Sociale controle is groot, zeker in een klein dorp wordt er veel geroddeld en weet iedereen alles van elkaar (mijn oma weet precies wie wanneer naar welke kerk gaat, of wanneer mensen gaan scheiden). Dit heeft ook een positieve kant: mensen letten op elkaars dieren en erven (zieke dieren of onfrisse types worden snel opgemerkt), en een kinderoppas vinden is vaak vanzelfsprekend binnen de gemeenschap. Deze gemeenschap heeft echter vaak ook een "juiste" manier om iets te doen, en als je het anders doet ben je al gauw "stads" of wordt het zelfs als "arrogant" gezien ("denk je dat je beter bent dan wij?" / "wil je niet bij ons horen?"). "Vergeven en vergeten" is ook een belangrijke peiler, wat je ook al aangaf: de buurman doet net alsof negatieve dingen (ruzies, schreeuwen) niet gebeurd zijn om de vrede te bewaren: ook een manier om de gemeenschap bij elkaar te houden.Ik denk echter dat een complicerende factor ook is dat jouw buren een perceel met je "delen". De buren hebben het idee dat zij extra moeten "passen" op het land, zeker omdat jullie als "westerlingen" misschien worden gezien als mensen die niet zoveel weten hoe je dingen op de "juiste" manier doet.
Ik denk dus niet dat je buren je oprecht het leven zuur willen maken, maar dat ze gefrustreerd zijn over dat jullie niet (lijken te) snappen hoe het "hoort" (en andersom natuurlijk, vanuit jullie kant ook).
Het is lastig om hier een open gesprek over te hebben, omdat (in mijn ervaring) oudere mensen uit deze plattelandsomgeving weinig zelfinzicht hebben in hun handelen wat dit betreft. Ik denk echter wel dat je dit moet proberen, maar zonder veroordelend te zijn (niet "jullie doen altijd x!" maar "ik merk dat ik onzeker/ongemakkelijk wordt van als jullie bij ons naar binnen kijken. Ik snap dat jullie dit doen om op ons te letten, maar zouden jullie dit misschien niet meer kunnen doen? Als we willen dat jullie opletten als we met vakantie zijn, dan laten we dat weten hoor en dan zullen wij hetzelfde voor jullie doen!" en "Ik wil graag een kadastermeter laten komen, omdat ik zeker wil zijn dat we niet jullie land gebruiken en dat we alles eerlijk verdelen. Is dat oke?" (Nu is dat kadaster-verhaal sowieso lastiger omdat je buren misschien het idee hebben dat al het land min of meer gemeenschappelijk land is en ze niet zozeer in "grenzen" denken, maar je moet het natuurlijk wel opbrengen en duidelijk maken dat dit voor jullie niet zo is - zonder aanvallend over te komen).
Overigens zou ik absoluut niet een brief sturen, of rechterlijke steun zoeken. Ik zou het proberen onderling, face-to-face op te lossen ("in de gemeenschap" is hier erg belangrijk), want zodra je gaat opschrijven en rechters erbij gaat halen is de lieve vrede mogelijk helemaal weg omdat je er dan "buitenstaanders" bij betrekt en te afstandelijk/aanvallend bent (zeker een brief zou, in mijn ervaring, gezien worden als een groot probleem maken en "uit de hoogte" doen).
Elkaar face-to-face spreken en ook af en toe benadrukken dat je ook dankbaar bent voor "local" info en tips ("Goed dat jullie zeggen dat we moesten letten op het weer deze week.", of praten over de geschiedenis van het pand) laat welwillendheid zien en interesse in de gemeenschap, zonder dat je daarvoor je eigen grenzen hoeft te verloochenen. Dit kan de sfeer verbeteren: de buren zijn het dan misschien nog steeds niet altijd met je eens, maar zien wel dat je moeite wil doen om "erbij" te horen.
Succes in elk geval TS, het is altijd lastig als je je ongemakkelijk voelt op je eigen terrein!

Zíj willen er niet bij zijn, dus dat is hún probleem.