![Huilen van het lachen :')](https://boktimg.nl/s/emo.gif)
![Huilen van het lachen :')](https://boktimg.nl/s/emo.gif)
Moderators: Ladybird, Mjetterd, xingridx, ynskek, Polly
Sizzle schreef:Toen had ik nog geen telefoon die dat kon
Wel sms waar dat was hartstikke duur en ik had een abbo waar iets van 10 smsjes per maand in zaten
Dus.. nee![]()
Maar ik zag hem op het werk dus dan hoef je savonds ook niet nog eens te chatten lijkt mij.
Mkango schreef:Ik ga ervan uit dat volwassenen prima in staat zijn zelf die afweging te maken en eventuele consequenties te overzien en te accepteren.
Menino schreef:Die onzekerheid is trouwens ook gewoon hormonaal te verklaren. Als je heel veel happy-stofjes aanmaakt als je iemand ziet omdat je verliefd bent, dan heb je ook een hele grote sterke plotselinge daling daarna, die we niet zo goed kennen van andere situaties, waardoor je behoorlijk van de wap kan zijn als er minder contact is. Omdat we het niet herkennen en heel erg ruk voelt, wordt het één grote onzekere bende… Het kan ook zijn dat je dat nu voelt.
Wil niet zeggen dat er niets aan de hand is, dat weet je alleen als he praat. volgens mij zitten jullie nog een beetje in het kat en muis spelletje waarbij de communicatie nog niet echt helemaal genormaliseerd is en beide aan het aftasten zijn wat een normale frequentie is en hoe je je daar aan wil overgeven.
Urbanus schreef:Ja, maar in het begin ook?
Toen wij nog ieder ons eigen huis hadden, appten we veel. Goedemorgen, goedenacht, mis jou, vind jou lief, werkze, leuk filmpje, zin in jou, zullen we filmpje pakken, heb je gehoord over die en die.
Kaitlyn schreef:Urbanus schreef:Ja, maar in het begin ook?
Toen wij nog ieder ons eigen huis hadden, appten we veel. Goedemorgen, goedenacht, mis jou, vind jou lief, werkze, leuk filmpje, zin in jou, zullen we filmpje pakken, heb je gehoord over die en die.
Ja dat doen wij ook graag.![]()
Hij is nu weer weg en naast het appen praten we ‘s avonds graag even over de telefoon bij.
Ook over dingen op het werk, hij is militair dus veel simsalabim voor mij, maar ben altijd op de hoogte. En hij wil graag weten of ik nog mooie offertes heb gescoord, leuke klanten heb gesproken, of het gezellig was met de collega’s.
Ook of hij lekker gesport heeft, ik fijn heb gereden. Veel “kleine” dingen ook, maar we vinden het fijn om van elkaar te weten wat er speelt van elkaar.
Ook nu we samenwonen hebben we die gesprekken. Maar gaat het ook over; wat wil je eten want er zijn geen boodschappen? Oh en neem even een wijntje mee.
Sizzle schreef:Hutcherson schreef:IIk vind het dan fijn om lekker te appen, vooral savonds op de bank/in bed. Ove je dag, wat je meemaakt, grappige dingen of even uitrazen.
Dat vind ik de horror via een app, dan zou ik gewoon even bellen als er wat te kletsen valt.
De meeste dagen zijn uiteindelijk gewoon: ik werd wakker, dronk mijn koffie, deed mijn pc open en weer dicht, at een hapje en ging slapen.
Het komt niet in me op om daar iets over te delen![]()
Mijn apps zijn voornamelijk: ik ben om x uur thuis. Moeten we nog boodschappen.
Heerlijk onromantisch waarschijnlijk
Kaitlyn schreef:Ja dat klopt inderdaad. Het gaat ook regelmatig anders (mede door zijn werk) en dat is ook geen probleem. Laten dan wel vaak even weten; druk vandaag.
En als één van ons een dag weg is met vrienden of is stappen, en we horen niet zoveel van elkaar wordt daar niks van gedacht, alleen dat je wil dat die ander veel plezier heeft en je hoort vanzelf een keer wat.
Alleen als hij echt 600/700 km of nog verder in de auto zit stuurt hij zijn locatie door, die check ik dan af en toe om zeker te weten dat alles nog oké is. En hetzelfde als ik alleen met paard over de hei ga.
Geen controle als in “waar ben je” maar wel een check als in “zolang je onderweg bent gaat alles goed”.
Robin_S schreef:Marije, gaat om als er een random iemand beltniet je vriend uiteraard.
Robin_S schreef:Dat kun je natuurlijk niet weten of iemand jouw oproep bewust niet beantwoordt![]()
Verder begrijp ik jouw visie wel hoor. En dat voelt voor jou als een persoonlijke keuze, maar eigenlijk is veel toch ingegeven door de tijd waarin je opgroeide.