Varekaj schreef:Over dat Fomo... Ik heb het wel even gehad toen vriend Peter zou worden. Die vraag "wat als". Gelukkig was hij nota bene diegene die me gerustgesteld heeft dat wij de juiste keuze hebben gemaakt en dat hij daar 200% achter staat. Zonder partner die je hierin steunt lijkt het me aartsmoeilijk.
Ik heb het ook gehad toen mijn moeder de diagnose Alzheimer kreeg. Want dit betekende dat als ik ooit wel kinderen zou krijgen dat ze er dan niet bij zou zijn als oma of iniedergeval niet mentaal aanwezig. Heel erg lang over gehuild en het heeft echt even geduurd dat dit juist ook weer een extra reden is waarom ik geen kinderen zou willen. Zonder mijn eigen moeder wil ik het niet. Ondertussen is er al een hele waslijst aan redenen waarom wij geen kinderen zouden willen maar dit heeft wel echt flink meegespeeld.
Mijn broertje en schoonzusje willen wel kinderen dus mijn moeder kan alsnog oma worden. ( EN IK MISSCHIEN DAN PEETTANTE!!) Mijn schoonmoeder heeft er al 3 en als alles goed gaat is de 4e ook onderweg, dus bij mijn vriend staat er gelukkig geen druk op. Zijn broer en schoonzus zijn ook heel gelukkig kindvrij dus dat scheelt ook een hele hoop.
Ik ben ook intens gelukkig dat we er beide ook zo over denken. Mijn ex waarmee ik 5 jaar een relatie had wilde er wel graag en ik werd daar HEEL oncomfortabel van. Alsof ik alleen goed zou zijn als broedmachine, dat gevoel kreeg ik ervan bah.