Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-02-25 15:53

Geplaatst: 10-02-25 15:53

Temeraire schreef:
Ik mis trouwens ook soms de aansluiting met leeftijdsgenoten. Collega's hebben het hele dagen over hun jonge kinderen en relaties en ik kan (en wil ) daar niet over meepraten.
Het gaat bij lunchpauzes echt 80% van de tijd over de kinderen, opvang, en alles wat daarbij komt kijken.

Dit is IMO niet zozeer een wel-niet single dingetje maar meer kwestie van type mensen met wie je omgaat. Ik heb heel veel leeftijdsgenoten (dus begin/midden 30 vooral) die relaties hebben maar geen huizen samen kopen en geen kinderen krijgen. Er wordt wel volop gereisd of geinvesteerd in meest bijzondere hobby's en noem maar op.

Ik wil niet zeggen dat je je frustratie niet mag ervaren, het is wel herkenbaar hoor! maar misschien helpt het als je bewuster gelijkgestemden gaat zoeken. Niet iedereen in de 30 is volop met een huisje-boompje-beestje droom bezig, partner of geen partner.

**Geplaatst**: 10-02-25 16:37

Geplaatst: 10-02-25 16:37

Fly_high schreef:
Temeraire schreef:
Ik mis trouwens ook soms de aansluiting met leeftijdsgenoten. Collega's hebben het hele dagen over hun jonge kinderen en relaties en ik kan (en wil ) daar niet over meepraten.
Het gaat bij lunchpauzes echt 80% van de tijd over de kinderen, opvang, en alles wat daarbij komt kijken.

Dit is IMO niet zozeer een wel-niet single dingetje maar meer kwestie van type mensen met wie je omgaat. Ik heb heel veel leeftijdsgenoten (dus begin/midden 30 vooral) die relaties hebben maar geen huizen samen kopen en geen kinderen krijgen. Er wordt wel volop gereisd of geinvesteerd in meest bijzondere hobby's en noem maar op.

Ik wil niet zeggen dat je je frustratie niet mag ervaren, het is wel herkenbaar hoor! maar misschien helpt het als je bewuster gelijkgestemden gaat zoeken. Niet iedereen in de 30 is volop met een huisje-boompje-beestje droom bezig, partner of geen partner.

Dit is zeker zo! Ik had het over collega's van dezelfde leeftijdscategorie. Die heb je niet voor het kiezen.
In mijn eigen netwerk is het inderdaad geen probleem, bij vrienden speelt dit gelukkig vrijwel niet.

**Geplaatst**: 10-02-25 17:21

Geplaatst: 10-02-25 17:21

Zo fijn om die herkenning te lezen hier. Zelf vind ik een van de moeilijkere dingen nu dat vriendschappen veranderen. Vriendinnen die trouwen en daardoor andere prioriteiten hebben. Zo willen ze bijvoorbeeld niet (meer) met mij op vakantie, zijn ze minder flexibel en vertellen ze gewoon minder lief en leef omdat ze dat met hun partner delen.

Desalniettemin ben ik gelukkig single, én soms mis ik een relatie en heb ik ook een kinderwens. Hoewel ik gelukkig best jong ben, besef ik wel dat ik niet eeuwig de tijd heb en dat geeft soms wel druk/stress. In mijn eentje moeder worden wil ik niet, dus dat wordt 'm ook niet.

**Geplaatst**: 10-02-25 17:49

Re: Ik zoek herkenning/begrip/ervaringsdeskundigen

Geplaatst: 10-02-25 17:49

Voor degenen die nog op zoek zijn naar een geschikte partner: Wat vinden jullie van de diverse datingprogramma's op de tv, zoals Lang leve de liefde of First dates? Bij die laatste vind ik wel dat er ontzettend weinig matches uit voortkomen.

**Geplaatst**: 10-02-25 19:16

Re: Ik zoek herkenning/begrip/ervaringsdeskundigen

Geplaatst: 10-02-25 19:16

Ik meld mij ook hier, enorm veel herkenning lees ik hier.

Zelf ben ik 30, koophuisje, eigen paarden, een leuke baan, en bezig met een leuke opleiding. Een enorm druk maar fijn leven. Ik doe veel dingen waar ik blij van word en energie van krijg en wat dat betreft mag ik mijzelf echt gelukkig prijzen met het fijne leven wat ik heb. Ik heb echt regelmatig van die besefmomentjes dat ik echt geniet van het leven.

Maar aan de andere kant ben ik ook al lange tijd vrijgezel. Afgezien van kortstondige relaties van een paar maanden hier of daar, maar ik merk dat veel mannen mijn tempo van leven niet bij kunnen houden, en de mentaliteit van mensen knap ik echt op af. Mijn ambities en altijd (over)volle agenda schrikt veel mensen af. Ik wil echt wel tijd vrij maken voor een partner, maar dat moet het wel waard zijn.

Ik ben ook ontzettend gehecht aan mijn eigen vrijheid, en ik merk dat hoe ouder ik word, hoe meer ik weet wat ik wil en zoek in een relatie, en hoe lastiger het word om je leven op een ander aan te passen.
Misschien ben ik dan kieskeurig of heb ik de lat erg hoog liggen. Maar ik denk dat ik dat ook verdien, en ik ben er echt van overtuigd dat ik ooit een keer die man tegen ga komen.

Toch heb ik ook bij periodes dat ik ervan baal dat je altijd maar alleen naar een feestje gaat, dat je altijd als 3e wiel tussen de stelletjes zit. Dat je alle kosten alleen moet ophoesten, terwijl iedereen de lasten kan delen. Dat je in het weekend weer bij je ouders aan het diner zit om vervolgens 's avonds weer alleen in bed te stappen. Dat lichamelijke contact wat je mist, samen gieren om flauw humor. Leuke uitstapjes samen maken.

Ook heb ik een kinderwens, waar ik steeds vaker aan moet denken. Wat nou als ik over 3 of 4 jaar nog steeds geen partner heb? Zou ik me niet eens moeten verdiepen in donors en bewust alleenstaand moeder worden? Het gaat steeds meer kriebelen, en steeds meer gaat die leeftijd toch al een rol spelen. Als je een partner vind ga je ook het eerste jaar nog niet aan kinderen beginnen. Wat dan?

Dus ja, soms baal ik enorm. Ik heb gelukkig ontzettend lieve vrienden waar ik veel mee kan delen. Maar toch zitten zij in een andere situatie, en het is makkelijk praten als je wel al een lange tijd een stabiele relatie hebt.

Aan aandacht geen gebrek overigens, maar dat is nooit 'relatiemateriaal'. En het type man wat ik zoek kom ik niet tegen op de plaatsen waar ik kom, en al helemaal niet op de datingapps.

**Geplaatst**: 10-02-25 19:27

Geplaatst: 10-02-25 19:27

_Mar3 schreef:
Zo fijn om die herkenning te lezen hier. Zelf vind ik een van de moeilijkere dingen nu dat vriendschappen veranderen. Vriendinnen die trouwen en daardoor andere prioriteiten hebben. Zo willen ze bijvoorbeeld niet (meer) met mij op vakantie, zijn ze minder flexibel en vertellen ze gewoon minder lief en leef omdat ze dat met hun partner delen.

Desalniettemin ben ik gelukkig single, én soms mis ik een relatie en heb ik ook een kinderwens. Hoewel ik gelukkig best jong ben, besef ik wel dat ik niet eeuwig de tijd heb en dat geeft soms wel druk/stress. In mijn eentje moeder worden wil ik niet, dus dat wordt 'm ook niet.

Helemaal eens. En vooral ook de laatste alinea. Ik krijg altijd de opmerking dat er tegenwoordig zoveel mogelijkheden zijn om alleen moeder te worden, maar die mensen snappen dan niet dat ik het niet alleen wil. Misschien is die kinderwens dan minder sterk ofzo, maar voor mij was dat altijd iets samen met iemand.

Anjali, ik zou absoluut nooit aan zoiets mee doen. Vind dat echt niks, ik hoef niet met gezicht op tv en vind het vreselijke programma's.

**Geplaatst**: 10-02-25 20:11

Geplaatst: 10-02-25 20:11

anjali schreef:
Voor degenen die nog op zoek zijn naar een geschikte partner: Wat vinden jullie van de diverse datingprogramma's op de tv, zoals Lang leve de liefde of First dates? Bij die laatste vind ik wel dat er ontzettend weinig matches uit voortkomen.

100x niets. In het normale leven vind ik daten al echt een ding en helemaal met camera's op je mik en programma montages die je altijd linksom of rechtsom ergens te kakken mee zetten. Nee, dank je wel. Ik vind het soms leuk om te zien dat het toch wel kan werken, dapper dat er toch zoveel mensen aan mee doen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-02-25 23:40

Re: Ik zoek herkenning/begrip/ervaringsdeskundigen

Geplaatst door de TopicStarter : 10-02-25 23:40

Wat ontzettend fijn om te lezen dat mijn gevoel zo veel herkenning oproept bij vele anderen! Ik hoop van harte dat jullie blijven hangen en we af en toe steun kunnen vinden bij elkaar!

Ik las twee dingen, die ik redelijk kan koppelen. Het eerste was 'je bent te onafhankelijk' en 'veel mensen om je heen die constant over kinderen praten ligt aan de mensen waar je mee omgaat'.
Ik heb het geluk om op mijn afdeling de enige vrouw te zijn, tussen allemaal mannen van midden 50, die totaal niet bezig zijn met (kleine) kinderen of mij iets aan willen praten. Dus in dat opzicht heb ik weinig te klagen. Nog... twee vriendinnen van me zijn zwanger, eentje heeft een kleine van een jaar. En dan heb ik goddank nog een vriendin waarvan de kids 16 en 18 zijn $*\o/*$ voor de niet-luierpraat :')

En dan zijn er nog wel een paar hoor die er niet mee bezig zijn.

Anyhow, wat ik wel wilde zeggen is dat de mensen om je heen wel echt belangrijk zijn voor 'het praat' dat je mee krijgt. Mijn directe buren zijn vrienden van me, en een stukje verderop in de straat woont ook een stel. Beide dames zijn behoorlijk stads, de ene komt uit Wenen en de andere komt van Curaçao. De ene buurman is ook behoorlijk stads, de andere komt weliswaar van de boerderij maar zit het liefst de hele dag te gamen. Allevier geven ze met liefde advies over de liefde, vertellen ze me vooral wat ik verkeerd doe en hoe ik het wel aan moet pakken ("Je moet gewoon elke week een andere kerel in je bed hebben!" "Ja, Janine, echt je moet meer experimenteren met verschillende mannen!")
Maar op andere vlakken lijk ik simpelweg niet te bestaan ofzo. Ik ben te onafhankelijk. Ja, mijn auto willen ze wel even lenen want ik heb een trekhaak. Of nog beter 'wil jij wel naar het stort rijden voor ons, want ik heb geen E achter B en kan niet achteruitrijden met een aanhanger'.

Dat onafhankelijke krijg ik ook wel eens verweten. M'n buurvrouw laat haar man namelijk naar de zolder gaan voor spullen 'want ik weet niet hoe dat moet'. Het gaat om een vlizotrap, geen hogere wiskunde. En als je dan doorvraagt is het om te zorgen dat hij zich 'de man in huis' voelt. Ja, want niets zegt mannelijkheid als iets voor je vrouwtje van zolder halen

En maar niet begrijpen dat dat voor mij alles behalve aantrekkelijk is, een man die zich daarmee al mannelijk voelt. Terwijl ik degene ben die met de aanhanger naar het stort rijdt, het gras maait, kozijnen schildert etc. :')

En dan hebben we nog eentje onder de noemer 'neem je relatie niet voor lief'.
Kwam vanavond op stal, werd er meteen gehinnikt. Vreemd, want de paarden waren buiten geweest, hadden hooi gehad. En meestal zijn ze dan rustig. Toen zag ik dat de koning van stal (intussen 23) een halster om had en rondjes liep in zijn box als een hengst van 3 die ineens opgesloten zit. Gezien de hevige artrose niet echt het juiste beeld. Bleek ernstig ziek en er wordt hard overpeinsd wat de volgende stap is en of de laatste stap misschien gezet moet worden.
Gezien mijn oude ruin ook 18 is, is het heel erg pijnlijk om te zien. En het roept natuurlijk heel veel gevoelens op. Zou toch lekker zijn om nu even dat uit te kunnen laten naar iemand toe die mij heel erg goed kent.

Om nu om half 10 nog eens naar m'n ouders te rijden, hoe welkom ik daar ook ben op welke tijd dan ook, ik wil dat liever thuis-thuis kwijt. Na een lekker warme douche bij iemand op de bank kruipen.

**Geplaatst**: 11-02-25 00:02

Geplaatst: 11-02-25 00:02

Je krijgt verwijten dat je te onafhankelijk bent?

Wat een bamihap moet je dan zijn, als je iemand verwijt dat die iets wél kan. Dat kan ik alleen maar als jaloezie uitleggen. Ik ben blij dat ik zo'n man niet ben.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-02-25 00:04

Geplaatst door de TopicStarter : 11-02-25 00:04

musiqolog schreef:
Je krijgt verwijten dat je te onafhankelijk bent?

Wat een bamihap moet je dan zijn, als je iemand verwijt dat die iets wél kan. Dat kan ik alleen maar als jaloezie uitleggen. Ik ben blij dat ik zo'n man niet ben.

Het verwijt komt van vrouwen hoor, niet van mannen... Vrouwen die 'willen helpen' weliswaar...

**Geplaatst**: 11-02-25 08:30

Re: Ik zoek herkenning/begrip/ervaringsdeskundigen

Geplaatst: 11-02-25 08:30

Vanuit hier ook een hoop herkenning. Ik zal straks het hele topic nog even doorlezen en uitgebreider reageren. Het is me nu te vroeg :')

**Geplaatst**: 11-02-25 08:35

Geplaatst: 11-02-25 08:35

En een niet-helemaal-stille meelezer hier.
Ik merk inderdaad ook de 'maar met wie moet ik nou op vakantie?' en de 'ik zie op feesten altijd anderen met hun partner dansen'. En ondanks dat ik weet dat een relatie ook zijn keerzijde heeft, geldt dat ook voor het alleen op de bank zitten 's avonds

En dat is soms gewoon stom

**Geplaatst**: 11-02-25 09:10

Geplaatst: 11-02-25 09:10

Temeraire schreef:
Dit is zeker zo! Ik had het over collega's van dezelfde leeftijdscategorie. Die heb je niet voor het kiezen.
In mijn eigen netwerk is het inderdaad geen probleem, bij vrienden speelt dit gelukkig vrijwel niet.

Nieuwe baan zoeken dan!

Nee maar serieus het is wel herkenbaar maar denk onvermijdelijk? Ook als je wel een relatie hebt maar geen compleet plaatje zeg maar kom je te zitten met allerlei gesprekken over huizen, kinderen en trouwplannen waar je persoonlijk niets aan hebt.

Janine1990 schreef:
[l

Het verwijt komt van vrouwen hoor, niet van mannen... Vrouwen die 'willen helpen' weliswaar...

Dooddoener wellicht;) maar om je iets aan te trekken van al die goedbedoelde adviezen is ook een keuze. Mensen zoals je buren met bijbehorende denkwijze zak je altijd tegenkomen, de vraag is waarom ze invloed zouden moeten hebben op hoe je je leven leidt.

Onafhankelijk zijn is een mooie eigenschap en er zijn meer dan genoeg mannen die een sterke vrouw kunnen waarderen hoor. Zo nu moet ik op mijn vingers zitten om geen ongevraagd dating advies te geven sorry :')

**Geplaatst**: 11-02-25 09:11

Geplaatst: 11-02-25 09:11

Slappe uitspraak ook toch, "dat relaties ook niet zaligmakend zijn". Het hele leven is niet zaligmakend, dan mag je nog wel een partner willen hebben.

**Geplaatst**: 11-02-25 09:50

Geplaatst: 11-02-25 09:50

Fly_high schreef:
Dooddoener wellicht;) maar om je iets aan te trekken van al die goedbedoelde adviezen is ook een keuze. Mensen zoals je buren met bijbehorende denkwijze zak je altijd tegenkomen, de vraag is waarom ze invloed zouden moeten hebben op hoe je je leven leidt.

Is een keuze, maar ondanks dat komt het misschien wel binnen en knaagt het, of doet het zeer. Dat is niet altijd een keuze.

**Geplaatst**: 11-02-25 09:55

Geplaatst: 11-02-25 09:55

Renee1991 schreef:
Fly_high schreef:
Dooddoener wellicht;) maar om je iets aan te trekken van al die goedbedoelde adviezen is ook een keuze. Mensen zoals je buren met bijbehorende denkwijze zak je altijd tegenkomen, de vraag is waarom ze invloed zouden moeten hebben op hoe je je leven leidt.

Is een keuze, maar ondanks dat komt het misschien wel binnen en knaagt het, of doet het zeer. Dat is niet altijd een keuze.

Ja en hoe meer van dat soort mensen je om je heen hebt, hoe meer dat de standaard lijkt.

Ik woon in de randstad en daar is single zijn toch wel wat 'normaler' en blijven mensen ook individuen, ondanks dat ze in een relatie zitten. Als in: niet zo'n stel dat altijd alles samen doet.

**Geplaatst**: 11-02-25 10:39

Geplaatst: 11-02-25 10:39

Doubtless schreef:
Slappe uitspraak ook toch, "dat relaties ook niet zaligmakend zijn". Het hele leven is niet zaligmakend, dan mag je nog wel een partner willen hebben.

Ja, maar je hebt mensen die daar meteen de hemel van verwachten. Heel wat mensen eigenlijk. Die mogen hun verwachtingen best wel temperen.

**Geplaatst**: 11-02-25 10:53

Geplaatst: 11-02-25 10:53

Janine1990 schreef:
musiqolog schreef:
Je krijgt verwijten dat je te onafhankelijk bent?

Wat een bamihap moet je dan zijn, als je iemand verwijt dat die iets wél kan. Dat kan ik alleen maar als jaloezie uitleggen. Ik ben blij dat ik zo'n man niet ben.

Het verwijt komt van vrouwen hoor, niet van mannen... Vrouwen die 'willen helpen' weliswaar...

Mijn vent vindt het juist fijn dat ik mijn eigen leven heb en indien nodig hem kan helpen (of een schop onder zn reet kan geven) en andersom net zo. Nogmaals; een relatie is geen invulling maar aanvulling. Het is iets in het kader 'mijn leven is zonder al heel erg leuk en geweldig. Ik hang zelf de slingers op, breng de taart, zet het feestje helemaal naar mijn hand. Maar het zou leuk zijn als iemand de niet zo hele noodzakelijke maar toch feestelijke feesthoedjes meeneemt.'

**Geplaatst**: 11-02-25 11:31

Geplaatst: 11-02-25 11:31

musiqolog schreef:
Doubtless schreef:
Slappe uitspraak ook toch, "dat relaties ook niet zaligmakend zijn". Het hele leven is niet zaligmakend, dan mag je nog wel een partner willen hebben.

Ja, maar je hebt mensen die daar meteen de hemel van verwachten. Heel wat mensen eigenlijk. Die mogen hun verwachtingen best wel temperen.

Ik ken ze niet, maar jij zo te lezen wel. Oke.
Ik vind het suf om zoiets te zeggen tegen iemand die je niet kent, omdat je er dan dus vanuit gaat dat die persoon geen realistische kijk heeft. Niet erg aardig.

**Geplaatst**: 11-02-25 16:27

Re: Ik zoek herkenning/begrip/ervaringsdeskundigen

Geplaatst: 11-02-25 16:27

Nog een eeuwige vrijgezel die 90% van de tijd het heerlijk vindt en niks mist. Maar die 10% komt heel af en toe om de hoek kijken en dan mis ik wel een man die mij vraagt hoe mijn dag was. Die mij even knuffelt, gewoon zomaar. Of die kookt zodat ik bij thuiskomst na een lange dag zo kan aanschuiven aan tafel.

Maar meestal komt dat gevoel omdat ik dan weer iets teveel zoetsappige films heb gekeken of alleen op een feest was.

Ik heb een prima baan, huurhuis en mooie auto. Lieve ouders en zussen waar ik altijd terecht kan en soms ook wel mee op vakantie ga of dagjes weg. Al mijn vrienden zijn getrouwd en hebben kinderen en toch gaan onze gesprekken bijna nooit over de kinderen. Ik wil geen kinderen en vind trouwen vooral veel weggegooid geld :')

Daarnaast enorm zelfstandig en ook best handig met gereedschap. Ik draai mijn hand dus niet om voor het plaatsen van een schutting, het leggen van nieuw terras of het maken van een salontafel en tv meubel. Het enige lastige is dat ik soms een handje te kort kom bij klussen. Maar ach dan is daar mijn lieve vader of zwager en die willen altijd wel helpen.

Ik ben eigenlijk best tevreden met mijn leven. Maar ik snap ook zeker dat gevoel van iets missen.

Maar toch, Ik ben nu gelukkig en als ik nog eens tegen "mr right" mag oplopen dan is dat mooi meegenomen.

**Geplaatst**: 11-02-25 16:45

Geplaatst: 11-02-25 16:45

Ik kom dat handje ook wel eens te kort met klussen, of de apparatuur. :')

Je zou bijna bokt klusteam oprichten voor de handjes bij elkaar. Zijn wel veel handige mensen als je zo rondkijkt.
Precies wat je zegt, ik kan best veel ondertussen. Ik kom alleen ook regelmatig kracht te kort of blesseerde mezelf omdat ik 'het zelf wel doe' ipv wachten tot iemand tijd heeft

**Geplaatst**: 11-02-25 16:50

Geplaatst: 11-02-25 16:50

MyWishMax schreef:
Ik kom dat handje ook wel eens te kort met klussen, of de apparatuur. Je zou bijna bokt klusteam oprichten voor de handjes bij elkaar. Zijn wel veel handige mensen als je zo rondkijkt.
Precies wat je zegt, ik kan best veel ondertussen. Ik kom alleen ook regelmatig kracht te kort of blesseerde mezelf omdat ik 'het zelf wel doe' ipv wachten tot iemand tijd heeft

Haha ja dat blesseren ken ik ook. :')

Maar daar tegenover staat dan weer onwijs trots op mezelf zijn als ik iets heb gerepareerd wat ik nog nooit zelf had gedaan. En het dan vol trots met een foto appen naar mn ouders

**Geplaatst**: 11-02-25 16:52

Re: Ik zoek herkenning/begrip/ervaringsdeskundigen

Geplaatst: 11-02-25 16:52

Ja, precies dat! :')

inclusief trots de foto's appen haha

**Geplaatst**: 11-02-25 17:05

Geplaatst: 11-02-25 17:05

Ik herken me in veel van de dingen die hier genoemd worden. Ik ben 27 en nog altijd single. Ik probeer af en toe te daten via de datingapps, maar moet mezelf er vaak wel écht toe zetten omdat ik het eigenlijk super saai vind om te doen.

Ik hou mezelf altijd goed bezig, veel paardrijden, sporten, activiteiten ondernemen, maar kreeg laatst de vraag van een gast op een datingapp: 'heb je dan nog wel tijd voor mij??'. Toen was ik vrij snel afgehaakt. :')

Overigens kwam ik dit boek tegen: https://www.bol.com/nl/nl/f/single/9300000196932740/. 'Single: Alles wat je moet weten om een buitengewoon leven voor jezelf op te bouwen.' Het boek is net uit, geen idee of het wat is. Maar lijkt vlekkeloos aan te sluiten bij de onderwerpen die hier besproken worden.

**Geplaatst**: 11-02-25 17:48

Geplaatst: 11-02-25 17:48

MyWishMax schreef:
_Mar3 schreef:
Zo fijn om die herkenning te lezen hier. Zelf vind ik een van de moeilijkere dingen nu dat vriendschappen veranderen. Vriendinnen die trouwen en daardoor andere prioriteiten hebben. Zo willen ze bijvoorbeeld niet (meer) met mij op vakantie, zijn ze minder flexibel en vertellen ze gewoon minder lief en leef omdat ze dat met hun partner delen.

Desalniettemin ben ik gelukkig single, én soms mis ik een relatie en heb ik ook een kinderwens. Hoewel ik gelukkig best jong ben, besef ik wel dat ik niet eeuwig de tijd heb en dat geeft soms wel druk/stress. In mijn eentje moeder worden wil ik niet, dus dat wordt 'm ook niet.

Helemaal eens. En vooral ook de laatste alinea. Ik krijg altijd de opmerking dat er tegenwoordig zoveel mogelijkheden zijn om alleen moeder te worden, maar die mensen snappen dan niet dat ik het niet alleen wil. Misschien is die kinderwens dan minder sterk ofzo, maar voor mij was dat altijd iets samen met iemand.

Nou dat he. Dat het tegenwoordig allemaal kan, betekent niet dat iedereen het ook wil. Ik denk dat dat niet zoveel te maken heeft met de sterkte van mijn kinderwens, maar met mijn waarden en hoe ik ouderschap voor me zie.

Ergens vind ik het wel leuk dat leeftijdsgenoten om mij heen nu kids beginnen te krijgen. Kan ik lekker meegenieten zonder de slapeloze nachten.