Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-03-19 15:03

Geplaatst: 14-03-19 15:03

Ik snap je gevoel hoor, mijn vriend zit nu op zijn 2e reis van 8 weken. Is tussendoor wel terug geweest, maar zometeen helaas maar 4 weken terug en gaat daarna weer voor 8 weken naar Amerika.
Vooral de eerste week is poedersuiker. Daarna vind je als het goed is je eigen routine. De mijne komt over 1 week en een beetje weer thuis en eerlijk, ik denk dat het enorm wennen is om hem weer in m'n schema te passen

Ik spendeer lekker veel tijd aan m'n paardje, sport 3/4 keer per week zodat ik strak in t pak zit als ie terug komt en heb lekker veel tijd voor mezelf over. En natuurlijk mis je hem en is tijd met hem ook tijd voor mijzelf maar het bevalt na een tijdje echt prima.
Ik heb een aftelappje en dat is wel leuk omdat je dan ook kleine mijlpaaltjes hebt als 'nog minder dan 40 dagen'. Laatste tip, probeer er niet te veel aan te denken. Ik merk altijd dat de tijd dan een stuk sneller gaat!

**Geplaatst**: 14-03-19 17:16

Geplaatst: 14-03-19 17:16

Even op het ‘attached girlfriend’ principe; waarom willen we allemaal zo ‘unattached’ zijn? Waarom wil je jezelf per ce zonder iemand kunnen redden? We worden tegenwoordig allemaal veel zelfstandiger, zo willen we ook gezien worden. Het scheidingsaantal is nog nooit zo hoog geweest. Vroeger kon je niet eens zonder attached overleven. Kan attached zijn niet ook juist een positief iets zijn? Een diepere band, vertrouwen en dat je werkelijk op iemand anders kan rekenen en niet alleen op jezelf. Er is ook een boek over geschreven die ‘attached’ heet.

**Geplaatst**: 14-03-19 17:29

Geplaatst: 14-03-19 17:29

Verdrietig TS, ik weet hoe het voelt, want ik zit zelf ook sinds 2 weken in het buitenland en mis mijn vriend ook (en hij mij). Het is echt niet erg om hem in het begin flink te missen en je labiel te voelen, je moet echt even wennen aan de nieuwe situatie. Houd jezelf lekker bezig, bel 's avonds met hem en stuur hem eens een kaart of iets leuks. Ik vind het trouwens ook wel mooi als je elkaar mist, geeft toch aan hoeveel waarde je aan elkaar hecht.
Je hoeft je trouwens ook echt niet te schamen voor je verdriet. Het is zo'n sterke emotie, die kan je moeilijk wegstoppen. Praat erover, al is het maar met vreemden zoals op bokt, of met je buurvrouw of een vriend, het lucht op!

**Geplaatst**: 14-03-19 17:40

Re: Tijdelijk zonder je geliefde

Geplaatst: 14-03-19 17:40

Ik ben vijf maanden in het buitenland geweest en ook erg gehecht aan mijn vriend. Het is moeilijk, en het went nooit echt, maar het wordt wel makkelijker. Op een gegeven moment krijg je een andere dagindeling waar je partner niet meer een heel groot deel van is en dan wordt het missen ook wat draagzamer. Ik zou zeggen, plan veel met vrienden en vriendinnen, dan heb je ook s avonds en in hey weekend genoeg te doen.

**Geplaatst**: 14-03-19 20:38

Geplaatst: 14-03-19 20:38

Desty schreef:
Even op het ‘attached girlfriend’ principe; waarom willen we allemaal zo ‘unattached’ zijn? Waarom wil je jezelf per ce zonder iemand kunnen redden? We worden tegenwoordig allemaal veel zelfstandiger, zo willen we ook gezien worden. Het scheidingsaantal is nog nooit zo hoog geweest. Vroeger kon je niet eens zonder attached overleven. Kan attached zijn niet ook juist een positief iets zijn? Een diepere band, vertrouwen en dat je werkelijk op iemand anders kan rekenen en niet alleen op jezelf. Er is ook een boek over geschreven die ‘attached’ heet.

Mee eens! Er is niks mis met attached zijn!

**Geplaatst**: 14-03-19 21:48

Geplaatst: 14-03-19 21:48

Met een partner in het buitenland kan je prima attached zijn, alleen is dat waarschijnlijk op een andere manier. Financieel gezien zouden we elkaar prima kunnen missen, dus uit elkaar gaan zou op dat vlak geen catastrofe zijn.
Emotioneel echter zou bij beide de wereld onder onze voeten verdwijnen moesten we elkaar verliezen. Wij zijn dit type leven samen aangegaan en dat hou je niet uit als je niet attached bent. Dat moet wel, wil je een soortgelijk commitment aangaan.

Bij TS is het wellicht minder van toepassing, het is maar eenmalig. Bij partners van soldaten, schippers, offshore, noem maar op... is het toch wel belangrijk dat je als partner alleen thuis je eigen boontjes kan doppen. Heel eenvoudig omdat mijn partner bijvoorbeeld absoluut niet zomaar naar huis kan komen als er hier wat misgaat. Stel dat mijn moeder zou overlijden en hij zit in Australië of Canada op 2 dagen varen van een haven, dan ga ik toch écht wel de boel helemaal alleen moeten rond zien te krijgen.
Idem als 1 van zijn ouders zou overlijden. Hij zal wel naar huis mogen komen, maar dat wil niet zeggen dat de boot ter plekke rechtsomkeert gaat maken om hem af te zetten. In het slechtste geval zou hij dus zelfs hun begrafenis kunnen missen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-03-19 23:32

Re: Tijdelijk zonder je geliefde

Geplaatst door de TopicStarter : 14-03-19 23:32

Ik kan me echt geen voorstelling maken van wat de partners van mannen/vrouwen in het leger meemaken telkens weer als hun geliefde wordt uitgezonden enkele maanden met alle onzekerheid van dien.
Ik heb mezelf echt voorgenomen dat ik hem hierna echt niet meer loslaat als ie thuis is hoor. Ik ga mee of hij gaat niet :')

kan m' n hart niet aan.
Vandaag ging wat beter want ik had genoeg te doen. Merk wel dat ik nog niet veel behoefte heb aan sociaal contact (ik moet wel gewoon met collegas en klanten communiceren) maar ik zoek niet nog niet echt op.
Had al het idee om als verrassing de grootste muur in onze woning te verven voor als ie thuis komt. Misschien mooie foto's van onze dieren op canvas erop. Maar ook daar heb ik nu echt nog geen kracht voor.

Ik denk ook dat er helemaal niks mis is met attached zijn, als je het ook maar alleen kan. Ik ben echt gek op m'n vent en voel me 10x zo sterk met hem naast mijn zijde. Ik zou zo met hem willen trouwen en zal alles doen in mijn macht om dat succesvol te houden. Helaas zie ik mijn omgeving mensen van een ouderen generatie die maar bij elkaar blijven vanwege de wetten van het trouwen, kinderen en plichtsgevoel. En eigenlijk zijn ze doodongelukkig en slikken ze antidepressiva aan de lopende band. Ze zijn volledig afhankelijk en gaan dus niet uit elkaar. Dat vind ik dan weer niet goed. Trouwen is in voor en tegenspoed maar zodra jij als mens volledig veranderd en niet meer gelukkig bent door je huwelijk of partner... Dan moet je kunnen gaan.

**Geplaatst**: 14-03-19 23:39

Geplaatst: 14-03-19 23:39

Welke regio woon je? Misschien is het juist wel leuk om via dit topic af te spreken met dames in je buurt die hetzelfde schuitje zitten om sociale isolatie wat te doorbreken als je daar aan toe bent?

Hier in de buurt wonen veel US Army gezinnen vanwege de NATO basissen, die dames trekken ook veel met elkaar op en halen heel veel steun bij elkaar als hun wederhelften op missie zijn.

**Geplaatst**: 15-03-19 00:21

Geplaatst: 15-03-19 00:21

Ts, wat vervelend. Hopelijk blijft dit topic leven, is toch 'fijn', lotgenoten. Ben een beetje aan het scharrelen met een korps marinier en 4 weken nadat we elkaar ontmoette vertrok hij voor 5 weken naar Noorwegen. Maandag komt ie thuis en ik ga hem mee ophalen met z'n mams (waar ik overigens al een aantal biertjes mee gedronken heb :')

). Het voelt wel een beetje gek hoor, feitelijk heb ik hem ''langer'' digitaal gesproken dan in real life en vind het stiekem ook wel spannend om hem weer te zien ofzo.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-03-19 00:31

Re: Tijdelijk zonder je geliefde

Geplaatst door de TopicStarter : 15-03-19 00:31

Wat spannend borstnoot. Vond je het geen domper toen hij aangaf al vrij snel na jullie ontmoeting weer weg te moesten voor langere tijd? Dacht je niet toedeloe? Haha. Laat je ons weten hoe het was de eerste ontmoeting weer?

**Geplaatst**: 15-03-19 00:36

Geplaatst: 15-03-19 00:36

Haha nee hoor, ik vind z'n vak echt reuze interessant. En ik moet zeggen: als hij een paar keer per jaar grote reizen zou maken a lá lang leve de lol, dan zou ik daar denk ik meer moeite mee hebben dan wanneer het simpelweg voor werk is. Daarbij is hij in dusverre leuk dat ik de oefening naar Noorwegen voor lief nam/neem.

Ik verwacht dat de ontmoeting een beetje stuntelig zal gaan, maar dat is niet erg, komt allemaal goed!

Kun je niet slapen, dat je nog zo laat online bent? :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-03-19 00:41

Re: Tijdelijk zonder je geliefde

Geplaatst door de TopicStarter : 15-03-19 00:41

Nou, ik ben best wel een nachtmens (partner gelukkig ook) en normaliter gaan we pas om 1-2 uur snachts naar bed. Mijn werkdag morgen begint ook pas om 11 uur. Ik ben niet zo'n kampioen in de ochtend en nu al helemaal niet.

**Geplaatst**: 15-03-19 07:05

Geplaatst: 15-03-19 07:05

Mijn vriend was in het begin van onze relatie weg voor 6 maanden in oorlogsgebied, 3 maanden training, 6 weken training, dan weer een week weg, toen weer twee weken en weer kans op 6 maanden weg en dat binnen 2,5 jaar. Toen waren wij het echt beide superbeu en heeft hij een andere baan gezocht. In ons geval speelde nog dat er geen mobieltjes waren en contact wat lastig en dat de gebieden behoorlijk gevaarlijk waren. Niet alleen het missen, maar ook de onzekerheid van wanneer ga je weg of hoe kom je thuis braken ons beide op.

Later in andere banen was hij ook wel eens een paar weken weg, maar dat was anders. Dan maakten wij er gewoon het beste van. Ik pakte weer meer mijn eigen dingen op. (Elke vrije minuut te paard uiteraard), plande wat meer bezigheden en met af en toe een berichtje of even bellen, want dat ging toen wel, kwamen wij wel de tijd door. En ja, soms was het niet leuk natuurlijk, zeker niet toen er kinderen kwamen en de zorg voor werk, kinderen, huis en dieren dan even alleen op mij terecht kwam. Toch probeerde ik wel dan ook gewoon leuke dingen te doen in die periode en dat niet uit te stellen tot hij er weer was. Wat ik wel altijd wennen vond is het schakelen van alleen/samenwonen. Ik merkte dat ik zo gewend was aan mijn ritme na een bepaalde periode dat ik wel lastig vond om iedere keer weer even af te stemmen. Nu is die tijd echt voorbij en geen weken weg meer voor werk. af en toe denk ik weleens.. ga jij of ik maar weer even..lekker rustig.... hahahahaha dat krijg je denk ik na 20 jaar.. Maar succes TS, hou elkaar op de hoogte van wat je doet, waar je mee bezig bent, spreek goed af hoe je contact met elkaar houdt en hou er ook rekening mee dat je elkaar even niet spreekt. Soms komt het even niet goed uit en dan ligt het niet aan jou of hem, maat aan de situatie. En wat leuk is? Thuiskomen... dat je hart zo’n sprongetje maakt als je elkaar weer ziet

**Geplaatst**: 15-03-19 09:05

Geplaatst: 15-03-19 09:05

Hou vooral goed voor ogen: hij komt terug. Hij mist jou ook. Hij is trots op je.
Maar, even belangrijk: je helpt hem niet door 8 weken te zitten huilen in een hoekje. Hoofd omhoog, goed voor jezelf zorgen. Heb je een paar dingen die je al lang wou doen maar die er niet van kwamen? Doe ze nu.
Schilder die muur. Snoei die ene haag of boom. Doe de grote lenteschoonmaak. Begin met de sportschool, ga naar de kapper, weet ik veel wat. Jij straalt uit dat je je goed voelt, dat je ook moeite blijft doen als hij er niet is. Voor de thuiskomer is dat ontzettend fijn, dat is geruststellend.

Hier is alweer eens twijfel wanneer de mijne gaat thuiskomen :roll:

Normaal was dat half maart. De klant doet echter moeilijk en met een paar collega's die in de strikte 6 weken regeling vallen (die nog niet om zijn) wordt er ook absoluut geen aanstalten gemaakt om de klant te pushen tot een besluit.
Het gaan dus wss weer 8-10 weken worden.

**Geplaatst**: 15-03-19 09:45

Re: Tijdelijk zonder je geliefde

Geplaatst: 15-03-19 09:45

Ik ga met Varekaj mee, je ellendig voelen maakt het voor beiden niet makkelijker. Hou jezelf lekker bezig. Verdrietig zijn mag natuurlijk, maar kruip niet teveel in de slachtofferrol en kop op. Voor de thuisblijver is het altijd lastiger, want voor jou mist er iets. Hij gaat een heel nieuw avontuur tegemoet, en natuurlijk mist hij jou ook, maar het is toch anders als je degene bent die weg gaat. Probeer in ieder geval je verdriet en gemis niet teveel op hem te projecteren, geef hem geen schuldgevoel voor het feit dat ie is weg gegaan.

Toen ik een paar maanden in Spanje woonde, had mijn Letse huisgenootje een vriend die het haar echt kwalijk nam dat ze weg was gegaan. "Hoezo kun je daar blij zijn, je bent niet met mij." waren zijn woorden. Die relatie heeft niet lang geduurd. Ik zeg niet dat jij dat doet ts, maar pas wel op dat jouw verdriet niet verstikkend voor hem wordt.

**Geplaatst**: 15-03-19 13:05

Re: Tijdelijk zonder je geliefde

Geplaatst: 15-03-19 13:05

Als vrouw van militair denk ik juist dat ik jouw situatie moeilijker zal vinden puur omdat je het niet gewend bent. Zodra mijn man weggaat op oefening/uitzending schakelen wij thuis even om en loopt alles weer zoals het hoort met wat kleine aanpassingen.

Bij noodsituaties weet ik direct wat ik moet doen om mensen van defensie te bereiken die ervoor gaan zorgen dat mijn man zo snel mogelijk thuis komt. Ook bij eventuele andere problemen hebben zij een netwerk van mensen die mij kunnen helpen.

Het is absoluut niet leuk als hii weg is maar stiekem ben ik altijd blij als hij eenmaal weg is want dan kan ik gaan aftellen tot hij weer thuis komt.

Probeer veel afleiding te zoeken en een eigen ritme.

**Geplaatst**: 15-03-19 13:56

Geplaatst: 15-03-19 13:56

Ik vind het vervelend voor je TS dat je het zo "heftig" ervaart. Nu is het vervelend voor je, maar ik kan alleen zeggen je went eraan en voordat je het weet is hij weer terug! En het is al een paar keer gezegd, niet bij de pakken neer gaan zitten, doe leuke dingen, ga met vriendinnen naar de film of lekker uit eten.
Mijn man gaat al bijna 30 jaar regelmatig voor enkele weken weg en dat een paar keer per jaar. En ik vind het heerlijk..

Momenteel vind ik het ook wat minder leuk dat hij weg is. Wij zijn eind november geëmigreerd, na een week is mijn man weer terug naar Nederland gegaan voor bijna 7 weken. Inmiddels is hij alweer 2 weken weg en komt pas eind april terug.. Wat het voor mij nu lastig maakt is dat ik voor 's morgens kwart voor 8 (dan moet ik de deur uit om naar school te gaan), 3 honden uitgelaten moet hebben onze 4 paarden verzorgd moet hebben.
En dat terwijl het hier nog volop winter is.. Al vind ik dat nog niet het ergste maar 's avonds de honden in het pikkedonker (wonen afgelegen) uit moet laten en de paarden rond 22.00 uur hun laatste hooi krijgen dat vind ik wat minder.. Wij bellen elkaar ieder morgen (als ik onderweg ben naar school) en iedere avond na 22.00 uur zodat hij ook weet dat ik weer "veilig" binnen ben. Al hoef ik me hier daar niet zo zorgen om te maken ook al wonen we achteraf en in het bos..

**Geplaatst**: 15-03-19 15:08

Re: Tijdelijk zonder je geliefde

Geplaatst: 15-03-19 15:08

Respect voor jullie Varekaj en Urona! Zou daar echt moeite mee hebben.

Ik zie over 4 weken en 1 dag precies mijn vriend weer! Wat voor mij helpt is wat mijlpalen tussendoor hebben. Over 1.5 week heb ik tentamens, dan 1.5 week later komt mijn moeder en nadat zij weg is, ga ik over 1.5 week voor ruim 2 weken naar Nederland! (1.5 week +/- anders kan het natuurlijk nooit 4 weken zijn).

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-03-19 17:54

Re: Tijdelijk zonder je geliefde

Geplaatst door de TopicStarter : 15-03-19 17:54

Dankje voor jullie verhalen. Het gaat al wat stabieler. Niet constant meer huilbuien en kijk uit naar ons Skype gesprek morgen, als de verbinding het toelaat.
Ik ben gewoon aan het werk en naar mn paard. Ga zo met de hond naar mn moeder maar nogsteeds voelt he tleeg.
Ik heb de hele dag de radio of tv aan, praat tegen de lucht alsof die kerel van me gewoon thuis is.
Ik ga met pasen de muur schilderen denk ik. Wordt een aardig klusje. Lang weekend vrij. Ik zie op tegen het weekend. Is echt ons ding.

**Geplaatst**: 15-03-19 18:30

Geplaatst: 15-03-19 18:30

Ik pak dit soort periodes net om dingen te doen waar hij weinig mee heeft, of dingen die aanslepen/blijven liggen.
Nieuwe bakrecepten proberen (geen gezeur over de zooi in de keuken), extra bij de paarden gaan (ben je lang weg?), pastasaus en soep maken om in te vriezen, koffietje drinken bij mams en lekker lang bijkletsen, melige films kijken of series waar hij niks aan vindt etc.
Het verdrijft de tijd én het lucht op. Het zorgt er ook voor dat we extra quality time hebben met elkaar.

Ik zou dan weer helemaal kierewiet worden moest mijn kerel een kantoorjob met 9 to 5 gaan doen. Huilen joh.

**Geplaatst**: 15-03-19 18:44

Geplaatst: 15-03-19 18:44

Varekaj, wat schrijf je mooie posts!

Ik ben hier degene die steeds een maand of drie van huis is voor een droomjob. Dus ik mag eigenlijk niet helemaal meepraten want ik ben niet de thuisblijver

**Geplaatst**: 15-03-19 18:53

Geplaatst: 15-03-19 18:53

Tuurlijk wel, jij kan het van de andere kant belichten.

En dankjewel! Ik ben dan ook gek op mijn kerel en al is het soms lastig, ik ben wel apetrots dat ik hem deze kans kan gunnen en dat we er samen zo goed uitkomen.

**Geplaatst**: 15-03-19 19:06

Geplaatst: 15-03-19 19:06

Van 'de andere kant' merk ik dat ik zo blij ben met de kans/ baan die ik heb gekregen. Dat ik het echt moeilijk zou hebben als ik niet had 'mogen' gaan.

Ook merk ik dat het weg zijn als vrouw nog niet altijd maatschappelijk is geaccepteerd. Ik krijg heel vaak vragen of opmerkingen die erop neer komen dat ik toch wel snel weer thuis moet komen en blijven. De ergste: "Ja, want vrouwen wachten wel op hun man, maar andersom...."

**Geplaatst**: 15-03-19 19:28

Geplaatst: 15-03-19 19:28

Hier ook een vriend die regelmatig enkele weken van huis is.

Het langste was tot nu toe 4 maanden Sint Maarten nadat we pas één nacht in ons eerste huis hadden geslapen. Gelukkig woonde mijn ouders en schoonouders in de buurt waardoor ik regelmatig daar heenging.

Alleen zijn heeft zo zijn voor- en nadelen. Ik vind het heerlijk dat ik kan eten wat ik wil al gebeurt het dan wel snel dat ik iets te vaak ongezond eet of oversla omdat ik vanuit werk gelijk naar stal ga en daar te lang blijf hangen. Dat is nog een ander voordeel, er is niemand die thuis ongeduldig zit te wachten dus ik kan elke dag naar stal en net zo lang erover doen als ik zelf wil. Het meest mis ik hem wanneer ik naar bed ga, dan komt het realisatiemoment weer even dat hij weg is. dit is vooral de eerste en laatste paar nachten het ergst.

Morgen gaat hij voor 3 weken weg maar ditmaal zit ik aan de andere kant van de wereld zonder mijn vrienden en familie. De eerste keer dat ik hier alleen achterblijf. Ik hoop dat het op werk wat drukker zal worden zodat ik wat afleiding heb en ik heb vorig weekend wat contact weten te leggen met een paar meiden die hopelijk zin hebben om wat te doen de komende weken.

**Geplaatst**: 15-03-19 19:35

Geplaatst: 15-03-19 19:35

Waar ik vaak tegenaan loop is kritiek omdat ik nog (parttime) werk zodat ik mijn paarden kan onderhouden, maar we geen kinderen hebben. Ik krijg ontzettend vaak dus te horen dat die paarden maar de verkoop in moeten, voltijds huismoeke spelen, handje ophouden en kinderen op de wereld zetten.

En anders is het wel "als mijn partner zo'n job wil doen kan hij maar zorgen dat hij me volledig gaat onderhouden ook. voor wat hoort wat".

2 stellingen waar ik me absoluut niet in kan vinden. Mijn vriend heeft wel vrouwelijke collega's, maar hun partner zit vaak of binnen hetzelfde bedrijf met soortgelijke functie, of doet ook een job die veel onregelmatige uren heeft of lange werkdagen.
Wat wél opvallend is: de mannen wiens partner nog werkt (zoals ik) is heel vaak ofwel leerkracht ofwel verpleegkundige. Zoals ik :')