Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-12-17 23:32

Geplaatst: 08-12-17 23:32

Ik heb daar geen oordeel over. We ‘mankeren’ (niet letterlijk bedoeld) allemaal wat en dat is juist zo mooi

Het komt ook voor in de familie en ik merk wel dat voor beide het fijner is om er rekening mee te houden. Dan bedoel ik vooral qua taalgebruik (woordgrappen en sarcasme pas ik aan) en duidelijkheid. Ik heb ook een pedagogische opleiding gevold dus weet wel een beetje welke kant het meestal op gaat.

Ik weet dat mijn familie dit wel prettig vindt maar ben mij ervan bewust dat niet iedereen met ass dat zal vinden. Maar daarvoor moet je iemand eerst weer een beetje leren kennen denk ik. Kun je van tevoren allemaal ook niet weten.

**Geplaatst**: 08-12-17 23:34

Geplaatst: 08-12-17 23:34

xApple schreef:
Ik heb daar geen oordeel over. We ‘mankeren’ (niet letterlijk bedoeld) allemaal wat en dat is juist zo mooi

Het komt ook voor in de familie en ik merk wel dat voor beide het fijner is om er rekening mee te houden. Dan bedoel ik vooral qua taalgebruik (woordgrappen en sarcasme pas ik aan) en duidelijkheid. Ik heb ook een pedagogische opleiding gevold dus weet wel een beetje welke kant het meestal op gaat.

Ik weet dat mijn familie dit wel prettig vindt maar ben mij ervan bewust dat niet iedereen met ass dat zal vinden. Maar daarvoor moet je iemand eerst weer een beetje leren kennen denk ik. Kun je van tevoren allemaal ook niet weten.

En als je een hardnekkig persoon tegenkomt duurt het zomaar heel lang voordat je daar achter bent...

Ik zou het gewoon zoveel fijner vinden als mensen wat meer durven te zeggen tegen elkaar. "Joh, die opmerking die je maakte vond ik echt niet tof".
Evengoede vrienden toch?

**Geplaatst**: 08-12-17 23:35

Geplaatst: 08-12-17 23:35

Nightingale schreef:
Een beetje een zijspoor misschien, maar ik vraag me bij dit soort dingen altijd af welke kant de oorzaak-gevolgrelatie op gaat: komen je gedrag (en eventuele problemen) voort uit je autisme, of heb je de diagnose autisme gekregen omdat je die gedragingen vertoont?

Per definitie het laatste: autisme is een diagnose die alleen gesteld mag worden op grond van hoe het zich uit. Er zijn geen bloedtesten of hersenscans die het kunnen aangeven. De manier waarop het geconstateerd wordt zijn de symptomen.

Maar tegelijkertijd is er in de tussentijd wel genoeg onderzoek gedaan dat duidelijk maakt dat er wel dingen onder zitten. Zo heeft het een genetische component (aangetoond met allerlei familie- en erfelijkheidsstudies) en heeft fMRI-onderzoek ook aangetoond dat er op het gebied van prikkelverwerking dingen anders verlopen.

(Maar: dit is dus alleen maar te bepalen voor de groep, niet voor het individu. Zoals je bv ook wel kunt zeggen dat mannen over het algemeen een grotere schoenmaat hebben dan vrouwen, maar je niet op basis van de schoenmaat kunt bepalen of iemand man of vrouw is.)

In de praktijk werkt het idee van 'het is alleen maar gedrag' vaak niet zo heel goed, want specifiek veel vrouwen met autisme kunnen met regelmaat wel het wenselijke gedrag vertonen - maar vallen vervolgens wel bovengemiddeld vaak uit door overbelasting.
(Recent artikel in het NRC bijvoorbeeld: https://www.nrc.nl/nieuws/2017/10/20/ve ... 6-a1578058 )

Ellentjuh12 schreef:
Wel vind ik (ik merk dit in mijn directe omgeving ook) dat er verschrikkelijk veel labeltjes geplakt worden.

Maar daar zitten wel een paar kanttekeningen aan: veel van de kinderen die een labeltje krijgen, kregen al een labeltje, maar dan 'vervelend', 'lui', 'eigenwijs', 'moeilijk' of iets dergelijks. Geen buitengewoon constructieve labels.

De tweede reden is dat we alles zo strak indelen, dat er soms alleen maar wat kan veranderen als je een papiertje hebt dat zegt dat het zo is.
Voorbeeldje: een kind dat in de klas zit bij een leerkracht die er goed mee om kan gaan, geeft sommige kinderen al vanzelf extra duidelijkheid, af en toe een extra rustmomentje of wat ondersteuning om contact te maken. En dan heb je die diagnose niet nodig. Maar omdat we veel kinderen in de klas zetten, en die kinderen ook nog eens van de inspectie alles precies volgens plan moeten kunnen, is die ruimte er vaak niet, en kan die ruimte pas gemaakt worden met zo'n label. Dat is meer een probleem van het systeem waar we de kinderen in proberen te stoppen via oa school, dan van de psychologie en de labeltjes zelf.

(En ook een veelgehoord argument: 'als we dat voor X doen, moet het ook voor de andere kinderen.')

Als we weer iets meer ruimte zouden maken om elk kind echt als zichzelf te zien en te kijken wat een kind nodig heeft, zelfs als het dus iets anders is dan andere kinderen, dan hebben we niet meer hele strakke labeltjes nodig, en kom je meer uit bij grotere patronen. Maar met volle klassen, weinig ondersteuning en bv ook veel docentenwisselingen op het middelbaar onderwijs, moet je wat.

**Geplaatst**: 08-12-17 23:35

Geplaatst: 08-12-17 23:35

Marjoow schreef:
eilleen333 schreef:
Ik denk dat het ‘mis’ gaat bij het labeltjes plakken waar we tegenwoordig zo dol op zijn.
Collega van mij bleek na 19 jaar ADD te hebben ofzo. Volgens mij was het gewoon een meisje die iets meer tijd nodig heeft voor verandering en op eigen benen moet leren staan. Moet perse een sticker op, maar niemand had ooit iets gemerkt, behalve dat ze jong was. Iets meer ontwikkelingstijd nodig, had ik zelf ook.

Ik merk dat veel mensen het als excuus gebruiken, en dan ben je mijn sympathie een beetje kwijt. Niets proberen, meteen schuilen achter het autisme. De aandacht naar zich toe trekken en als je dan zelf een keer met iets zit “kon ze zich niet goed inleven door haar autisme”. Oké, heb ik een beetje moeite mee.

Dit zijn overigens twee losse personen, en totaal niet represtatief voor de gemiddelde persoon met autisme, maar het komt voor, en dan snap je ook hoe vooroordelen de wereld in komen.

Ja en nee.
Ik wil mij absoluut niet verschuilen achter mijn autisme. Toch zal ik mij ook wel eens niet goed kunnen inleven door mijn autisme. Dat is dan gewoon een feit. Alleen, wat je er vervolgens mee doet is belangrijk: laat je het erbij zitten? of ga je ermee aan de slag zodat je je de volgende keer beter kan inleven?

Maar daarvoor heb je toch meer aan mensen die jou feedback geven op jouw gedrag, ipv dat ze jou behandelen als iemand anders zonder enige vorm van feedback omdat ze er van uit gaan dat je het zelf wel inziet wat er mis gaat.

**Geplaatst**: 08-12-17 23:36

Geplaatst: 08-12-17 23:36

@Marjoow
Degene van midden 20 krijgen toch heel veel begeleiding.
Ook mijn zoon (nu 18) heeft veel begeleiding gehad.
Maar desondanks is elke nieuwe situatie voor hem heel moeilijk.
Hij kan echt dicht klappen (blokken) als hij voorbereid ergens binnen loopt en er onverwacht een ander (bij) zit.
Daarnaast is hij gek van IT en mag nu al na net 2 jaar opleiding al examen doen.

Hij praat alsof hij 40 is, maar kan nog steeds als een klein kind staan fladderen (en springen) als er wat leuks gebeurd.
Hij heeft nog steeds een lichte vorm van smetvrees (niet alles schoonmaken; maar bang voor virussen en bacteriën).
Hij was als 6/7 jarige panisch voor mensen die bv een keer hoestte/nieste omdat hij gelezen/gehoord had over die beestjes.

Laatst bijgewerkt door Brainless op 08-12-17 23:37, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 08-12-17 23:37

Geplaatst: 08-12-17 23:37

Ilsey schreef:
Marjoow schreef:
Ja en nee.
Ik wil mij absoluut niet verschuilen achter mijn autisme. Toch zal ik mij ook wel eens niet goed kunnen inleven door mijn autisme. Dat is dan gewoon een feit. Alleen, wat je er vervolgens mee doet is belangrijk: laat je het erbij zitten? of ga je ermee aan de slag zodat je je de volgende keer beter kan inleven?

Maar daarvoor heb je toch meer aan mensen die jou feedback geven op jouw gedrag, ipv dat ze jou behandelen als iemand anders zonder enige vorm van feedback omdat ze er van uit gaan dat je het zelf wel inziet wat er mis gaat.

Klopt

Ligt er overigens wel aan van wie het komt... Ik merk dat ik kritiek van de ene persoon beter kan verwerken dan van iemand die me niet zo goed ligt

**Geplaatst**: 08-12-17 23:38

Geplaatst: 08-12-17 23:38

Brainless schreef:
@Marjoow
Degene van midden 20 krijgen toch heel veel begeleiding.
Ook mijn zoon (nu 18) heeft veel begeleiding gehad.
Maar desondanks is elke nieuwe situatie voor hem heel moeilijk.
Hij kan echt dicht klappen (blokken) als hij voorbereid ergens binnen loopt en er onverwacht een ander (bij) zit.
Daarnaast is hij gek van IT en mag nu al na net 2 jaar opleiding al examen doen.

Hij praat alsof hij 40 is, maar kan nog steeds als een klein kind staan fladderen (en springen) als er wat leuks gebeurd.
Hij heeft nog steeds een lichte vorm van smetvrees (niet alles schoonmaken; maar bang voor virussen en bacteriën).
Hij was als 6/7 jarige panisch voor mensen die bv een keer hoestte/nieste omdat hij gelezen/gehoord had over die beestjes.

Maar daar zit dan toch al verbetering in? Dat zijn al kleine stukjes die ik bedoel

**Geplaatst**: 08-12-17 23:39

Geplaatst: 08-12-17 23:39

Marjoow schreef:
Ilsey schreef:

Maar daarvoor heb je toch meer aan mensen die jou feedback geven op jouw gedrag, ipv dat ze jou behandelen als iemand anders zonder enige vorm van feedback omdat ze er van uit gaan dat je het zelf wel inziet wat er mis gaat.

Klopt

Ligt er overigens wel aan van wie het komt... Ik merk dat ik kritiek van de ene persoon beter kan verwerken dan van iemand die me niet zo goed ligt

Ik denk dat dat voor iedereen wel geldt en dat dat niet ligt aan autisme hoor

De manier waarop kritiek/ feedback gebracht wordt is belangrijk, maar ook van wie het komt

Laatst bijgewerkt door Ilsey op 08-12-17 23:39, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 08-12-17 23:39

Geplaatst: 08-12-17 23:39

Marjoow schreef:
xApple schreef:
Ik heb daar geen oordeel over. We ‘mankeren’ (niet letterlijk bedoeld) allemaal wat en dat is juist zo mooi

Het komt ook voor in de familie en ik merk wel dat voor beide het fijner is om er rekening mee te houden. Dan bedoel ik vooral qua taalgebruik (woordgrappen en sarcasme pas ik aan) en duidelijkheid. Ik heb ook een pedagogische opleiding gevold dus weet wel een beetje welke kant het meestal op gaat.

Ik weet dat mijn familie dit wel prettig vindt maar ben mij ervan bewust dat niet iedereen met ass dat zal vinden. Maar daarvoor moet je iemand eerst weer een beetje leren kennen denk ik. Kun je van tevoren allemaal ook niet weten.

En als je een hardnekkig persoon tegenkomt duurt het zomaar heel lang voordat je daar achter bent...

Ik zou het gewoon zoveel fijner vinden als mensen wat meer durven te zeggen tegen elkaar. "Joh, die opmerking die je maakte vond ik echt niet tof".
Evengoede vrienden toch?

Haha oh maar zo ben ik dan ook wel weer. Maar dat doe ik bij iedereen.

**Geplaatst**: 08-12-17 23:40

Geplaatst: 08-12-17 23:40

Ilsey schreef:
Marjoow schreef:
Ja en nee.
Ik wil mij absoluut niet verschuilen achter mijn autisme. Toch zal ik mij ook wel eens niet goed kunnen inleven door mijn autisme. Dat is dan gewoon een feit. Alleen, wat je er vervolgens mee doet is belangrijk: laat je het erbij zitten? of ga je ermee aan de slag zodat je je de volgende keer beter kan inleven?

Maar daarvoor heb je toch meer aan mensen die jou feedback geven op jouw gedrag, ipv dat ze jou behandelen als iemand anders zonder enige vorm van feedback omdat ze er van uit gaan dat je het zelf wel inziet wat er mis gaat.

Alleen deed de persoon uit mijn voorbeeld niets met feedback. Mega rotopmerking maken en dan legde ik uit waarom dat echt niet kon: “ja, maar dat heb ik niet door, want ik heb autisme.”
Oké, maar ik leg het uit toch?! Zodat je het de volgende keer wel door hebt :p

**Geplaatst**: 08-12-17 23:42

Geplaatst: 08-12-17 23:42

eilleen333 schreef:
Ilsey schreef:
Maar daarvoor heb je toch meer aan mensen die jou feedback geven op jouw gedrag, ipv dat ze jou behandelen als iemand anders zonder enige vorm van feedback omdat ze er van uit gaan dat je het zelf wel inziet wat er mis gaat.

Alleen deed de persoon uit mijn voorbeeld niets met feedback. Mega rotopmerking maken en dan legde ik uit waarom dat echt niet kon: “ja, maar dat heb ik niet door, want ik heb autisme.”
Oké, maar ik leg het uit toch?! Zodat je het de volgende keer wel door hebt :p

Ja dan ben je in mijn ogen niet helemaal goed bezig.
Weet je trouwens zeker dat ze er niets mee heeft gedaan? Misschien is het grootspraak. Even stoer doen maar stiekem toch wel opslaan.

**Geplaatst**: 08-12-17 23:49

Geplaatst: 08-12-17 23:49

Marjoow schreef:
Maar daar zit dan toch al verbetering in? Dat zijn al kleine stukjes die ik bedoel

Maar dat geldt niet voor elke autist.
Ligt aan het niveau en hoe iemand dingen kan verwerken.
Mijn dochter bv (is 16) kan haar hele leven al niet eten als andere eten.
Dat is niet minder geworden.

Ik ken meerdere autisten van dichtbij en elk heeft zijn eigen niveau met de daarbij behorende problemen.
En er zijn er toch een paar bij waar de ontwikkeling stagneert.
Zij hebben dat niet door en dat is prima.
Iedereen moet gelukkig kunnen zijn in zijn eigen (belevings)wereld(je) en wat mij gelukkig maakt (veel contact met verschillende mensen) maakt hun absoluut niet gelukkig.

Ik wil ook mijn geluk niet projecteren op mijn gezin (3 autisten) en hun het gevoel geven dat zij maar sociaal moeten doen.
Ze moeten dat wel op een bepaalde hoogte (school/werk) en dat geeft al zoveel stress dat ze daarbuiten weinig tot geen sociale contacten hebben.

**Geplaatst**: 08-12-17 23:54

Geplaatst: 08-12-17 23:54

eilleen333 schreef:
Ilsey schreef:

Maar daarvoor heb je toch meer aan mensen die jou feedback geven op jouw gedrag, ipv dat ze jou behandelen als iemand anders zonder enige vorm van feedback omdat ze er van uit gaan dat je het zelf wel inziet wat er mis gaat.

Alleen deed de persoon uit mijn voorbeeld niets met feedback. Mega rotopmerking maken en dan legde ik uit waarom dat echt niet kon: “ja, maar dat heb ik niet door, want ik heb autisme.”
Oké, maar ik leg het uit toch?! Zodat je het de volgende keer wel door hebt :p

Als iemand zoiets tegen mij zegt ga ik er ook tegenin... Of ik zeg "bedankt voor de feedback ga ik wat mee doen". (aangeleerd zinnetje)
En dan 's avonds in bed lig ik weer uren wakker, soms helemaal overstuur. Dus ook al denk je dat het niks met iemand doet. Dat hoeft helemaal niet zo te zijn.

**Geplaatst**: 08-12-17 23:58

Geplaatst: 08-12-17 23:58

Shiloh schreef:
Overigens vind ik het typisch dat het vooral de mensen zonder "etiket" zijn die heel negatief over etiketten zijn.

Ik zie mijn autisme niet als een label. En toen ik de diagnose kreeg was ik dolgelukkig.

Eindelijk een verklaring voor alles waar ik mezelf 25 jaar lang om had vervloekt en boos op mezelf was geweest. "Waarom doe je nou niet gewoon dit of dat". Nou. Daarom dus. Ik heb autisme.

Amen!!!!!

Sommige reacties hierboven ...pfffff.ze moeten naar gewoon mee en geen bijzondere behandeling. Of je nou ASS hebt of iets anders, het zou zo fijn zijn als mensen wat verder konden kinken dan hun neus lang is en dingen proberen tr zien vanuit een ander perspectief. Dan kunnen de eisen ws hetzelfde blijven, maar mag de weg naar het uiteindelijke resultaat individueel worden bekeken. Kan echt namelijk en zou een hoop ellende schelen denk ik.

Het etiketje kan een hoop verklaren.

Mijn bloed eigen moeder heeft jarenlang gedacht dat ik egoïstisch was met weinig interesse en empathie voor anderen. Kortom. Ze vond mij helemaal niet zo leuk. Ze dacht dat ik niet wilde.

Inmiddels begrijpt ze dat het geen onwil is, maar onkunde en dat ik kei hard mijn best doe.

Vooral op het gebied van sociale interactie, en wat daarin de sociale verwachting is heeft het zo enorm geholpen voor de mensen van wie ik houd om te begrijpen dat het écht geen onwil/desinteresse is.

Voor iedereen die weigert er rekening mee te houden, of het te begrijpen, en er stomme conclusies omheen trekken, die mensen steek ik al snel geen energie meer in.

Ik ben leuk, en als je dat niet kunt/wilt begrijpen. Tja. Dan niet. Doei!

**Geplaatst**: 09-12-17 00:00

Re: Als ik zeg dat ik autisme heb,

Geplaatst: 09-12-17 00:00

Bij dat meisje was het altijd zo. Contact is ook mede daardoor niet in stand gebleven. Altijd maar geven gaat op een gegeven moment ook aan je vreten.

**Geplaatst**: 09-12-17 00:06

Geplaatst: 09-12-17 00:06

Lau schreef:
Autisme is zo breed en heeft zo veel takken. Maar vaak wordt er vanuit gegaan dat je de niet sociale computer beta persoon bent.

Wat ik dus absoluut niet ben
Ik ben juist heel creatief en ben beter met niet beta vakken. Ik ben zo slecht in beta vakken dat ze dyscalculie vermoeden.

Vertel mij wat. Ik ben zo slecht in technische dingen.

Wat ook vervelend is, want de meeste hoogfunctionerende autisten zijn wél bètanerds. En als autisten klit je toch aan elkaar. Zo gaat dat althans bij mij altijd: je ziet iemand anders die niet helemaal bij de groep hoort en in minder dan geen tijd ben je aan de praat. Maar ja, die praat duurt dan vaak nogal kort omdat je niet over games of Star Wars kunt meepraten...

**Geplaatst**: 09-12-17 00:07

Geplaatst: 09-12-17 00:07

Ik hou er dan rekening mee dat ik sarcasme achterwege kan laten, dat ik duidelijk moet communiceren. Dat wijzigingen in planning/omgeving lastig kunnen zijn en dat er tijd voor nodig is om te laten wennen. Bij de een duurt dat langer dan de ander.
Oh en dat sommige mensen met autisme zulke goede werknemers zijn.

Verder is het zo lastig, autisme is zo breed, komt in alle vormen, maten, niveaus. Je moet echt per individu kijken waar de uitdagingen en kwaliteiten liggen.

**Geplaatst**: 09-12-17 00:30

Geplaatst: 09-12-17 00:30

Je kunt de diagnose autisme krijgen als je jong bent. Autisme blijf je hebben maar het kan zomaar zijn als je opnieuw getest wordt in de volwassen leeftijd dat je niet meer aan de diagnose voldoet. ( ik spreek dan wel over normaal begaafde mensen ). Je groeit namelijk geestelijk, leert omgaan met je autisme en bij een nieuwe test blijkt dat je niet aan alle scores meer voldoet.

Voor mij was mijn diagnose een zegen. Eindelijk begreep ik het waarom.

**Geplaatst**: 09-12-17 00:46

Geplaatst: 09-12-17 00:46

Ik loop vaak met de hond op de dijk en kom daar regelmatig een blinde vrouw tegen met haar hulphond. De hond mag daar altijd even lekker los spelen met mijn hond. Eventjes hond zijn ipv aan het werk. Haar hond ziet mijn hond en steekt het fietspad over. De blinde vrouw merkt dat er iemand moest remmen voor haar hond. Ze verontschuldigd zich, maar de jongen nam er geen genoegen mee en snauwt haar toe dat ze voortaan beter uit haar doppen moet kijken. We hebben er beide om gelachen maar eigenlijk is het diep triest dat iemand tegen een vrouw met een rood witte stok in haar handen en een tuig van haar hulphond zo een opmerking maakt.

En dat vind ik hier ook gebeuren. Dat autisten maar gewoon moeten doen, gewoon op reguliere scholen mee moeten draaien en dat labels niet nodig zijn. Jemig, wat ben je dan kortzichtig en egocentrisch ingesteld als je dat werkelijk zo ziet.

Blinden worden geholpen door een stok, een hond en door braille te leren lezen.
Doven leren gebarentaal om gemakkelijker te kunnen communiceren.
Mensen zonder benen krijgen een rolstoel en/of protheses.
En autisten moeten maar ‘gewoon’ doen?
Dan moeten we eerst weten wat maatschappelijk als gewoon wordt ervaren. En daar hebben autisten meer hulp bij nodig. En wat fijn dat dit anno 2017 voor handen is. Dat we genoeg kennis in huis hebben om ervoor te zorgen datook autisten het optimale uit zichzelf kunnen halen.
Nu alleen nog een beetje meer begrip voor elkaar en het ideaalplaatje is compleet.

Mijn autistische zoon krijgt vaak te horen ‘je doet toch heel normaal? Dan heb je zeker een lichte vorm.’ Je kunt het opvatten als compliment, omdat hij zich blijkbaar goed heeft aangeleerd zich aan te passen. Anderzijds is het ook wel eens kwetsen, omdat een ander niet weet wat een hel hij door is gegaan om te komen waar hij nu is.
Maar ik ben meer dan trots op mijn zoon die nu hard studeert om ooit leraar te worden in het bijzonder onderwijs. Zijn drijfveer is dat hij auti’s Wil helpen, want hij snapt ze tenminste. Zo mooi da hij er zo instaat.

Wij maken trouwens heel veel grappen over autisme hier in huis. We houden van een lolletje en een beetje zelfspot. Ik merk dat mijn zoon hierdoor heel erg gemakkelijk met zijn autisme omgaat. Hij loopt er niet mee te koop, maar hij verbergt het ook zeker niet. Doordat zijn omgeving het weet, gaan ze makkelijker met hem om en dat is zeker niet hetzelfde als alles maar goed vinden wat hij doet.

**Geplaatst**: 09-12-17 00:48

Geplaatst: 09-12-17 00:48

tante_trien schreef:
Ik hou er dan rekening mee dat ik sarcasme achterwege kan laten, dat ik duidelijk moet communiceren. Dat wijzigingen in planning/omgeving lastig kunnen zijn en dat er tijd voor nodig is om te laten wennen. Bij de een duurt dat langer dan de ander.
Oh en dat sommige mensen met autisme zulke goede werknemers zijn.

Verder is het zo lastig, autisme is zo breed, komt in alle vormen, maten, niveaus. Je moet echt per individu kijken waar de uitdagingen en kwaliteiten liggen.

Ik heb zelf autisme en ken mensen die het hebben en ik ben echt zo sarcastisch als maar zijn kan hoor haha.
Ik ben heel lang sociaal niet sterk geweest maar ondertussen gaat dst een stuk beter, ik doe een wiskundige opleiding (beta, geen nerd haha) en daar zitten wel meer mensen met ASS. Ik vind het alleen maar leuk. Ik kan alleen soms anders reageren, heb een vreemde vorm van humor en ik kan er slecht tegen als je last minute iets afzegt of niet duidelijk bent in wat je zegt (eerst A zeggen en dan ineens over F beginnen ofzo). Maar verder heb ik er weinig last van, maar als jij zegt dat je autisme hebt zeg ik oké, zijn er dingen waar ik echt rekening mee moet houden?

Dat is ren ding wT ik hier in het topic lees, niet als aanval bedoelt maar mensen gaan zelf dingen invullen waar ze rekening mee moeten houden (bijv geen sarcasme gebruiken) terwijl dat bij mij helemaal niet van toepassing is. Sommige mensen willen alles opgeruimd, sommigen willen alles rommelig. Daarom vraag ik graag of er dingen zijn waar ik rekening mee kan houden en dan komt alles goed

**Geplaatst**: 09-12-17 01:40

Geplaatst: 09-12-17 01:40

Nightingale schreef:
Een beetje een zijspoor misschien, maar ik vraag me bij dit soort dingen altijd af welke kant de oorzaak-gevolgrelatie op gaat: komen je gedrag (en eventuele problemen) voort uit je autisme, of heb je de diagnose autisme gekregen omdat je die gedragingen vertoont? In het eerste geval zie je autisme als een soort toestand op zichzelf die op de een of andere manier aan jou verbonden is, in het tweede is het puur een benaming voor bepaalde gedragspatronen (die dan weer wel heel erg uiteen kunnen lopen). Ik neig zelf altijd een beetje naar de tweede benadering, dus dan zijn uitspraken als 'het komt door mijn autisme' sowieso niet zinvol. Maar ik ben benieuwd hoe jullie (en dan vooral de mensen die zelf autisme hebben) hierin staan!

Dat is toch geen verschil? Snap ook niet hoe het relevant is.

Je gedraagd je "anders" door autisme. Het zit in je genen, de hersenen werken letterlijk anders. Het is een onveranderlijke toestand. Autisme heb je, of je hebt het niet. Je hebt het vanaf je geboorte en je hebt het tot je dood. Daardoor gedraag je je anders dan mensen zonder autisme.

Helaas is die fysieke toestand nog niet met testen aan te tonen, dus de enige manier van diagnose is op basis van gedrag.

Maar dat de diagnose op basis van gedrag is, maakt het niet minder een vaste toestand?

**Geplaatst**: 09-12-17 01:59

Geplaatst: 09-12-17 01:59

Marjoow schreef:
Ilsey schreef:
Als iemand mij dat vertelt dan is het enige dat ik ga denken dat ik dan rekening kan houden mijn interpretatie van bepaalde toekomstige gedragingen en/of reacties van die persoon. Dus ik zal van zo iemand bepaalde dingen wel begrijpen (die je van iemand anders niet zou begrijpen), anders inspelen op bepaalde gedragingen/ reacties. Ik volg een pedagogische opleiding (lerarenopleiding) dus dat zal daar wellicht wel wat mee te maken hebben.

Maar puur op het moment dat ik die info krijg ga ik niet direct andere bepaalde dingen denken of met andere ogen naar iemand kijken. Ik ga er ook niet direct een bepaald beeld bij scheppen, want bij velen merk je het niet eens bij gewoon oppervlakkig contact. Dus enkel mijn interpretatie van gedrag kan dan anders zijn dan bij mensen waarvan ik die info niet meekrijg, maar als er zich geen bepaald gedrag voordoet dat anders is dan je zou verwachten, ga ik ook niet anders doen of een bepaald beeld scheppen oid.

Je kan je er ook niet echt een bepaald beeld bij scheppen, als iemand die info over zichzelf meegeeft vind ik. Er bestaan zoveel verschillende vormen van autisme inderdaad, bij elke persoon uit zich dat anders.

Ik ben ook van mening dat er wat minder met labels gegooid mag worden, mààr het heeft ook wel voordelen voor die mensen in kwestie. Mijn vriend is hoogsensitief (HSP, bij hem kan je elk kenmerk afchecken dus hij heeft het wel heel duidelijk), moest ik dat niet weten, ik zou veel minder tolerant zijn over bepaalde reacties van hem. Maar nu besef ik wel 'oké, dat komt gewoon veel harder binnen bij hem, dus het is logisch dat zijn reactie daar naar is'. Al vind ik ook wel dat het geen excuus mag zijn, hij moet ook leren relativeren. Dus het is dubbel.

Iedereen zal hier anders tegenover kijken hoor, maar persoonlijk vind ik dat dus ontzettend irritant als mensen zich gaan aanpassen aan mij om mijn gedragingen. Of een opmerking slikken die eigenlijk gewoon ongepast was.
Ik heb dus gewoon liever dat mensen me vertellen dat die opmerking of die gedraging beter anders kan, of niet. Maar je bent nooit te oud om te leren en ik zou het jammer vinden als mensen op hun tenen lopen rond mij, terwijl ik vrijspraak krijg bv. Terwijl ik weet dat ik best wel verkeerde opmerkingen kan maken, maar dat heb ik niet altijd door.

Eens. Leren wat gepast is en niet gepast is is best te doen. Het kost tijd. Maar laat die interpretatie van wat ongepast is op basis van reactie van de andere nou net zijn wat moeilijk is. (Voor mij althans).

Dit zijn dingen die ik niet kan leren als mensen me er niet bij helpen. Door te zeggen "oei, dat was wel een beetje bot", dan leer ik dat in de context te plaatsen en zal ik dat niet zo snel meer doen. Maar uit mezelf weet ik dat niet.

Ik zie het zo.

Veel sociaal wenselijke dingen komen autisten niet van nature. Dat betekend niet dat we dat nooit zullen kunnen. Dat betekend dat we die bewust aan moeten leren. Dat kost tijd, energie en zal alleen kunnen met hulp van anderen die je wijst op wat niet gepast is, of wat diegene voelt op basis van wat jij doet of zegt.

En als de ander dan ondertussen de lat der verwachting iets lager legt helpt dat ook. En dan bedoel ik vooral
Voor mensen zonder autisme, zou je bij een lompe opmerking misschien denken "wat een banketstaaf". Er dan vanuit gaande dat diegene bewust die opmerking plaatste, omdat hij/zij gewoon onaardig is.

Maar vind me niet een trut omdat ik een lompe opmerking maak, maar help me door te zeggen dat het een lompe opmerking was. En te beseffen dat ik het niet expres doe en ik niet bewust onaardig aan het doen ben.

**Geplaatst**: 09-12-17 02:03

Geplaatst: 09-12-17 02:03

Bravura schreef:
xyzutu2 schreef:
Mensen met autisme zijn ook gewoon mensen en sommigen verschuilen zich daar wel degelijk achter. Stomweg omdat er ook genoeg mensen zijn die zich verschuilen achter 'ja, maar ik heb last van mijn hart dus'. De meeste mensen/autisten/mensen met hartklachten doen dat echter niet. Het is alleen te kort door de bocht om te zeggen dat niemand dat doet.

Ik vind dat je hier nogal een oordeel velt over mensen die wel durven of willen aangeven hoe en wat en waarom. Om dat nou "verschuilen achter" te noemen gaat er bij mij niet in. Als iemand al iets aangeeft zal dat niet zonder reden zijn maar tevens ook uit zelfbescherming. Of dat nou autisme is of het hart of wat dan ook. Pas als je het zelf hebt mag je wat mij betreft een oordeel vellen dat je het verschuilen noemt. Dan zul je daar vast ook een gegronde reden voor hebben. Eerder niet.

Laten we allereerst stellen dat ik per nergens beweer dat mensen die zeggen dat ze autistisch zijn zich verschuilen achter een diagnose. Nog belangrijker: ik schrijf dat sommigen zich verschuilen, jij hebt het ineens over alle mensen die hun diagnose durven te noemen en dat ik hun allemaal beschuldig van iets.

Wat ik wél schreef was dat er wel degelijk mensen bestaan die hun diagnose als een soort schild/afleidingsmanoeuvre gebruiken om bepaalde dingen niet aan te hoeven gaan. Als je die mensen laat zien dat ze zich helemaal niet achter hun diagnose hoeven te verschuilen, dan zijn die daar vaak meer mee geholpen dan gewoon dat ongezond vaak noemen en als excuus aanvoeren van een diagnose blindelings te accepteren. Zelfbescherming is een groot goed, maar het is in alle lagen van de psychiatrie net zoals het normale leven bekend dat bij sommigen dat zelfbeschermingsknopje op te voorzichtig staat ingesteld. Dan krijg je dat mensen zich verschuilen achter een etiketje, vaak uit angst.
Om nog duidelijker te zijn: het probleem is niet dat die specifieke mensen uitkomen voor hun diagnose, maar dat ze die diagnose gebruiken op een manier die niet nuttig en/of gezond is voor die persoon zelf en zijn omgeving.

Verder vind ik persoonlijk het vrij onzinnig dat iemand alleen mag aangeven dat ik dit alleen zou mogen zeggen als ik zelf ook autist ben.Totdat ik zeg of ik autistisch ben doe je dan dus voor de zekerheid mijn argumenten dus af als onterecht, gewoon voor het geval dat ik géén autist ben?

**Geplaatst**: 09-12-17 02:13

Geplaatst: 09-12-17 02:13

Als ik tegen iemand zeg dat ik autistisch ben wordt daar over het algemeen hard om gelachen en volgt er een uitleg waarom dat niet zo is.
Op dit moment is het autistisch spectrum m.i. zo breed en uiteenlopend dat het vooral voor de autisten zelf prettig is om te weten wat er 'mis' is met je, maar geeft het woord an zich helemaal niet weer hoe je in elkaar steekt en wat je gebruiksaanwijzing is..

**Geplaatst**: 09-12-17 02:14

Re: Als ik zeg dat ik autisme heb,

Geplaatst: 09-12-17 02:14

Doordat de tweedeling tussen autisme en Asperger is verdwenen is die verwarring eigenlijk alleen nog maar groter geworden. Zoals ze in de VS zeggen 'I'm on the spectrum'. Oke, maar waar dan precies?