Helaas dacht mijn nu nog leidinggevende daar heel anders over.
De betreffende collega in opleiding gaf maandagmorgen bij het ochtendoverleg aan dat hij het zeer kwalijk had opgenomen dat er over zijn planning was gesproken en dat dit niet rechtstreeks aan hem was. Hij had er niet van geslapen. Leidinggevende zei niets, zijn vervanger zei alleen: "Goed dat je dit zegt."
Aan het eind van het overleg stapte onze leidinggevende naar voren om te zeggen dat hij het kwalijk vond dat niemand echt reageerde. Ik besloot niets te zeggen, want ik betwijfelde of hij mijn mail al had gelezen.
Enige tijd later gaf mijn andere collega aan dat hij een gesprek met mij en de collega in had gepland. Wat ik prima vond, netjes dat hij het zou oppakken. Wellicht had onze leidinggevende mijn mail naar hem doorgestuurd.
In mijn mail heb ik mijn leidinggevende de situatie kort uitgelegd, gezegd dat ik baal dat ik niet vanaf het begin betrokken ben geweest en mijzelf niet in een rol als opleider zie maar dat ik wel verwacht te kunnen ondersteunen met handleidingen. En dat ik e.e.a. graag eerst met hem bespreek, voordat we het met die andere twee zouden bespreken. Mits hij uiteraard dit nog wilde oppakken voor zijn vertrek.
Dinsdag liep ik naar de gereserveerde ruimte toe om te zien dat mijn leidinggevende ook aansloot. De collega in opleiding stak van wal. Hij was/is erg boos op mij, vind dat ik hem als een kleuterjuf toespreek, hem keer op keer de grond in trap en nog veel meer. En vervolgens werd mijn reactie gevraagd. Ja, wat wil je dan dat ik zeg? Dat ik er keihard tegenin ga? Als hij dat zo voelt, ga ik dat niet bagatelliseren of hem vertellen dat hij dat niet zo moet zien. Daarbij, als ik zou zeggen wat ik echt dacht, dan zou ik hem alleen maar verder de grond in trappen. Dus heb ik dat eerlijk gezegd.
Nou, dat was ook niet goed.
Eigenlijk had je hier gewoon netjes kunnen reageren dat jouw collega niet goed luistert naar wat jij zegt en dat dit al een paar dure fouten heeft opgeleverd die je nog maar net recht kon breien. En dat dit jou onder spanning zet omdat jij uiteindelijk eind verantwoordelijk bent.Uiteindelijk werd ik (ik was ziedend, echt zoooo vreselijk kwaad, maar ja, wat gebeurt er bij mij als ik boos ben... ik huil
) min of meer verplicht om ook te gaan opleiden. Mijn leidinggevende zat er nog net niet bij tegen me te schreeuwen, zo boos was hij kennelijk. Terwijl ik dacht, hier zit een collega tegenover mij die me een vreselijk mens vind, hoe kan zo iemand nu door mij opgeleid willen worden? Bestaat niet in mijn beleving. Daarnaast MOEST ik beterschap beloven. Ik heb gewoon gezegd dat ik nooit verkeerde intenties heb gehad, maar dat ik geen dingen ga zeggen die ik op dat moment niet meen. Ik kan het fysiek gewoon niet over mijn lippen krijgen als ik zo ontzettend boos ben.
Nu ben jij je alleen maar aan het verdedigen geweest en de gebeten hond, maar in feite hoef je je niet te verdedigen. Op een moment dat een leidinggevende schreeuwt kun je beter zeggen dat je op deze manier niet wenst te communiceren op deze toon even eventueel weglopen als de toon niet gematigd wordt. In dit soort situaties is het heel belangrijk dat je je eigen grenzen bewaakt en je niet in een hoek laat drukken wat nu wel gebeurd is.Mijn collega werd overigens ook verplicht om dan in het vervolg iets van mij aan te nemen. Maar de hele situatie voelde als een heel akelige ambush, waarbij het twee tegen één was. En mijn directe collega eigenlijk de hele tijd nauwelijks iets heeft gezegd.
Ook dit kun je aankaarten, zeggen hoe het voelt..twee tegen een en vragen of er een onpartijdige derde of mediator bij kan komen.Vervolgens bleef ik met mijn leidinggevende achter, ik zat nog steeds te janken als een klein kind. Nog steeds des duivels. Kreeg ik ook nog eens te horen dat ik zulke mails niet mocht sturen, en dat als er iets was ik naar zijn bureau moest komen. En dat ik als er iets was, hij er AALTIJD voor me zou zijn.
Nou sorry als ik daar even helemaal niets mee kan.
Nou je mag iedere mail sturen die je wilt, hier op dus ook gewoon antwoorden dat je bewust de mail hebt gestuurd zodat je de tijd had om alles netjes te verwoorden en onderbouwen en dat je alles ook graag zwart op wit hebt.Hij zal het vast en zeker allemaal goed bedoelen hoor, maar ik kan er heeeeelemaal niets mee.
Eindstand is dus;
- Ik moet opleiden
- Er is nog altijd geen evaluatie
- Er is ook nog altijd geen opleidingsplan
Dit kun je ook aankaarten bij degene die bij jouw leidinggevende staat, en aangeven dat dit geen professionele gang van zaken is.Genoeg om morgen mee te nemen naar de psycholoog in ieder geval
Geplaatst: 19-12-24 10:47 
