Geplaatst: 21-11-23 14:38 pmarena schreef:Ik denk dat het ook per situatie / kind anders kan zijn waar je goed aan doet.
Als kind moet je gehoord en gezien worden. Maar soms zal je ook even uit je comfortzone moeten omdat er wel ontwikkeling moet zijn zeg maar. Als je elke "dit wil ik niet" maar toegeeft dan ontdekt het kind ook niet dat het wel meevalt, of zelfs heel leuk kan zijn. Altijd in het bekende blijven hangen staat groei in de weg
Ik denk dat dat juist het lastige is, om die "sweet spot" te vinden tussen kind genoeg rust en vertrouwen geven, maar ook genoeg stimulans om iets goeds voor de toekomst te ontwikkelen zeg maar.
Ik weet niet of je specifiek doelt op mijn reactie, maar natuurlijk is dit per situatie en kind verschillend. Volgens mij heb ik dit ook aangegeven in mijn tekst en zo niet, dan wil ik nu duidelijk onderstrepen dat de situatie zoals door mij geschetst zeker niet de enige mogelijkheid is. Kijk maar naar de ervaring van LWDaisy, heel anders en dat mag er natuurlijk ook zijn.
Maar als je serieuze signalen van je kind ontvangt dat het zich echt niet happy voelt in de thuissituatie is dat mijns inziens niet iets dat je mag negeren. Ook dat mag er zijn. Verwachten van je kinderen dat ze zich maar schikken vind ik in dit geval gewoon echt niet oké.
Ik zie ook niet in wat het doorpushen van de situatie in mijn geval vroeger had bijgedragen aan mijn ontwikkeling naar de toekomst toe. Ik moet eerlijk zeggen dat ik hier echt een enorme knauw van heb gekregen en dat ik deze periode zwaarder heb ervaren dan de hele verslaving- en overlijdensperiode van mijn moeder.
In mijn situatie had het ook niet te maken dat ik het mijn vader niet gunde, ik was heel blij voor hem. Maar ze hadden het zeker beter kunnen aanpakken. Het was van 0 naar 100 op een (voor mij) te korte tijd. Daarmee zeg ik niet dat je nooit meer een relatie kunt hebben nadat je gescheiden bent, maar wel dat je hiermee bewust moet omgaan en je kind serieus moet nemen. Ik zou het mijn kinderen absoluut niet aan willen doen, een samengesteld gezin, maar iedere situatie is anders. Misschien had mijn ervaring beter geweest als ze het rustiger aangepakt hadden, had gekund, maar dit is de andere kant van het verhaal dat er ook kan en mag zijn. En als door dat te delen kan bijdragen aan een stukje bewustzijn van ouders in een soortgelijke situatie ben ik heel blij. Want nogmaals, dit was echt de donkerste periode uit mijn leven (en dat zegt wat
) en geen kind zou zich zo mogen voelen. 
TS, ik vind dat je hier fijn in staat en wil je echt even een dikke veer in je reet steken voor het respecteren van je kinderen
Ik hoop dat je vriend dit ook in gaat zien, want je komt op mij over als een super moeder die haar kinderen op 1 heeft 
, wat mooi dat dat zo gaat, klinkt als een heel volwassen aanpak van iedereen.
Wij na anderhalve week weer thuis, paar weken later overleed mijn moeder. 
