Bokt.nl

**Geplaatst**: 23-04-21 07:48

Geplaatst: 23-04-21 07:48

Suzanne F. schreef:
Palmera schreef:
Het gaat er niet om dat iemand rommelig is, het gaat erom dat iemand volwassen is. En dat wil ik graag eerst met eigen ogen geruime tijd aanschouwen voordat ik daarmee mijn leven ga delen. En als moeders dan alsnog vrolijk verder blijkt te pamperen begin ik helemaal nergens aan. Ik wil een vent, geen kleuter.

Eens maar je kan niet alles tackelen. Je kan er ook eentje treffen die verwacht dat je alles zo’n beetje doet zoals zijn moeder deed. Niet alleen in eten koken, boterhammetjes smeren en huishouden maar zelfs als voorbeeld in de relatie of thuisblijven voor de kinderen etc.
Dus die is geen kleuter meer en zijn moeder doet niks voor hem maar hij verwacht dat jij die rol overneemt. Want hij had het vroeger allemaal zo fijn gevonden op die manier.

Juist daarom wil ik eerst op veilige afstand observeren. Dit is een horrorscenario. Maar daar kom je wel relatief gemakkelijk achter als je bv een keer kookt of even helpt met de was vouwem en je krijgt gelijk te horen dat zijn moeder dat anders doet en een ander recept heeft.

Dan ga ik dus heel hard hollen en ben ik blij dat ik mijn eigen huis nog heb.

**Geplaatst**: 23-04-21 07:54

Re: Wanneer samenwonen

Geplaatst: 23-04-21 07:54

Niet

Wij zijn in juni 3 jaar samen, maar peinzen er niet over om samen te gaan wonen. Ik wil niet in zijn huis gaan wonen, en hij niet in dat van mij. We kunnen meer dan prima samen een huis kopen, maar we wonen nu 10 minuten fietsen van elkaar en dat is ook prima. Ik vind het ook wel fijn om na een hysterische werkdag alleen rekening te hoeven houden met mezelf, en niet ook nog een ander te hoeven entertainen

Ik zou ook zeggen dat eerst op jezelf echt wel zo zijn voordelen heeft, maar dat is op dit moment wel wat meer een uitdaging.

Maar als jullie het zelf willen, het financieel haalbaar is en je ziet geen onoverkomelijke problemen, wat maakt het dan uit wat jullie omgeving er van vindt?

**Geplaatst**: 23-04-21 07:59

Geplaatst: 23-04-21 07:59

Het is eigenlijk totaal niet relevant wat anderen doen.
Als jullie willen samenwonen en het is ook realistisch haalbaar, dan doe je het toch gewoon?
In het ergste geval stoot je je neus en gaat het mis, maar ook daar leer je weer van.
Soms lijkt het of altijd alles perse 200x overdacht moet zijn om daarna perfect te zijn, maar ik vind zelf niets mis met een beetje trial en error.
Het is natuurlijk wel handig om een beetje den back-up plan te hebben.

**Geplaatst**: 23-04-21 08:10

Re: Wanneer samenwonen

Geplaatst: 23-04-21 08:10

Ik zal gewoon doen, behalve dat in eerste instantie voor een huur huis zou gaan. Kopen kan nog altijd.

**Geplaatst**: 23-04-21 08:19

Geplaatst: 23-04-21 08:19

Spannend! Kan me voorstellen dat je erover twijfelt waar je goed aan doet. Hoe keek je er zelf tegenaan voordat je al die (goedbedoelde) adviezen kreeg?

Ik denk dat het goed is om te kijken hoe jullie beiden in elkaar steken. Het leren van de praktische dingen gaat zichzelf wel wijzen, het aanleren van een planning en structuur kan soms wel ingewikkelder zijn. Een ritme die voor beide werkt en waarbij beide evenveel doen. En daarnaast punten als hoe je gewend bent om te gaan met geld, met vrijetijdsbesteding en hoe je je eigen tijd blijft behouden.
Imo is samenwonen wel wat anders dan even op vakantie gaan. Bij samenwonen heb je verantwoordelijkheden en zit je ook vaak op je "minder gezellige" momenten samen. Dat eist soms best wat van je relatie, dus zal best een woordje over gewisseld worden.

Belangrijkste vraag is eigenlijk: denk jij dat jullie er klaar voor zijn, voor de positieve én de negatieve kanten?

Persoonlijk zou ik zelf voor huur gaan. In de huidige markt betaal je snel te veel voor een koophuis, waardoor je het risico loopt dat het huis op termijn onder water zou staan. Dat is geen situatie waarin je wilt zitten, mocht het ooit wel misgaan. Maar goed, dat zijn veel alsen en maaren.

**Geplaatst**: 23-04-21 08:45

Geplaatst: 23-04-21 08:45

Als eerste: doe vooral wat je zelf goed vind voelen. Iedereen is anders.
Daarnaast; als je nog nergens ingeschreven staat voor sociale huur, schrijf je dan gewoon eens in. Kost je 2 tientjes per jaar, de wachtlijsten zijn torenhoog maar zoals je hier kan lezen is particulier voor veel mensen alleen niet te doen en wie weet is het een fijn vangnet als het leven toch anders loopt. Dat is mijn tip.

Ik ben zelf helemaal alleen gaan wonen op mijn 20ste, toen stond ik dus al ingeschreven en kon ik met een regeling (onder 23 had voorrang in dat gebouw) een studio huren midden in de stad voor een schijntje. Is natuurlijk 8 jaar geleden, maar toen ik er afgelopen jaar uit ging was de nieuwe huurder ook weer onder 23.
Dat is even een zijstap want niet relevant voor ts maar misschien wel voor anderen, om te weten dat dit er is.

Toentertijd had ik een relatie met mijn ex en ik vond het schitterend dat we twee verblijfplaatsen hadden. Wilde op termijn best samenwonen, maar denk nu vooral vaak nog met warme gevoelens terug aan het feit dat we op twee plekken thuis waren en echt een studentenleven hadden, samen maar ook los van elkaar.
Twee jaar geleden heb ik mijn huidige vriend ontmoet en daar ben ik in oktober mee gaan samen wonen, maar door Corona woonde ik al half in zijn ruime koophuis (beter uit te houden dan mijn mini appartementje)
Wij hebben beide op onszelf gewoond en daarmee zijn heel veel financiële dingen vanzelfsprekend, daar waren we anders vast ook uit gekomen maar ik ben er zelf wel onafhankelijker door geworden en ook meer in staat die positie nu vast te houden. Ik had de tijd op mezelf ook niet willen missen en mijn vriend ook niet, we wonen nu in een dorp en hebben beide alleen gewoon in een stad en de mate van vrijheid die je dan hebt om altijd te gaan en staan waar je wil, uit eten te gaan, last minute toch aanhaken bij vriendinnen op het terras.. ik mis het nog wel eens, ondanks dat ik het heel gezellig vind samen.
Mijn vriend heeft nooit zonder huisgenoten gewoond, studentenhuis en toen gaan samen wonen, ik kan bij hem best merken dat hij minder heeft leren omgaan met ‘alleen zijn’. Ik kon dat vroeger ook niet maar na jaren in mijn studio ben ik er heel goed in haha. Maar dat zit ook wat in zijn aard denk ik.

Verder zijn dit dingen die je ook prima kan of kan leren als je wel meteen gaat samenwonen, dus als het goed voelt; laat je vooral niet tegen houden!

Overigens zou ik wel huren. Samenwonen is gezellig en leuk maar ook soms wennen. Los daarvan is huur sneller opgezegd dan een huis weer verkocht. Wij wonen nu in het koophuis van mijn vriend, wat hij toentertijd met zijn ex gekocht heeft. De situatie is voor ons nu niet zo dat we kunnen verhuizen en dat vind ik best stom, want ik heb nu niet zo veel met de plek waar we wonen. Nou is onze situatie wel anders dan wanneer jullie samen een plek uitzoeken natuurlijk, maar misschien is het fijn nog even wat flexibeler te blijven, om verschillende redenen dus.

Laatst bijgewerkt door marygoround op 23-04-21 08:49, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 23-04-21 08:47

Re: Wanneer samenwonen

Geplaatst: 23-04-21 08:47

Dat soort vrijheid heb ik ook gewoon. Dat heeft niets met alleenwonen te maken maar hoe je in je relatie staat vind ik

**Geplaatst**: 23-04-21 08:47

Geplaatst: 23-04-21 08:47

Ik heb je topic verplaatst naar [LZP] Leven zonder Paarden, omdat het daar beter past.

**Geplaatst**: 23-04-21 08:50

Geplaatst: 23-04-21 08:50

Palmera schreef:
Ik zou niet eens willen samenwonen met een man die niet al een aantal jaar alleen gewoont heeft.

Die ook na een hele lange en drukke dag nog snel wat te eten maakt voor zichzelf, die in staat is oervervelende huishoudelijke klusjes met regelmaat uit te voeren, de was niet uit de machine vergeet te halen, het gewoon ziet als er iets moet gebeuren, etcetera.

Van iemand die niet alleen gewoont heeft is het gewoon simpelweg niet duidelijk of die in staat is voor zichzelf te zorgen. Hij kan denken dat hij dat kan, hij kan de mooiste ideeën hebben, maar de uitvoer is een tweede.

En ik heb geen zin in een grote kleuter die onder moeders zorgende vleugels vandaan zich onder die van mij denkt te komen nestelen.
Ik vind alleen wonen, ook als het even allemaal moeilijk en poedersuiker, is een levenservaring. Het is niet erg als het soms chaotisch verloopt als er teveel ballen in de lucht moeten worden gehouden. Het is voor mij wel erg als iemand die levenservaring niet heeft.

Hhahaah, nou die van mij heeft op zichzelf gewoond. Eigen huis, alles zelf verbouwd. Maar kwa huishouden had hij een schoonmaakster en at in de avond nog vaak bij zijn ouders.
Hij heeft een hekel aan het huishouden.

En nu wordt hij verwend door mij. Huishouden wordt gedaan. Brood voor het werk wordt gesmeerd, overhemden worden gestreken.
Ik werk minder en vind het niet erg om te doen. Hij draagt financieel meer bij aan ons onderhoud.

Ik hoef het niet te doen hoor, wij zouden ook hulp in de huishouding kunnen nemen, maar dat vind ik weer zonde van het geld. Ga ik liever 1x keer in de maand samen uiteten.

Koken en de vaatwasser doet hij hij wel.

Maar ts als het goed voelt dan moet je er gewoon voor gaan.

**Geplaatst**: 23-04-21 08:53

Geplaatst: 23-04-21 08:53

poes schreef:
Dat soort vrijheid heb ik ook gewoon. Dat heeft niets met alleenwonen te maken maar hoe je in je relatie staat vind ik

Absoluut! Ik hoop dat ik dat ook wel duidelijk benoemd heb in de tekst.

In mijn geval is de vrijheid letterlijk minder groot omdat ik niet meer ín de stad woon waar ik de deur uit kon lopen om aan te haken maar een stuk verderop ben gaan wonen. Dan is het niet per se het samenwonen maar de afstand die de situatie anders heeft gemaakt.

**Geplaatst**: 23-04-21 08:55

Geplaatst: 23-04-21 08:55

Wij waren 2 jaar bij elkaar toen we zijn gaan samen wonen. Toen 20 en 22.

**Geplaatst**: 23-04-21 08:56

Geplaatst: 23-04-21 08:56

Al vrij vlot is hij bij mij komen "logeren" , zijn huis lag compleet overhoop vanwege een grote verbouwing, hij leefde toen op zijn slaapkamer, dat was toen de enige ruimte die nog een klein beetje leefbaar was ondanks dat daar ook veel lag opgeslagen. Na een half jaar ging hij terug naar zijn huis toen de verbouwing klaar was, voelde voor ons allebei zo raar dat we toen zijn gaan samen wonen, inmiddels getrouwd en al ruim 23 jaar samen.

**Geplaatst**: 23-04-21 08:59

Geplaatst: 23-04-21 08:59

We hadden net verkering en toen ben ik bij hem op kamers ingetrokken :')

. 3 maanden later nam ik de cavia’s mee, want ik vond het zielig dat ze met oud en nieuw alleen waren. Na ene jaar een huurhuis gaan zoeken en nu we bijna 5 jaar een relatie hebben kijken of we wat leuks kunnen gaan kopen (ooit).

Je voelt zelf aan of het te vroeg is of niet. Hier ging het vanaf dag 1 prima!

**Geplaatst**: 23-04-21 08:59

Geplaatst: 23-04-21 08:59

Wij gingen na 4 maand samenwonen. Hij (toen 25) kwam uit een andere relatie en woonde tijdelijk thuis dus was voor zichzelf op zoek. Ik woonde nog bij mijn ouders (toen 23) en was ook voor mezelf op zoek. Omdat het gewoon al zo goed voelde, zijn we maar lekker samen op zoek gegaan = ook veel goedkoper. We wonen er in april inmiddels al 3 jaar en gaan eind dit jaar een huisje kopen.

**Geplaatst**: 23-04-21 09:01

Geplaatst: 23-04-21 09:01

marygoround schreef:
poes schreef:
Dat soort vrijheid heb ik ook gewoon. Dat heeft niets met alleenwonen te maken maar hoe je in je relatie staat vind ik

Absoluut! Ik hoop dat ik dat ook wel duidelijk benoemd heb in de tekst.

In mijn geval is de vrijheid letterlijk minder groot omdat ik niet meer ín de stad woon waar ik de deur uit kon lopen om aan te haken maar een stuk verderop ben gaan wonen. Dan is het niet per se het samenwonen maar de afstand die de situatie anders heeft gemaakt.

Oja zo. Wij kiezen idd bewust om in de stad te wonen, willen toch geen kinderen en ik zou het moeilijk kunnen missen! Echt op de buiten wonen zou ik nog wel leuk vinden maar mijn man niet.

**Geplaatst**: 23-04-21 09:07

Geplaatst: 23-04-21 09:07

Wij gingen samenwonen toen hij 25 was en ik 20, we hadden toen een jaar een relatie.

**Geplaatst**: 23-04-21 09:18

Geplaatst: 23-04-21 09:18

Mijn ex en ik zijn beide vanuit huis gaan samenwonen, we hebben allebei lang thuis gewoond. We hadden op dat moment net geen jaar een relatie. Ik was al bezig met het kopen van een huis en heb dat ook doorgezet, hij had er de financiele middelen niet voor, dus ik heb het huis volledig op mijn naam gekocht en hij is direct bij mij ingetrokken. Onze dochter is er geboren en vlak daarna ging het mis, maar dat het op die manier zou gaan had ik nooit verwacht toen we een relatie kregen en was ik ook niet achter gekomen door nog een half jaar te wachten ofzo. Dus daar kun je toch nooit wat van zeggen en iemand kan je na 6 jaar gewoon heel negatief verrassen helaas. En dat kan ook pas na 20 jaar zijn bijvoorbeeld.

Met mijn huidige vriend was het na een maand of 6 zo dat we elkaar veel meer gingen zien, omdat mijn dochter hem toen ook leerde kennen en dat zo ontzettend klikte tussen die 2, anders was daar langer tijd overheen gegaan waarschijnlijk. Het was daarna ook al snel zo dat we eigenlijk soort van samen woonden bij mij en af en toe naar hem gingen. We woonden niet ver uit elkaar, maar toch de stap genomen om samen te gaan wonen en hebben na net geen jaar een prachtig huis gekocht samen en wonen daar nog steeds met veel plezier, inmiddels met z'n 4tjes $*\o/*$

Dus als het goed voelt, gewoon lekker doen!

**Geplaatst**: 23-04-21 09:34

Geplaatst: 23-04-21 09:34

ik trok aan het eind van de 1e week dat we elkaar kenden bij hem in (ik was toen 33, hij 38). Nu 7 jaar later en nog steeds bijelkaar. Wat wel uitmaakt denk ik is hoe oud je bent en hoeveel relatie ervaring je hebt, hoe goed weet je wat je wilt? Zou niet gelijk samen een huis kopen bijvoorbeeld, maar wij zaten in de situatie van kunnen huren met een back up voor als het niet ging, kijk dan kun je het gewoon proberen.

**Geplaatst**: 23-04-21 09:51

Geplaatst: 23-04-21 09:51

Officieel na 5,5e maand geloof ik omdat ik toen de sleutel van mijn huis kreeg. Maar geloof dat mijn vriend na een week of 3-4 al meer bij mij en mijn ouders was dan op zijn eigen kamer :')

Inmiddels wonen we zo'n 2,5 jaar samen

**Geplaatst**: 23-04-21 09:52

Geplaatst: 23-04-21 09:52

Mijn vriend en ik gingen na 2 of 3 jaar samenwonen (nu 27 en 31), maar daarvoor waren we eigenlijk altijd al bij elkaar (op één kamer, een appartementje of huis is dan toch een stuk prettiger). Inmiddels in twee jaar tijd zijn we drie woningen verder samen. :Y)

Op die leeftijd gaan mensen, in mijn omgeving in ieder geval, toch al snel samenwonen. Als het goed voelt, waarom niet! Ik zou persoonlijk wel eerst gaan huren i.p.v. gelijk kopen.

Laatst bijgewerkt door Sem_ op 23-04-21 09:53, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 23-04-21 09:53

Geplaatst: 23-04-21 09:53

Twee dagen na de eerste date met mijn ex, tekende ik het koopcontract van mijn huis. Vanzelfsprekend kwam hij bij mij wonen. Ik had al eerder op mezelf gewoond, hij kwam bij pappie en mammie vandaan. Ik was toen 24, hij een paar jaar jongen. Precies het verschil wat tussen ons niet werkte. Ik had het stappen ondertussen wel gezien, hij wilde juist alles nog gaan ontdekken. Ik vond dat meneer zelf zn zooi in de wasmand kon gooien als hij wilde dat het gewassen werd, hij vond dat ik een tweede mammie was die wel achter hem aan zou lopen. Je snapt het ondertussen: na 1,5 jaar was het niet meer uit te houden :')

**Geplaatst**: 23-04-21 09:57

Re: Wanneer samenwonen

Geplaatst: 23-04-21 09:57

na de 2e date zijn we direct gaan samen wonen.
Sterker nog na 2,5 maand hebben we samen een huis gekocht.
We zijn nu een paar huizen en een paar verbouwingen verder. 2 kinderen rijker en al weer 15 jaar verder.

Soms moet je gewoon eens een gokje nemen.
Ik ben erg voor de trial and error werkt het niet dan ga je weer bij elkaar weg simpel.

**Geplaatst**: 23-04-21 10:11

Geplaatst: 23-04-21 10:11

Ik ben na 2 maanden officieel gaan samenwonen en zijn nu 10 jaar bij elkaar. Ik ben bij hem ingetrokken omdat ik op een hele kleine kamer woonde en hij net een koophuis had gekocht. Alles staat op zijn naam dus mocht het er ooit van komen dan kan ik alsnog zo mn spullen pakken en gaan. En hoe stom het ook klinkt maar dat ik die optie heb geeft mij wel een stukje rust.

**Geplaatst**: 23-04-21 10:14

Geplaatst: 23-04-21 10:14

verootjoo schreef:
Ik vraag me wel af, voor de mensen die vinden dat je eerst alleen moet hebben gewoond of het nog te snel vinden; wanneer is de tijd dan we rijp, en wat kindje in je eentje leren wat je met z’n tweeën niet kan leren?

Laat ik voorop stellen dat ik absoluut niet vind dat je per se eerst alleen gewoond móet hebben, dat ik - in de praktijk - al na een paar weken zo ongeveer bij mijn huidige partner woonde en dat iedereen vooral moet doen wat goed voelt.
Maar wat je in je eentje kan leren wat samen niet gaat? Wat mij betreft heel simpel "alleen zijn". Ik heb maar een paar maanden écht in mn eentje gewoond, en achteraf bezien had ik dat misschien best wat langer willen rekken. Dat gaat wat mij betreft niet zozeer over verantwoordelijkheden, want als je samenwoont spreek je elkaar er hopelijk ook op aan. Het gaat juist over leven in een huis waar verder niemand woont, over dat "alleen zijn" thuis niet gelijk staat aan "eenzaam zijn".
Nu was dat voor mij relatief gemakkelijk (en zonder coronacrisis sowieso minder vervelend :Y)

) maar eigenlijk gun ik iedereen dat besef.

**Geplaatst**: 23-04-21 10:16

Geplaatst: 23-04-21 10:16

Waarom zou je het niet doen?
Je hebt de leeftijd, beide ruim volwassen, dus waarom niet.
Ja het kan mis gaan, dat zie je dan wel weer.
Je hoort ook van stellen die 25 jaar getrouwd zijn dat het mis gaat, garantie heb je niet wat dat betreft.

Zelf kende wij elkaar 5 jaar, maar wij hadden ook een andere leeftijd.
Ook van huis uit.
Ik was 22 toen wij samen gingen wonen. We kochten toen samen een huisje, 1996 was dat.
En ondertussen nog steeds samen.
Op dat moment was het totaal niet logisch om eerst apart van elkaar te gaan huren oid.