lovecappie schreef:Wacht ff hoor... Iedereen die me hier aanvalt. Ik zeg nergens dat ik kinderen hysterisch in bed laat liggen “krijsen”. Als ik zo’n monster was was ik allang mn baan kwijt geweest. Ik geef duidelijk aan dat ik om de zoveel minuten (in mijn geval vaak 2/3 minuten, mits ik even bezig ben) naar de slaapkamer loop en het kind kalmeer. De kinderen huilen vaak met hun ogen al dicht, zijn stil als ik naast ze sta en beginnen weer wat te mopperen zodra ik wegloop. En dit is wel degelijk aangeleerd gedrag: gewend om in de nabijheid van ouders/verzorgers in slaap te vallen (dit heeft echt niet iedere baby namelijk).
Even inhaken op dit stukje, want dit is dus niet (volledig) waar. Slapen is een vaardigheid die baby's moeten leren, net als lopen. En net als lopen, is het ene kind daar sneller aan toe dan het andere. Daar kun je als ouder maar in beperkte mate verschil in maken. Vooral in de eerste zes maanden omdat baby's dan nog niet de associatie maken tussen bepaalde handelingen en slapen. Na zes maanden wordt dat wel steeds meer zo en zou je mogelijk wel je kindje kunnen helpen of trainen om zelf in eigen bed in slaap te komen.
Daarbij zie ik bij alledrie mijn kinderen duidelijk verschil in slapen. Vooral nu met de tweeling. Eentje kunnen we bij de eerste signalen van vermoeidheid in bed leggen en hij gaat slapen. De andere heeft er veel meer moeite mee. En dat zijn dus twee kinderen die vanaf het eerste moment hetzelfde behandeld worden zeg maar. Dan kan ik heel streng zijn en die ene ook neer leggen en het hem zelf maar uit laten zoeken of hem helpen in slaap te komen. Of dat nou wiegend in mijn armen is, in de draagdoek of in zijn bedje terwijl ik er naast zit