In m'n uppie roadtrippen door Noord Amerika en Australië
frensje
Berichten: 759
Geregistreerd: 12-11-10
Geplaatst: 22-05-22 20:54
Achterop de motor. Doodeng, mijn buurman die chirurg is, noemt motors “donorfietsen”. Ik wilde nooit bij mijn man achterop. Toch gedaan, ik vond er niks aan maar heb het gedaan. En ga het nooit meer doen.
In de zorg werken ipv in de paarden en blij met die keuze!
Jis_
BKB 2025 winnaar 2D
Berichten: 12582
Geregistreerd: 13-07-08
Geplaatst: 22-05-22 21:11
Lieke schreef:
Aan de billen van een baby ruiken of hij een poepluiers heeft…
DieL_Zor
Berichten: 3919
Geregistreerd: 04-04-08
Woonplaats: Den Haag
Geplaatst: 22-05-22 21:36
Oesters eten
Vis en zeedieren kan ik absoluut waarderen maar die hype om oesters snap ik niet. Heel duur en het ziet er nou ook niet echt aantrekkelijk uit dus het hoefde van mij niet. Net uiteindelijk er toch eentje op….niet perse vies maar echt lekker… nee bedankt
Een (flink) klushuis opknappen. Nooit geweten of ik (we) dat kon(den) maar nu samen met mijn man en lieve handige vrienden en familie zijn we nu een paar maanden verder en gaan we als een trein. Mijn man ontplooit zich echt tot een manusje van alles En dat terwijl we over twee maanden ons eerste kindje verwachten en allebei meer dan fulltime werken ernaast. Het is echt ons droomhuis, alle ruimte en buiten meer dan genoeg ruimte ook voor de paarden aan huis straks. Super dankbaar dat dit ons lukt en de eindstreep is in zicht
Fulltime als ondernemer bezig zijn. Ik was al vanaf 2010 naast de loondienst bezig als fotograaf en vond die afwisseling altijd wel erg lekker. Maar vorig jaar toch de stap genomen om volledig voor mezelf te gaan. Doodeng, maar ben ook supertrots op mezelf!!
Diergeneeskunde studeren. Nooit verwacht nadat ik op 4 havo stopte en naar het MBO ging nu uiteindelijk zou eindigen op de universiteit in België. En daarnaast mezelf en mijn paard verhuizen naar België vanwege de studie
Breken met één van mijn vriendinnen ( had ik veel eerder moeten doen) en in de achtbaan met mijn zoon , de Phyton. Eens maar hoef niet weer.
Mavelle
Berichten: 4747
Geregistreerd: 30-03-08
Woonplaats: VS
Geplaatst: 23-05-22 00:59
Emigreren! Dat is zo’n droom die de meeste van ons denk ik ooit wel eens hebben gehad, lekker naar een warm land verhuizen. Nooit verwacht dat het ook daadwerkelijk zou gebeuren.
Kuggur
Berichten: 13893
Geregistreerd: 04-07-06
Geplaatst: 23-05-22 01:25
Mavelle schreef:
Emigreren! Dat is zo’n droom die de meeste van ons denk ik ooit wel eens hebben gehad, lekker naar een warm land verhuizen. Nooit verwacht dat het ook daadwerkelijk zou gebeuren.
Warm is niet alles...
moonfish13
Berichten: 18479
Geregistreerd: 20-08-07
Geplaatst: 23-05-22 01:27
Mezelf leren prikken. Ik ben als kind niet zo netjes behandeld en daardoor had ik een trauma. Maar dat bleek dus achteraf angst voor de mensen met de naald. Ik ben begonnen met insulinespuitjes, en mag vandaag de dag ook gewoon infuusprikken voor onderzoeken in het ziekenhuis. Als je me dat verteld had, had ik je nooit geloofd, echt nooit. Laatst moest ik wegens nierstenen en lastig te prikken naar het ziekenhuis, thuis een goed infuus erin netjes en daaruit is bloed getapt. Elke arts of verpleegkundige is er blij mee, ik heb geen stress en ze kunnen bij nood gelijk handelen, wat bij mij wenselijk is.
Maar ik had dit nooit van je aangenomen echt niet gewoon. Ik ben er wel superblij mee, want voor de kaakchirurg, echt over de hele dag heb ik een halve minuut onrust gehad. En dat puur omdat ik wist dat ze niet in me zouden gaan prikken, het was met toestemming van de anesthesist. Hooguit een halve minuut stress met inspuiten van de narcose gehad en dat was alles. Dat was zoooo fijn, ik moét medisch verplicht een infuus als ik wakker ben, waar ze vroeger dat snel deden als ik weg was na gas. Nu kan dat niet meer maar ze helpen me wel door mij zelf met infuus te laten aantreden. Daar ben ik echt heel dankbaar voor, maar zijnzelf vinden het ook veel fijner. Zij willen rust voor iedereen en voor mij, en vinden het heel fijn werken. Geen onrust, geen angst, gewoon in alle rust de dag door.
Laatst bijgewerkt door moonfish13 op 23-05-22 01:33, in het totaal 1 keer bewerkt
colunder
Berichten: 3551
Geregistreerd: 22-10-07
Woonplaats: Bennekom
Geplaatst: 23-05-22 01:28
Mijn pony's wegdoen en er helemaal mee stoppen.
superpony
Berichten: 26596
Geregistreerd: 25-02-05
Geplaatst: 23-05-22 01:33
Trouwen...........Ik wilde never nooit niet trouwen en zei ook; vraag me niet. Maar we waren 19 en 21 toen we elkaar leerden kennen. Mijn man dacht ruim 10jr geleden dat het toen wel kon en heeft het gevraagd ( na 18jr dus ) en tja.........ik reageerde niet zoals iemand hoopt, maar we zijn getrouwd. ( op een vrijdag de 13e )
Terug naar het Noorden om een huisje met grond te kopen. Ooit getest of het wat voor ons was, maar ik kon niet wennen. Na een omweg en wat veranderde omstandigheden kwam "ons" huis op ons pad en is echt ons plekje. Ondanks echt een mega verbouwing die me al te lang duurt.
En daarmee dus ook mn kind achterlaten. Is 25 en heeft al even een eigen huis, maar toch........Het heeft jaren gespeeld en is een enorm zware keus geweest.
Breken met mensen waarvoor ik op mn tenen liep.
Stoppen met mn haar verven en grijs laten worden :p
Inmiddels al voor de derde keer in het buitenland zijn voor een half jaar. Elke keer weer jankend op het vliegveld gestaan (zowel bij het weggaan als terug komen ) Maar nu na de derde keer ben ik wel stiekem blij om over 3 weken terug naar het normale leven te gaan. En daarmee weet ik: ik heb het heel goed thuis kwa vriend/vrienden/familie.