Bokt.nl

Morganlefay schreef:

Mij is als kind lang geleden de keus om afscheid te nemen van een dierbaar iemand ontnomen en jaren later verplicht in een kist moeten kijken.
Vraag het een kind wat ze wel of niet willen, leeftijd is niet leidend.
Gevolgen om daar geen rekening mee te houden kunnen best wel verstrekkend zijn.

chocobroodje schreef:

Ligt er wel aan van wie de crematie is... Stel het is de ouder van het kind dat begraven wordt, natuurlijk moeten die er bij zijn Ik zou niet snel met mijn nu 2,5 jarige naar een strak geregelde crematie gaan. Maar in het voorbeeld van haar opa was de afscheid bij hun thuis in hun eigen (grote!) tuin en had niemand last van het rennende spook Ze zorgde juist voor wat luchtigheid en maakte het minder zwaar. Maar het ligt imo heel erg aan wie de overledene is en welke band het met het kind had, of je het wel of niet meeneemt.

Riddershow schreef:

Als het een begrafenis is van iemand die de kinderen kennen horen ze er net zo goed er te zijn (en hebben ze er evenveel recht op) als de volwassenen die zich er aan storen.

Edit: ik ben het er overigens mee eens dat rennen en schreeuwen niet netjes is. Maar verwachten dat ze er de hele tijd als stille poppen zitten is weer het andere uiterste... Als ouder dien je ervoor te zorgen dat je kinderen zich binnen bepaalde kaders gedragen.

Maflinger_S schreef:

Het ligt ook een beetje aan het "soort" dienst en begrafenis. Als dat zwaar Christelijk in de kerk is, is het misschien wat lastiger voor een kind om daar bij te zijn omdat het misschien, als het moeite heeft met lang stil zitten, wat toch wel een beetje een vereiste is, als "stoorzender" kan worden ervaren.

Twee jaar terug waren wij echter bij de begrafenis van een opa, waar alle kleinkinderen bij waren, en 1 ervan was 3. De dienst werd gehouden in het plaatselijk café, wat naast de kerk ligt, en was "losjes". In de goede zin des woords: het was duidelijk een begrafenis maar in de stijl van de overledene, die duidelijk van het leven had genoten, toen hij dat nog kon. Dat bleek uit de muziekkeuze, de gesproken teksten en het feit dat de kleinkinderen een rol in het geheel hadden. Ze hadden mooie tekeningen gemaakt en die van 3 wilde eigenlijk wat zeggen. Moeders had dat voor haar opgeschreven maar toen het haar moment was, durfde ze niet. Na iets aandringen riep ze in de microfoon alleen maar "Dag Opa!". Helemaal leuk.

De begrafenis eindigde met een applaus voor de kersverse weduwe die zich dapper door de laatste jaren met haar zieke echtgenoot had heen geslagen.

Wescha schreef:

Maartje1990 schreef:

Ik vind het ook eigenlijk wel een stukje respect.... niet leuk? Jammer dan, het was wel je oma. Ze kan er ook niks aan doen dat ze ziek was.

Vind dit een redelijk harde opmerking. Probeer een kind van 6 dit maar uit te leggen.

Wij nemen hem ook gewoon mee en leggen het hem ook uit. Maar van zijn kant snap ik het ook. Hij wil spelen met oma en knuffelen. Hij kan haar niet verstaan en dus niet echt een gesprek voeren. Probeer dat maar eens uit te leggen.

Toen ze nog thuis woonde was hij er graag. Ondanks dat ze niet veel meer kon. Hij ziet dat ze zo hard achteruit gaat en dat vindt hij heel erg.

DatBenIkNou schreef:

Maartje1990 schreef:

Ik vind het ook eigenlijk wel een stukje respect.... niet leuk? Jammer dan, het was wel je oma. Ze kan er ook niks aan doen dat ze ziek was.

Wat een onzin. Alsof 'respect' iets is wat automatisch met de bloedband meekomt? Kind is 7, ik zou hem die begrafenis besparen. Wat heeft zo'n kind aan dat verdriet en emoties waar hij nog niks van snapt?

bruintje123 schreef:

Riddershow schreef:

Als het een begrafenis is van iemand die de kinderen kennen horen ze er net zo goed er te zijn (en hebben ze er evenveel recht op) als de volwassenen die zich er aan storen.

Edit: ik ben het er overigens mee eens dat rennen en schreeuwen niet netjes is. Maar verwachten dat ze er de hele tijd als stille poppen zitten is weer het andere uiterste... Als ouder dien je ervoor te zorgen dat je kinderen zich binnen bepaalde kaders gedragen.

Recht om erbij te zijn? Wat dacht je van het recht voor een dienst die normaal te volgen is?
Beetje respect mag wel hoor.

En kaders van ouders zijn tegenwoordig nogal wat anders dan wat ooit eens fatsoensnormen waren.
Alles onder het mom het zijn toch kinderen.

Wescha schreef:

Het stilzitten / zijn zou voor hem geen probleem zijn. Hij is wel wat gewend.

Vanmorgen met hem er over gesproken en hij geeft nu aan niet mee te willen. Hij geeft aan dat hij wil weten hoe oma was toen ze nog blij was.

Vanmorgen zijn juf ook ingelicht en die gaat het er ook nog over hebben met hem.

Hij gaat wel een afscheidscadeau maken.

Het is nu nog niet zover dus we laten zijn keuze nog open

rainbow8 schreef:

Kinderen van 2 snappen zelfs wat dood zijn betekend.. Toen mijn man vorig jaar overleed.. Wilden bonusdochter en schoonzoon hun zoon (mijn kleinzoon) van 2,5 thuis laten tijdens de dienst en er oppas voor regelen.. Hierop heb ik gezegd dat ze hem gewoon mee moesten nemen.. Volgens hen zouden ze hem dan wel vastbinden in de wandelwagen.. Waarop ik ze dus voor gek heb verklaard.. Hij heeft tijdens de hele dienst lekker rondgehobbeld en gedanst op de muziek.. Als hij zag dat ik het moeilijk had, kwam hij met een papieren zakdoekje aan en een knuffel geven..

Dus mijn advies.. Kinderen al vanaf jonge leeftijd meenemen en lekker laten rondhobbelen.. Ze zijn een welkome afleiding tijdens al het serieuze gedoe.. Laat ze ook gewoon bij de kist als ze dit willen, er is niets engs aan een lijk.. Kleinzoon heeft zelfs een mooie tekening van opa in de vrachtwagen op de zijkant van de kist gemaakt.. Was helemaal super!!

Maartje1990 schreef:

Bruintje: ik weet niet wat je met vroeger bedoeld. Maar ik ging ook gewoon mee naar de grote mensen verjaardagen hoor