schreef:Mij verbaast echt helemaal niks meer van mensen. Ze zijn soms echt schaamteloos terwijl ze daarvoor niet in de positie zitten. Of ze hebben gewoon een gebrek aan enige klasse. Denken totaal niet logisch na. Soms gaat het om de schone schijn of om "hoe het hoort", niet om "hoe het het meest handig of prettig kan". Ben je gewoon duidelijk en eerlijk, gaan mensen meteen janken omdat je het anders had moeten verwoorden. Maarja, als je dan net het verkeerde eufemisme kiest ben je weer een leugenaar![]()
![]()
Ik heb al sinds vrij jonge leeftijd besloten dat je het beste gewoon vanaf het aller eerste moment 100% duidelijk en recht voor zn raap te zijn. De mensen die daar niet tegen kunnen, gaan gelijk helemaal uit hun stekker en willen niks meer met je te maken hebben. Ideaal, want zulke mensen moet je constant voor op je tenen lopen, daar heb je niks aan, en zij hebben ook niks aan jou, omdat ze de hele tijd druk moeten zijn met wat er allemaal verkeerd aan jou is. Verspilde moeite. Dus beter dat zulke mensen niet te dicht in je buurt komen.
De mensen die goed voor je zijn, die blijven wel, want die waarderen je eerlijkheid en duidelijkheid. En inderdaad, zoals veel mensen zeggen, had de beste man dan na maximaal een paar dagen al buiten gestaan, ofwel omdat hij boos was geworden, ofwel omdat jij hem eerlijk en duidelijk had aangeboden dat hij heus ook wel onder de brug of ergens anders mag slapen als hij jouw uitgavenpatroon mentaal niet aankan
chanicha schreef:DuoPenotti schreef:Ze zien het niet.
Ik heb er bij mijn moeder wel eens uitgeflapt, want ben je toch altijd een jaloers mens! Toen was ze bezig over een vriendin van haar.
Het was even stil, overdonderd. En ze gaf me gelijk.
Is er daarna wat veranderd? Niks, nada, noppes.
Terwijl ik dan denk, bij zulke dingen altijd zo negatief er in staan, dat is voor jezelf toch ook heel naar?
Maar blijkbaar niet naar genoeg of zo...
Je verandert ze niet. Dat stukje echt loslaten.
Want je verspilt daar je eigen energie.
Let it go
Klopt helemaal, je verandert ze niet maar mijn moeder is overleden en nog heb ik er nog weleens last van dat ze zo was.