Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Pinda_Dipje schreef:Ik begrijp niet zo goed waarom iedereen hier naar een advocaat verwijst voor advies. Er komt hoe dan ook geen rechtzaak alvorens het mediation traject is doorlopen, alleen als na mediation blijkt dat partijen er niet meer uit komen zal de rechter zich beraden. Stap je eerst naar de rechter, dan zal deze je altijd eerst terugverwijzen naar een mediator om gezamenlijk tot een ouderschapsplan te komen.
Persoonlijk zou ik adviseren om van te voren enkele kernpunten op papier te zetten en deze bijvoorbeeld vooraf reeds naar de mediator te e-mailen. Ze mag daarbij gerust aangeven dat ze het lastig vind om haar grenzen aan te geven, een goede mediator zal dan onpartijdig bijsturen.
Over gezagskwesties zou ik nu zelf nimmer beginnen. Mijn ex deed dat aan het einde van het mediationtraject wel (maar liefst 1,5 jaar over gedaan met wekelijkse sessies....) waardoor we alsnog bij de rechtbank eindigde, rechter vond dat zeer beschamend. Ik werd dan ook in mijn gelijk gesteld, en behield (in mijn geval) éénoudergezag.
bridgetF schreef:troi schreef:Het lijkt me dat je dat via advocaten zou moeten spelen als onderdeel van de scheiding. Maar als 1 vd ouders iets niet wil is het zo doorgaans ingewikkeld en een kwestie van lange adem. Is jouw vriendin daartoe in staat?
Ze zijn bij een mediator, die ze helpt met de scheiding.
Ze durft dan bijna niet voor zich zelf op te komen en op het moment dat ze zegt hoe ze het wil, dan kan ze het niet goed beargumenteren en wordt ze weer onder geschoffeerd en schikt ze zich weer naar hoe haar man het wil om thuis weer in huilen uit te barsten.
Kuggur schreef:KimD schreef:Ze hebben die kinderen samen genomen, die zijn net zo goed van haar als van hem. Als ze beide zo erover denken moeten ze de kinderen óf laten adopteren óf laten opnemen zodat ze alleen het weekend thuis zijn (en dat hoeft nog niet eens). Dan hebben ze er zo min mogelijk last van.
Wat een kul... Man man man. Het is geen IKEA kast die ze moeten verdelen.
Je verwoord het nogal hard, maar mijn eerste gedachten toen ik de OP las waren ook bij de positie van de kinderen die beide ouders van zich af schuiven onder het motto "teveel belasting"...
Femke_Tweety schreef:Dus pa heeft geen zin in de kinderen.
Wat nu als ma ook aangeeft niet te willen? Wat doet de wet dan?
Ik vind het nogal bizar dat blijkbaar één van de twee kan zeggen 'Nee hoor, zoek jij het maar met ze uit' en dat niets dat dan in de weg staat, dat die ene er dan nog mee weg lijkt te komen ook.
In dit topic zie je dat -als het om de zorg voor kinderen gaat- er in Nederland geen echte gelijkheid is tussen man en vrouw.
Slechts een schijngelijkheid.
Dieuwertje92 schreef:Prrrr schreef:Het mooie is dat je dat dat maar beperkt relevant is. Ik wil met papa mee, want ik kan het met hem het beste vinden, is geen haalbare wens als je vader fulltime werkt en de zorg niet wil dragen. Altijd een beetje voorzichtig zijn met kindwensen... straks denken ze nog dat het zo wordt. En de teleurstelling die dan volgt is heel taai.
Akkoord maar ik lees vooral veel wat de ouders niet willen, schrijnend om te lezen dat dit het startpunt is van een scheidingsproces...
safina schreef:juval schreef:Wat willen de kinderen zelf?
Ja, dat is een hele goede vraag. En tegelijkertijd een veel te grote vraag om bij een jong kind neer te leggen.