Bokt.nl

belle_boef schreef:

Popstra schreef:

Wij zijn 5 jaar geleden van randstad (Amsterdam) naar Utrechtse Heuvelrug midden NL verhuisd.
Geeneens voor de rust maar voor ons paarden bedrijf te realiseren. Was voor mij ook best wennen. Vooral dat men gewoon op klompen in de super loopt, niet zo modieus zijn en de vele streng christelijke dames in hun rokken die mij ,raar, aankeken en dat het zo stil is. Zondag is hier nog echt zondag.
Nu vind ik dat super fijn. De rust, de vriendelijke mensen. Het is allemaal wat gemoedelijker.
Je moet je draai even vinden plus je adressen voor boodschapjes en restaurantjes e.d.
Zo geniet ik van de mooie natuur hier. Ben zelf rustiger geworden. Voel me vrijer ook.

Soms een dagje stad is ook weer leuk maar dat doen we steeds minder. Ik als geboren en getogen Amsterdammer kan het nu ook goed vinden in Utrecht op een half uurtje rijden bij ons vandaan.
Ik heb overigens geen kinderen. Alleen dieren

Edit: ik heb niet veel contact met mensen hier. Enkel met de buurman. DA t.o ons en de loonwerkers van verderop. Maar in Amsterdam had ik dat ook niet. Daar woonde ik enkel wel dicht bij mijn familie. Dat is het enigste lastige, namelijk dat mijn moeder niet meer dichtbij is

Wat is er mis met klompen. Dat vind ik in een landelijke omgeving echt heel normaal.

Ygritte schreef:

Ik ben opgegroeid in Twente, maar inmiddels juist als enige van mijn familie de andere kant opgegaan en woon nu zeer nabij de Randstad in een grote stad.

Ik denk dat het echt ligt aan wat je leuk/belangrijk vindt. Ikzelf vind het wel fijn om op loopafstand van winkels te wonen (en supermarkten die tot laat open zijn! ), en veel culturele belevenissen zoals terrasjes, lekkere restaurants, en theaters dichtbij te hebben, en kan in de stad toch meer mensen vinden met dezelfde interesses. Voor mij ligt dat verschil ook aan kleine dingen: bijvoorbeeld dat in het dorpje waar ik geboren ben en omliggende dorpjes vaak alle restaurants vooral steak-met-friet op het menu hebben, en de Chinees al "buitenlands" exotisch eten is. Vegetarische of veganistische gerechten zijn er bijna niet, en iets als Soedanees eten wordt vreemd aangekeken. Ook zijn er toch weinig uitdagende, interessante banen zoals ik die leuk vind, en als ze er zijn zijn ze erg geconcentreerd in een grotere stad in de buurt waardoor je alsnog veel (auto)reistijd hebt.

Er komt wel degelijk een cultuurshock denk ik. In het oosten en op het platteland zijn er heel hechte gemeenschappen (mijn oma woont er al haar hele leven en kent iedereen), maar daardoor ook veel meer sociale controle (buren die elkaars buurt of tuin in de gaten houden) en vaak ook roddelen. Vaak komt dat vanuit een goede intentie: "op elkaar letten" kan heel erg fijn zijn als je op het platteland woont met weinig instanties zoals politie of hulpverlening in de buurt, maar kan juist ook beklemmend werken. Net als het idee als "We hebben het altijd zo gedaan, dus doen we het nu ook zo" als het gaat over tuin inrichten/voor dieren zorgen/afspraken maken. Vroeger op school daar was het credo al vooral: "Doe normaal, dan doe je al gek genoeg".

Ikzelf vond dat absoluut niet fijn. Ik moet ook zeggen dat ik als jongere al weinig interesses deelde met mijn omgeving daar, en "anders" zijn ("vreemde" kleding dragen of interesses hebben) werd niet echt gewaardeerd. Net als "uit de hoogte" doen, dat wordt niet gewaardeerd, terwijl zelfverzekerd zijn over je eigen kunde in het "Westen" veel meer geaccepteerd is. Dus zie je vaak zelf niet dat je "uit de hoogte" lijkt, of iets "verkeerd" doet (en echt duidelijk wordt dat ook niet verteld trouwens, veel stilzwijgende afspraken en rituelen). Mensen uit het westen worden soms ook jaren later nog als "die westerse" gezien. Dat kan erg lastig zijn voor integratie.

Ik moet eerlijk zeggen, ik ken weinig "succesvolle" integraties van Westerlingen in de dorpjes rond mijn geboortedorp wonen. Vaak gaan mensen na jaren weer terug, of leven ze zoals hier al een paar keer genoemd is vooral een beetje naast de gemeenschap met weinig lokaal contact.

Als je interesse hebt in meer ruimte en natuur en meer grond, kun je bijvoorbeeld ook kijken naar Gelderland nabij een grotere stad daar, zoals Malden of Velp. Ik ken enkele mensen die daar een boerderijtje gekocht hebben na jaren wonen in een grote stad. Deze dorpjes rondom de grote steden daar (Arnhem, Nijmegen) hebben vaak meer 'stads-georienteerde' mensen, terwijl er toch die rust en ruimte is. Dat zou ik doen als ik ooit interesse mocht hebben in een huis met meer grond.

Maar het is vooral heel persoonlijk denk ik. Wat je als persoon fijn, leuk, of belangrijk vindt is voor iedereen anders. Ik zou echter wel voordat je er gaat wonen toch ook proberen langere tijd te verblijven voordat je er daadwerkelijk een huis koopt. Het leven buiten vakantie-tijd kan er namelijk wel eens flink anders zijn.

Kinke schreef:

ik kan me voor een groot gedeelte niet vinden in Ygritte haar verhaal. Ik woon in the middle of nowhere, de gemiddelde leeftijd in onze straat is 65+ en de oudste bewoners zijn helemaal nog van de oude 'regels' zoals buurt maken en dit wordt door de jongeren ook nog in stand gehouden. Toevallig hebben wij eind vorig jaar nieuwe overburen gekregen, een homo stel. Zij zijn geïnteresseerd in iedereen, hebben altijd wel tijd voor een praatje en ondanks dat corona roet in het eten gooide mbt 'buurt maken' horen ze er gewoon bij, ze komen uit een grote stad in het westen des lands. Ze vinden de oude gebruiken leuk, wijzen het ook niet af en dan hoor je er gewoon bij. Het roddelen herken ik ook niet, maar misschien komt dat omdat wij zelf geen roddelkonten zijn Op elkaar letten....niet perse. Het valt wel op als er een auto opvallend langzaam door de straat rijdt en er gegluurd wordt. Dan is iedereen blij dat men op elkaar let. Recent nog een inbraak geweest bij een vrijgezelle buurman op leeftijd. Dan staat iedereen ook voor hem klaar om hem te helpen. Persoonlijk vind ik dat een stuk fijner dan de situatie dat sommigen hun buren niet eens kennen

Ygritte schreef:

Kinke schreef:

ik kan me voor een groot gedeelte niet vinden in Ygritte haar verhaal. Ik woon in the middle of nowhere, de gemiddelde leeftijd in onze straat is 65+ en de oudste bewoners zijn helemaal nog van de oude 'regels' zoals buurt maken en dit wordt door de jongeren ook nog in stand gehouden. Toevallig hebben wij eind vorig jaar nieuwe overburen gekregen, een homo stel. Zij zijn geïnteresseerd in iedereen, hebben altijd wel tijd voor een praatje en ondanks dat corona roet in het eten gooide mbt 'buurt maken' horen ze er gewoon bij, ze komen uit een grote stad in het westen des lands. Ze vinden de oude gebruiken leuk, wijzen het ook niet af en dan hoor je er gewoon bij. Het roddelen herken ik ook niet, maar misschien komt dat omdat wij zelf geen roddelkonten zijn Op elkaar letten....niet perse. Het valt wel op als er een auto opvallend langzaam door de straat rijdt en er gegluurd wordt. Dan is iedereen blij dat men op elkaar let. Recent nog een inbraak geweest bij een vrijgezelle buurman op leeftijd. Dan staat iedereen ook voor hem klaar om hem te helpen. Persoonlijk vind ik dat een stuk fijner dan de situatie dat sommigen hun buren niet eens kennen

Ik denk ook zeker dat die voorkeur heel persoonlijk is. Ik zit zelf bijvoorbeeld helemaal niet te wachten op sociale verplichtingen zoals verplicht praatjes maken of met de buren op de koffie gaan, terwijl dat in mijn geboortedorp en omliggende dorpen toch wel een ding is. Maar misschien ligt het ook over welk specifieke dorp het is natuurlijk.

Het roddelen is trouwens echt wel iets dat voor mij heel overheersend is in die traditionele gemeenschappen, maar kan natuurlijk dat dat in bepaalde dorpen (veel) minder is. En dat "op elkaar letten" kan inderdaad ook heel fijn zijn! Mijn oma heeft bijvoorbeeld een buurman die voor haar de containers aan de straat zet en netjes haar tuin helpt onderhouden en in de gaten houdt als dat nodig is. Voor mijn oma is dat heel fijn! Dus het is zeker niet alleen maar slecht. Ik herken ook het verhaal van gluren door de ramen als er iemand door de straten loopt of rijdt.

Nuja, en inderdaad, de jongeren houden deze 'regels' en gebruiken wel in stand, maar dat vond ik als jongere juist zo vervelend Voorbeelden te over. Bijvoorbeeld, het was in onze buurt een jaarlijks gebruik om langs elk huis in de straat te gaan met nieuwjaar om dan een biertje te drinken en te kletsen. Als je daar geen zin in had, werd je echt wel gek aangekeken, of bleven buurmannen toch rondhangen bij de achterdeur in de hoop dat die deur alsnog openging. Je kon wel weigeren, maar dan werd er later echt wel over gepraat en hoorde je dat soms later van heel iemand anders in de supermarkt of bij de bloemist "goh, je was er niet he".

Andere voorbeelden heb ik ook, over dat 'anders-zijn' niet zo geaccepteerd wordt. Als tiener droeg ik veel zwarte kleding en ik at (en eet) ook geen vlees, dat vonden ze toch wel raar/gek en daar werd echt over gepraat en naar gekeken alsof het een rariteit was, net als als meisje kort haar hebben bijvoorbeeld. Natuurlijk waren er clubjes en vriendengroepen waar dat minder een ding was, maar het idee wat heerste was toch in het dorp vooral "loop niet te veel uit de pas, doe maar normaal". Als je "anders" was of deed, viel je er toch gauw buiten, en werd je al snel gezien als "stads" of "uit de hoogte". "Stads" werd dan gauw een synoniem voor "je voelt je beter dan ons, dus gaan we minder met je om".

Oh, en inderdaad voor mensen met kinderen, wat iemand anders hier al zei: als tiener moest je al gauw naar de middelbare school in de stad, waardoor je ver moest fietsen (ik een uur fietsen), of met de bus moest gaan met slechte aansluiting. Hierdoor waren vriendschappen onderhouden met mensen met dezelfde interesses toch lastiger, en was je toch erg afhankelijk van ouders die je ergens heen moesten rijden. Als een jaar of 15 bent is dat niet zo leuk.

Dus ja, mijn ervaring is wel minder positief, maar ik denk dat je ervaring in of het fijn wonen is sterk afhangt van je persoonlijke voorkeuren en persoonlijkheid, je leeftijd (over het algemeen zijn jongeren toch wel wat flexibeler en accepterender, of als oudere vind je het misschien fijner dat er een hechte gemeenschapscultuur is), en waar je precies woont in het oosten. Voor de ene persoon is het een fijne klik, voor de ander niet. Ik was er geboren maar voor mij paste het niet, terwijl er ook vast mensen zijn die in Amsterdam geboren zijn maar toch deze gemeenschappen fijner vinden.

ClaudiaHS schreef:

Kennissen van me gingen al jaren in Drenthe en Overijssel op vakantie met de caravan.
Ze vonden het geweldig en besloten ook te verhuizen van Amsterdam naar Tubbergen (overijssel dan wel).
Binnen een jaar hebben ze hun huis weer te koop gezet omdat ze echt niet konden
konden wennen.

Uiteraard gaat het 9/10x wel goed, maar denk er goed over na!.
Ik woon al mn hele leven in Twente en moet er niet aan denken om naar het westen te verhuizen.

Rivendell schreef:

Wat me hier ook opvalt, is dat veel vrouwen hier ontzettend dik zijn. En allemaal hetzelfde kapsel

Veriye schreef:

Leuk dit topic tegen te komen. Mijn vriend heeft in een sollicitatie in Meppel lopen en als alles goed gaat willen wij misschien die richting op verhuizen. Dus ik volg lekker mee.

Veriye schreef:

Leuk dit topic tegen te komen. Mijn vriend heeft in een sollicitatie in Meppel lopen en als alles goed gaat willen wij misschien die richting op verhuizen. Dus ik volg lekker mee.

flooooo schreef:

Rivendell schreef:

Wat me hier ook opvalt, is dat veel vrouwen hier ontzettend dik zijn. En allemaal hetzelfde kapsel

Dat ligt ook veelal aan inkomen. Als ik kijk naar waar jij woont ken ik inderdaad ook verschillende wijken die economisch gezien in de lagere klasse vallen.

safina schreef:

Hier een blog van Amsterdammers die het duidelijk niet gaan redden. Waarom de buurman geen briefje in de brievenbus doet om te melden dat hij op een naburig perceel de mest uit gaat rijden...

http://stadsmeisjeophetplatteland.nl/be ... re-vriend/
http://stadsmeisjeophetplatteland.nl/boerenruzie/

flooooo schreef:

Nee maar ik zeg toch ook niets anders? Ik zeg dat de SES daar vrij laag ligt en dat er zeker andere plaatsen zijn waar dat niet het geval is, niets meer en niets minder.

Overigens herken ik het verhaal van Ygritte deels, het praten over elkaar gebeurt hier ook wel, ook al is dit een stad. Het buurten en zo merk ik hier dan weer niet, wel in de plaats waar ik geboren ben. Maar daar woonde dan weer zoveel westerse import en die hielden het juist in stand. De niet mogen afwijken en het westers genoemd worden ken ik dus ook niet maar dat zal te maken hebben met de omgeving. In de buurt van de grotere steden heb je dat denk ik toch minder. Op het echte platteland komt dat vast nog wel echt voor.

Safina, hilarisch! Ik blijf bij de anekdote van een oom van me: Kijk een bonte hond! (het was een kalf).

safina schreef:

Mijn man komt me van kantoor halen op klompen om een hapje te gaan eten in de stad. Oké, ik zeg eerlijk: ik heb er wel wat van gezegd.

Qua platteland: ik ga nooit meer terug naar de randstad. Maar ik vind wel dat westerlingen moeten integreren. Ze doen niet altijd hun best om gebruiken en gewoontes te leren kennen. Vriendin van me heeft nooit buurt gemaakt (buurt maken = buren even thuis uitgenodigen voor een borrel als je ergens komt wonen) "Nee, ik ben naar de buurtBBQ gegaan om me aan iedereen voor te stellen," zegt ze. En nu wel klagen dat de locals in de straat haar links laten liggen. Tsja, als ze zich even had verdiept in hoe het hier van oudsher gaat, dan had ze kunnen weten dat ze beter even een intrekkersmoal had kunnen organiseren. Want dat is toch wel de norm. Zeker voor de ouderen, die van de tradities zijn. Je kunt het allemaal aan je laars lappen, maar dan ook niet zeuren dat je geen hechte contacten maakt. En hoe krom dat ook mag klinken, het is wel hoe het werkt.