Bokt.nl

**Geplaatst**: 30-06-16 19:59

Geplaatst: 30-06-16 19:59

420BlazeIt schreef:
Ik heb zelf een harddrugsverslaving, of had, ben er nog maar korte tijd van af. Maar als mijn vader dit tegen mij zou zeggen zou ik houdoe zeggen hoor, dan was ik allang gelijk weggevlucht naar vrienden om daar lekker te gaan gebruiken en mijn leven te verpesten. Ik weet niet of dat de bedoeling is, dingen hebben tijd nodig. Het is moeilijk tot het makkelijk is ...

Is het een keuze, of is het een biologisch proces? Imho is de eerste keer een keuze, en de 'onschuldige' keren daarna ook. Eenmaal verslaafd voelde het voor mij ABSOLUUT niet meer als een keuze.

Vooral de steun die ik van mensen kreeg heeft mij enorm geholpen. Wat een klein beetje liefde al wel niet kan doen.. TS heel veel succes

Ik (als ervaringsdeskundige) 3,5 jaar clean and sober kan uit mijn ervaring zeggen dat voor alle verslaafden geldt dat zij de enige zijn die zelf kunnen bepalen of ze a. verslaafd zijn, b. willen stoppen met gebruiken en c. of ze aan zichzelf willen werken om herhaling te voorkomen.

Als jij houdoe had gezegd dan was jij nog niet klaar om te stoppen of waren je ouders nog niet klaar met jouw gedrag in actieve verslaving.

En ja het is een keuze, iedere ochtend sta ik op en zeg ik tegen mezelf; "vandaag kies ik ervoor om niet te gebruiken" en iedere avond stap ik in bed en dan feliciteer ik mezelf met dat ik vandaag niet gebruikt heb. Ik heb in de kliniek geleerd dat ik nee kan zeggen tegen mezelf, dat mijn eigen brein mijn grootste manipulator is en dat ik mijzelf niet voor de gek moet laten nemen door mezelf. Dus ja, gebruik is een keuze.

Onlangs een heftig moment meegemaakt in mijn leven, ik had de keuze rechtsaf naar de dealer of linksaf naar een meeting. Ik ben linksaf gegaan omdat ik weet waar ik vandaan kom en daar nooit meer naar terug wil. Ik had dus gewoon een keuze en die keuze had ik ook in mijn actieve verslaving, alleen koos ik toen altijd voor de dealer.

**Geplaatst**: 30-06-16 20:14

Geplaatst: 30-06-16 20:14

Het wegcijferen voor de verslaafde hoeft niet altijd slecht te zijn voor de verslaafde. Wel is het slecht voor de niet-gebruiker. Uiteindelijk heb je geen eigen leven meer omdat je je helemaal op de ander focust. En dat kan nooit iemand volhouden.

Ik denk wel dat harde grenzen ook heel goed zijn. En duidelijk op je grenzen blijven staan. Maar dit is zo zwaar oa omdat je van de persoon zelf houdt.

Ik begrijp 420BlazeIt ook wel. Het is een biologisch proces wat jouw lichaam 'overneemt'. Dit merk je ook goed vind ik. De eerste week na de terug val is het geen mens meer. Geen contact, raar gedrag. Net een wilde. Daarna komt er stukje bij beetje steeds meer 'leven' in.
Wij hebben ook zware gesprekken gehad. En ze wilde zelf echt stoppen. Echt! Het was menens. Maar die middelen zijn zo vreselijk sterk. Daar kan jouw eigen wil niet tegenop...

Ik denk echt dat stoppen met zo'n zware verslaving niet zo makkelijk zal zijn als dat het lijkt. Er is mij ook destijds verteld dat maar 2% van alle opgenomen verslaafde er na de opname ook volledig vanaf blijven. Weet niet of dit waar is natuurlijk. Maar echt hoop geeft het niet..

Eenmaal verslaafd is ook altijd verslaafd imo. Ook al ben je clean.

**Geplaatst**: 30-06-16 20:21

Geplaatst: 30-06-16 20:21

Gefeliciteerd danzzz!
Ik ben geen ervaringsdeskundige wel heb ik 2.5 jaar een heroïne verslaafde in huis gehad en alcoholisme in mijn directe familie
Beide nuchter, al jaren. Alcoholist al 24 jaar.
De heroïneverslaafde is uiteindelijk wel echt in de goot beland maar is na dat dieptepunt hersteld. Was vanaf zijn 17e Tot 36e aktief gebruiker. Tussendoor wel een paar keer clean geweest maar hield dit niet vol. Uiteindelijk naar castle Craig gegaan en vanaf dat moment is het goed gegaan. Hij is nu 44,8 jaar clean en heeft een goede baan en leuke vriendin. Het kan!

loretteee, eens verslaafd is verslaafd. Altijd. De vraag is of je gebruikt of niet.

Zo'n 10 jaar geleden viel 80% na opname terug.

**Geplaatst**: 30-06-16 21:40

Geplaatst: 30-06-16 21:40

Wow wat heftig!
Ik wil je heel veel sterkte wensen TS.

Hier inmiddels 15 jaar samen met mijn man die ook verslaafd was aan drugs.
Blowde elke dag hasj of weed, gebruikte speed en crack.
Gelukkig nooit verder dan dat.
Ik leerde hem kennen toen ik 16 was en op mijn 17e kregen we een relatie.
Ik kwam er na een jaar achter dat hij gebruikte en trok het niet.
Na die breuk is hij enorm diep gevallen maar had hij dat schijnbaar nodig om hulp bij een dominee te vragen van kerk waar hij wel eens heen ging.
De volgende ochtend nog zat hij in een kliniek in zeeland.
Weg van zijn omgeving. Hier heeft hij bijna een jaar gezeten.
Was overigens een christelijke afkick kliniek.
Na drie jaar kwamen wij elkaar weer tegen en had hij zijn leven op de rit.
We voelden nog veel voor elkaar en kregen weer wat met elkaar.
Tot de dag van vandaag is hij clean en is er ook geen drang.
Misschien omdat hij nooit is gaan spuiten want heroïne is wel meer verslavend dan weed, hasj, speed en crack.

Ik geloof dat er altijd mogelijkheden zijn tot afkicken en tot clean blijven.
Helaas is de ene mens sterker dan de ander.
Mijn man kon kracht halen uit geloof, ik hoop dat jou man de kracht mag vinden om clean te worden.

De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Sterkte moedige vrouw, want dat ben je!

**Geplaatst**: 30-06-16 22:25

Geplaatst: 30-06-16 22:25

OsMo schreef:
Misschien omdat hij nooit is gaan spuiten want heroïne is wel meer verslavend dan weed, hasj, speed en crack.

Even voor de duidelijkheid: heroïne kan je ook zonder te spuiten gebruiken. Bijvoorbeeld roken en snuiven, al hoor je dat laatste zelden. Ik heb jarenlang met druggebruikers gewerkt en een aanzienlijk deel van de heroïneverslaafden gebruikten dat enkel door het te roken (Chinezen heet dat).
Speed en crack kan je op hun beurt weer spuiten... Al wordt crack in de praktijk meestal gerookt (basen) en speed gesnoven of geslikt.
Verder is crack net zo hard verslavend. Het doet in de praktijk niet of nauwelijks onder voor heroïne. Sommige gebruikers vonden het juist lastiger om van de crack af te blijven dan van de heroïne, heb ik gemerkt. Crack/basecoke is vooral geestelijk heel verslavend en crackgebruikers kunnen heel diep gaan omdat de behoefte aan crack haast onverzadigbaar is. En crack heeft een heel negatieve invloed op het gedrag van een persoon.

Ik zou het vreselijk vinden als mijn eigen partner verslaafd zou zijn, maar als ik dan toch moet kiezen, dan eerlijkgezegd liever heroïne dan crack. Al is dat al met al natuurlijk een idiote keuze.... Ik wil er niet eens aan denken!

**Geplaatst**: 30-06-16 22:39

Geplaatst: 30-06-16 22:39

Hier nog een ervaringsdeskundige (helaas) -O-

Ik heb, precies een maand geleden, de stap gezet om zonder hem verder te gaan ..

Bij mijn ex-vriend waren het geen drugs maar alcohol. Ik begrijp precies hoe jij je voelt en hoe het er bij jou aan toe gaat. Ook ik werd uitgescholden, gekwetst, belogen, op het einde van onze relatie was er ook fysiek geweld etc. als hij gedronken gehad. Ik zorgde voor ons kindje en het huishouden, als hij thuis was lag hij in bed of op de zetel en was hij geïrriteerd als ik te luid met ons kindje speelde. Ik heb hem verschillende kansen gegeven; meegenomen naar huisarts en later naar speciaal centrum voor verslavingszorg maar hij wou/kon de stap niet zetten. Een maand geleden kwam hij weer geïrriteerd thuis en omdat ons kindje (2,5j) tijdens het spelen een zaklampje naar hem gooide werd hij boos, eerst op ons zoontje, daarna op mij omdat ik hem probeerde te troosten (kindje helemaal overstuur). Er is toen weer fysiek geweld gebruikt en die avond heb ik de knoop doorgehakt.

Ik heb meteen alle instanties ingeschakeld, politie is diezelfde avond langs geweest om verklaringen op te nemen. De volgende dag heb ik een advocate ingeschakeld en 1,5 week later zaten we al op de rechtbank in kortgeding om een regeling voor ons zoontje in orde te maken. Het enige wat nu nog uit elkaar moet is ons koophuis. Ik heb van de rechter wel toestemming om hier in de tussentijd te blijven wonen en heb ook meteen de sloten laten veranderen

En nu heb ik eindelijk rust

Ik moet niet meer bang afwachten in welke toestand hij thuis komt. Ik moet niet meer proberen ons zoontje stil te houden maar we mogen zo luid spelen als we willen. Ik moet niet steeds mijn woorden afwegen om zeker niets te zeggen dat hem boos kan maken.

We zijn bijna 5 jaar samen geweest en ik had deze beslissing ook al 3 jaar eerder kunnen nemen maar ik zag hem nog te graag. Ik was blijkbaar nog niet klaar met kansen geven maar uiteindelijk komt die dag toch

Ik zie hem overigens nog steeds graag maar de pijn van hem te verliezen weegt blijkbaar niet op tegen de onzekerheid en de pijn die ik elke dag voelde. Ik heb hem ook verteld dat ik hoop dat hij over enkele jaren beseft dat ik hem hiermee een dienst bewijs. Dat dit eindelijk de trigger is om te stoppen met zijn verslaving. Tot hiertoe lijkt het goed te gaan, hij neemt sinds 2 weken ook medicatie (antabuse) maar mijn vertrouwen in hem is volledig weg.

Niemand kan voor jou beslissen wat je moet doen, dat is een stap die alleen jij kan maken als je er klaar voor bent. Als je nood hebt om erover te praten, pb staat open :(:)

**Geplaatst**: 30-06-16 22:40

Geplaatst: 30-06-16 22:40

Dank je wel Safina voor je verduidelijking. Ik heb er eerlijk gezegd niet zo'n hele goede kijk op.
Misschien was het dan geen crack maar Coke.
Ik weet wel dat hij toen vooral rookte en soms snoof.
Maar goed hij is er van af.
Vrienden van hem gebruikten bruin.kent iemand dat? En die vrienden zijn niet meer zijn vrienden.

**Geplaatst**: 30-06-16 22:54

Geplaatst: 30-06-16 22:54

OsMo schreef:
Dank je wel Safina voor je verduidelijking. Ik heb er eerlijk gezegd niet zo'n hele goede kijk op.
Misschien was het dan geen crack maar Coke.
Ik weet wel dat hij toen vooral rookte en soms snoof.
Maar goed hij is er van af.
Vrienden van hem gebruikten bruin.kent iemand dat? En die vrienden zijn niet meer zijn vrienden.

Bruin is straattaal voor heroïne. Coke noemt men ook wel "wit".
Als hij coke gerookt heeft zal het crack geweest zijn. Gewone (snuif)coke kan je eigenlijk niet goed roken.

Ben blij voor je dat hij er vanaf is!

**Geplaatst**: 30-06-16 23:10

Geplaatst: 30-06-16 23:10

Nou Safina hij zegt wel eens dat God hem heeft gered, als hij kijkt naar zijn oude vrienden en ziet hoe ze nog steeds in dezelfde situatie zitten.
Sommige leven niet meer door zelfmoord.

Een gedicht gebaseerd op een psalm uit de bijbel heeft mijn man toen mee gekregen.

Psalm van een verslaafde
Koning Heroïne is mijn herder.
Ik heb hem steeds nodig.
Hij maakt dat ik neerlig in de goot.
Hij leidt mij langs troebele wateren.
Hij vernielt mijn ziel.Hij leidt mij langs pader der verdorvenheid, om des spuits wille.
Ja, ik zal wandelen door het dal van armoede en alle kwaad vrezen, want Gij Heroïne zijt met mij!
Uw naald en Uw capsule trachten mij te vertroosten.
Zij ontdeden de tafel van levensmiddelen in aanwezigheid van mijn familie.
Gij berooft mij van mijn verstand.
Mijn beker van droevenis loopt over.
Zeker, Heroïneverslaving zal mij vervolgen al de dagen van mijn leven en ik zal voor eeuwig wonen in het huis der verdoemden!

Raakte mij toen enorm, is geschreven door iemand die verslaafd was aan heroïne.

Ik hoop dat de man van TS er vanaf mag komen.

**Geplaatst**: 01-07-16 20:33

Geplaatst: 01-07-16 20:33

danzzz schreef:
420BlazeIt schreef:
Ik heb zelf een harddrugsverslaving, of had, ben er nog maar korte tijd van af. Maar als mijn vader dit tegen mij zou zeggen zou ik houdoe zeggen hoor, dan was ik allang gelijk weggevlucht naar vrienden om daar lekker te gaan gebruiken en mijn leven te verpesten. Ik weet niet of dat de bedoeling is, dingen hebben tijd nodig. Het is moeilijk tot het makkelijk is ...

Is het een keuze, of is het een biologisch proces? Imho is de eerste keer een keuze, en de 'onschuldige' keren daarna ook. Eenmaal verslaafd voelde het voor mij ABSOLUUT niet meer als een keuze.

Vooral de steun die ik van mensen kreeg heeft mij enorm geholpen. Wat een klein beetje liefde al wel niet kan doen.. TS heel veel succes

Ik (als ervaringsdeskundige) 3,5 jaar clean and sober kan uit mijn ervaring zeggen dat voor alle verslaafden geldt dat zij de enige zijn die zelf kunnen bepalen of ze a. verslaafd zijn, b. willen stoppen met gebruiken en c. of ze aan zichzelf willen werken om herhaling te voorkomen.

Als jij houdoe had gezegd dan was jij nog niet klaar om te stoppen of waren je ouders nog niet klaar met jouw gedrag in actieve verslaving.

En ja het is een keuze, iedere ochtend sta ik op en zeg ik tegen mezelf; "vandaag kies ik ervoor om niet te gebruiken" en iedere avond stap ik in bed en dan feliciteer ik mezelf met dat ik vandaag niet gebruikt heb. Ik heb in de kliniek geleerd dat ik nee kan zeggen tegen mezelf, dat mijn eigen brein mijn grootste manipulator is en dat ik mijzelf niet voor de gek moet laten nemen door mezelf. Dus ja, gebruik is een keuze.

Onlangs een heftig moment meegemaakt in mijn leven, ik had de keuze rechtsaf naar de dealer of linksaf naar een meeting. Ik ben linksaf gegaan omdat ik weet waar ik vandaan kom en daar nooit meer naar terug wil. Ik had dus gewoon een keuze en die keuze had ik ook in mijn actieve verslaving, alleen koos ik toen altijd voor de dealer.

Even alleen je zinnetje eruit:
Alleen de verslaafde kan bepalen of hij verslaafd is.

Ehhhh meestal weet iedereen al dat iemand verslaafd is voordat zhij het weet of toegeeft.

Maar ik neem aan dat je bedoelt alleen als zhij het beseft een besluit kan nemen stoppen of doorgaan.

BlazeIt
Hoewel ik snap wat je zegt mbt ik zou meteen gaan gebruiken.
Toch is dat gewoon je eigen verantwoordelijkheid.

Ik had vroeger speciale neus voor alhol verslaafde partners. Pfff wat ben ik blij dat ik van dat gelazer af ben, als ik dit allemaal lees denk ik, nooit meer !

**Geplaatst**: 03-07-16 22:51

Geplaatst: 03-07-16 22:51

http://upliftconnect.com/the-root-cause ... o-heal-it/

Misschien hebben jullie hier steun aan.

**Geplaatst**: 03-07-16 23:01

Geplaatst: 03-07-16 23:01

Ik vond deze video heel verhelderend. Kort, maar duidelijk en ik heb er echt heel veel aan gehad om de verslaving van een vriend van mij eindelijk te begrijpen.

"Almost everything we think about addiction is wrong." Klopt.. En ik merk ook dat een groot deel van de reacties hier ook zo denken. "Verlaat hem." "Hij kiest hier zelf voor." "Hij kan de keuze maken om het niet te doen." etc.. "Verlaat hem, misschien veranderd hij dan, omdat er een consequentie aan zit." Maar dat werkt niet, word het er alleen erger door. Het was misschien in het begin een keuze, nu is het een ziekte en geen keuze meer.

**Geplaatst**: 04-07-16 08:01

Geplaatst: 04-07-16 08:01

Nou je invulling verlaat hem misschien verandert hij dan, klopt iig niet voor mij.
Wel: een verslaafde kan pas geholpen worden als hij zelf toegeeft dat hij verslaafd is en uit zich zelf besluit hulp te zoeken.
Maar ik persoonlijk heb mijn tijd met alcoholisten lang genoeg uitgezeten om te weten dat je er geen snars mee opschiet te blijven.

En het inzicht: problemen waren er al voordat ik er was, ik ben geen oorzaak van dat probleem en kan het ook niet oplossen was voor mij een eyeopener.

Godzijdank zijn de jaren dat ik probleem figuren aantrok als bijen op de honing lang verleden tijd.

Vanuit dat perspectief en verworven inzichten plus wat ik zie in mijn werk.

Maar goed persoonlijk heb ik helemaal geen zin meer in het gedoe.
Geef mij maar een leuke vent, ev met een rugzakje maar wat hij zelf draagt.
Ik heb mijn rugzakje en dat draag ik zelf.

Verslaafde mensen zijn meesters jou een rugzak te bezorgen en net te doen alsof jij, of hun rugzak lichter maakt of naar believen ben jij degene die deze vult.

Mij maakt het geen biet meer uit of verslaafde verslaafd blijft of niet, dat moet hij helemaal zelf beslissen.
In mijn werk hoef ik gelukkig niet zijn verslaving te behandelen.

Sorry en je filmpje maakt dat we gaan willen helpen. Arme jongen bladiebla pamperen
Zelf ben ik ervan overtuigd dat je of een verslavings gen hebt of je hebt het niet.
Ook in traumatische situaties zal de ene gaan gebruiken en de ander niet.

Maar blijven of niet blijven zal TS zelf moeten beslissen.
Ook wat haar grenzen zijn in wat ze wil verdragen.
Haar partner mag in zijn handen knijpen maar ik hoop niet dat ze opgebruikt gaat worden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-07-16 09:06

Geplaatst door de TopicStarter : 04-07-16 09:06

Bedankt voor alle reacties.

Beide linkjes van senna21 en elineS heb ik bekeken en ik herken er wel iets in.
Het zal inderdaad gaan om pijn, emotionele pijn. Maar ik vraag me dan toch af hoe het komt dat een gedeelte van de bevolking door pijn een verslaving ontwikkeld, wegrent voor de pijn dus, terwijl een heleboel andere mensen ook zo'n soort pijn hebben en er toch anders mee om gaan. Ik geloof dus dat er toch iets in je karakter of genen zal zitten waardoor je verslaafd raakt. Anders zouden er toch veel meer mensen verslaafd moeten zijn? Want bijna iedereen heeft in meer of mindere mate emotionele pijn.

Ik ben er wel van overtuigd dat een beetje liefde veel goeds kan doen bij het overwinnen van een verslaving. Maar, het is niet zo dat het afhangt van mijn liefde voor hem of het hem gaat lukken. Hij moet het inderdaad zelf doen. Hij weet dat ik van hem hou, dat zijn familie van hem houdt en ik hoop dat dit hem sterkt in zijn overtuiging en wilskracht.
Maar ik wil niet dat het ten koste van mijzelf gaat. We hebben ook afgesproken, als het mij teveel wordt en ik voel dat ik het niet trek, kijken we of hij toch opgenomen kan worden.

Mijn vriend kwam gister met een filmpje aan waarin een man vertelde hoe hij verslaafd raakte. Hij vertelde een gemis te hebben gehad als kind, door een afwezige vader. Daardoor trok hij op met foute oudere vrienden, was altijd aan het compenseren. Altijd op zoek naar materiele dingen, nooit genoeg hebben.
Mijn vriend zei dat hij dit precies zo voelde, maar het niet onder woorden kon brengen. Ik ben blij dat hij zelf ook bezig is met de oorzaak, hij denkt er in ieder geval over na.
Hij is van huis uit gelovig, en hoopt dat het geloof hem kan helpen. Volgende maand gaan we naar zijn vaderland voor een vakantie. Hij wil dan ook graag naar zijn kerk, biechten bij de priester.

Het zijn kleine dingetjes, maar voor mij erg waardevol. Wetende dat hij er bewust mee bezig is en zich inspant om beter te worden, doet mij goed.

Edit: ik lees bij veel anderen dat de partner ook fysiek geweld gebruikte. Ik kan er kort over zijn: mijn vriend heeft mij nooit met een vinger aangeraakt. Ook de kinderen heeft hij nooit pijn gedaan.
Fysiek geweld is voor mij ook een heel duidelijke grens, dat zou absoluut einde relatie betekenen.

**Geplaatst**: 04-07-16 10:08

Geplaatst: 04-07-16 10:08

Dat lijkt me inderdaad hoopvol, dat hij gaat kijken naar de oorzaak.
En nu duimen dat hij "zijn gaten" zelf gaat opvullen met troost, eigenwaarde, fierheid, zodra hij erachter komt dat zijn vader er niet nooit was omdat hij een rotkind was maar omdat hij iets anders te doen had.

En dat hij tijdens de biecht zijn oliebol werkelijk aan zijn God kan geven.

TS, ik duim mijn duimen blauw voor je!
Het zou erg mooi zijn als hij het echt oppakt!

( Maar bouw voor jezelf in dat het misschien allemaal geen uitwerking heeft )

**Geplaatst**: 04-07-16 10:19

Geplaatst: 04-07-16 10:19

Tja waar de 1 vlucht in alcohol of drugs zal de ander vluchten in een meer geaccepteerd iets als bijvoorbeeld sporten (of werken).
Het ene is geaccepteerd omdat het niet schadelijk zou zijn en het andere gaat de persoon kapot van en zijn omgeving.
Toch is het beide keren vluchten, een manier om te kunnen omgaan met het geen wat pijn doet.
Geen mens gaat makkelijk de confrontatie aan met psychische pijn.
De persoon waar jij bijvoorbeeld van denkt dat die enorm veel heeft mee gemaakt en toch niet verslaaft is kan zich zelf wel snijden.... of iemand trekt zich compleet terug (vlucht in zijn eigen wereld).

Mijn man heeft bij deze stichting gezeten.
Misschien heb je er wat aan..... http://www.indevrijheid.info/index.html

Met liefde kun je ver komen maar het is maar net wat je zegt is de liefde die jij voor hem hebt voor hem reden genoeg om de strijd aan te blijven gaan tegen zijn verslaving.

**Geplaatst**: 04-07-16 10:55

Re: Leven met een verslaafde

Geplaatst: 04-07-16 10:55

Ik heb hier geen ervaring mee maar ik wil je graag heel veel sterkte, succes en kracht wensen. Ik vind je super sterk en een voorbeeld doordat je niet opgeeft maar wél je eigen grenzen trekt. Ik heb in ieder geval heel veel bewondering voor je!

**Geplaatst**: 04-07-16 11:23

Geplaatst: 04-07-16 11:23

Storm schreef:
Heb je nog jonge kinderen of krijgen ze hier toch wel het een en ander van mee?

Elk kind krijgt dit mee en het maakt weinig uit hoe oud je bent. Kinderen leren op deze manier dus ook slechte dingen aan door een slecht voorbeeld.

Ts als eerste heel veel sterkte, de keus kunnen wij niet voor je maken. Echter vanuit het oogpunt van je kinderen denk ik dat je ook hun kant moet zien. Hier dus even de "ervaring" van een iemand die opgroeide met een verslaafde moeder (alcohol) en ook afentoe drugs aanwezig in huis.

Mijn moeder vondt het normaal om in haar dronken buien, vaak samen met anderen dronkelui een front te vormen tegen de kinderen. Mijn broertje was volgens mijn moeder en haar dronken zus een "smerig ventje (Hier 5-6 jaar)" en ze lachden hem met 2 uit. Ik was het "het k****jf dat ze wenste nooit gehad te hebben (Hier 12 jaar)" tussen mijn ouders zelf was het ook continue ruzie, mijn broertje zat huilend met zijn handen over de oren bij mij op zolder en ik? Ik kon alleen maar wensen dat ze uit elkaar gingen. Ik gaf mijn moeder de schuld als trigger voor mijn vader en zijn losse handjes naar ons toe, als ze uit elkaar gingen zou alles beter worden want dan zou pa niet meer geïrriteerd zijn en niet meer slaan. Op een dag heb ik de kindertelefoon gebeld. wat een waardeloze instantie is dat. Ik was als de dood voor mijn vader zijn rechterhand, maar het nummer was niet te traceren. Wel voor iemand die politie agent is, nog geen week later had ik mijn schoolagenda in mijn gezicht te pakken en ik kon nergens heen. Elke keer als ik iemand in vertrouwen nam wist hij er achter de komen.

Op mijn 18de ben ik het huis uit gevlucht, maar onder de angst had ik nog steeds contact. Pas in 2013 heb ik definitief het contact "durven" te verbreken met mijn ouders.

Blijf praten met je kinderen, zorg dat je weet hoe ze zich voelen. Denk na over verhuizen zodat je man uit zijn bekende drugs kringetje verdwijnt en hij een iets moeilijkere kans maakt om zijn drugs te scoren. Maak voor jezelf een briefje wanneer het in jouw ogen niet meer gaat. Maar boven alles, stel de toekomst en veiligheid van je kids alsjeblieft voorop.

**Geplaatst**: 04-07-16 14:29

Geplaatst: 04-07-16 14:29

schaduwhero schreef:
Bedankt voor alle reacties.

Beide linkjes van senna21 en elineS heb ik bekeken en ik herken er wel iets in.
Het zal inderdaad gaan om pijn, emotionele pijn. Maar ik vraag me dan toch af hoe het komt dat een gedeelte van de bevolking door pijn een verslaving ontwikkeld, wegrent voor de pijn dus, terwijl een heleboel andere mensen ook zo'n soort pijn hebben en er toch anders mee om gaan. Ik geloof dus dat er toch iets in je karakter of genen zal zitten waardoor je verslaafd raakt. Anders zouden er toch veel meer mensen verslaafd moeten zijn? Want bijna iedereen heeft in meer of mindere mate emotionele pijn.

Ik denk dat je gelijk hebt. Waarom?
- we hebben allemaal verschillende hersenen. Sommige hersenen zijn veel verslavingsgevoeliger dan andere hersenen. Dus het kan zijn dat cocaïne op mijn hersenen veel sterker belonend effect heeft dan op jouw brein bijvoorbeeld. Of dat de herinnering aan die beloning bij mij veel sterker is en vaker terugkomt. Of dat mijn hersenen veel minder goed zijn in het onderdrukken van impulsen. En als ik dan een poosje coke zou gebruiken, is de kans groot dat het de werking van mijn neurotransmitters verandert, waardoor ik nog gevoeliger ben voor verslaving ben geworden dan jij.
Je genen bepalen voor een deel hoe je hersenen eruit zien. Er zit dus inderdaad ook een genetische component aan. Dat blijkt ook uit onderzoek: Kinderen van ouders met een alcoholverslaving lopen meer kans om zelf verslaafd te raken. Ook als ze niet bij die ouder opgroeien. Dat komt door de genetische aanleg van hun hersenen. Je brein bepaalt deels hoe gevoelig je bent voor verslaving.
- Ook als je er aanleg voor hebt, gaat het nog lang niet altijd verkeerd. Je hebt er vaak ook specifieke omstandigheden voor nodig. We leven allemaal in een verschillende omgeving en onder verschillende omstandigheden. Als mijn vrienden drugs gebruiken, dan is de kans groter dat ik dat ook ga doen. Als ik 's nachts als barkeeper werk in een grote discotheek in Amsterdam dan is de kans dat mijn collega me een snuif coke of speed aanbiedt om het werk vol te houden, dan wanneer ik als kleuterleidster werk op de basisschool van Lutje aan de Maas. Als ik nooit geleerd heb om goed met problemen en tegenslagen om te gaan, dan ben ik gevoeliger voor drugs als oplossing dan als ik een geweldige, veerkrachtige probleemoplosser ben. Als ik chronische pijnklachten zou hebben... Als ik was opgegroeid op Rotterdam Zuid.. Of in Volendam...Of in Vroomshoop... Als het bij ons in het gezin heel normaal was geweest om drugs te gebruiken of onder invloed te zijn... Als ik een depressie zou hebben... Als ik iemand was die makkelijk risico's neemt en graag dingen uitprobeert... Als ik nauwelijks zelfvertrouwen zou hebben... Als... Als...

Dus ik denk dat je helemaal gelijk hebt.

Ik vind dat dit filmpje trouwens heel mooi weergeeft hoe een verslaving zich ontwikkelt:

**Geplaatst**: 04-07-16 16:31

Geplaatst: 04-07-16 16:31

Schaduwhero..
Je vriend kan allerlei redenen bedenken en benoemen waarom hij verslaafd is..maar hij moet vooruit kijken. Ik begrijp heus 'het excuus' en ik begrijp dat jij daardoor, als emotioneel betrokkene, het nog meer begrijpt, maar hij moet vooruit kijken. Drugs lost het verleden namelijk niet op. Het gaat er niet van weg. Hij moet zich bezig houden met zijn herstel ipv met zijn verleden. Ga er niet teveel in mee.
Wil hij herstellen? Aan de bak. Niet het slachtoffer uithangen. Zorg er ook voor (voor zover jij dat kan) dat hij niet in de slachtofferrol blijft hangen, ik zou het geen aandacht geven, echt niet.
Als hij helemaal clean is is het tijd om zijn oud-zeer te verwerken.

Maar jullie gaan op vakantie. Hoe ziet hij dat? Wil hij clean gaan? Wil hij wat meenemen?

Verslaving is zeker genetisch bepaald.

**Geplaatst**: 04-07-16 17:38

Re: Leven met een verslaafde

Geplaatst: 04-07-16 17:38

TS: hang in there. Probeer je niet teveel aan te trekken van mensen die het vanachter een blauw scherm beter kunnen beoordelen dan de begeleiders. Elke situatie is uniek, elk mens is uniek, en jullie oplossing zal ook uniek voor jullie moeten zijn.

Heel eerlijk: het klinkt mij in de oren alsof jullie samen op de goede weg zijn. Jij moet uiteraard je grenzen in bewaken, voor jezelf en voor je kinderen, maar daar kan je kennelijk eerlijk over zijn. Ik hoop dat jullie over twee jaar trots terug kunnen kijken op een diep dal dat je samen overwonnen hebt.

De vraag die je stelt: waarom de een wel, de ander niet, stel ik mezelf al dertig jaar en dat antwoord komt maar niet. Ook de vraag "als ik nou anders..., was het dan wel goed gegaan" kreeg ik niet opgelost, maar daar heb ik op een goed moment afscheid van kunnen nemen. Het is stom, en dat is het. Sterkte!

**Geplaatst**: 04-07-16 18:25

Re: Leven met een verslaafde

Geplaatst: 04-07-16 18:25

Prrrr... Het gevaar schuilt hem juist achter het bedekken met de mantel der liefde. Dat is echt zo een levensgevaarlijk bij verslaafden.

**Geplaatst**: 04-07-16 18:33

Re: Leven met een verslaafde

Geplaatst: 04-07-16 18:33

Ik ben het kind van een heroïne en crack verslaafde vader. Als hij niet clean wordt en blijft raad ik je ten zeerste aan om je kinderen en jezelf te beschermen en je biezen te pakken.

Mijn moeder heeft dat veel te laat gedaan, met alle gevolgen van dien, waar ik niet over wil uitwijden.

Mijn ervaring is dat er iets verschrikkelijks moet gebeuren in het leven van de verslaafde voordat ze echt clean blijven. De dood van een kind bijvoorbeeld.
Uiteraard is mijn ervaring niet de enige, maar wel een zeer accurate, aangezien ik in het wereldje ben opgegroeid. Mijn vader heeft bijvoorbeeld geholpen met de oprichting van het methadonbusje.

Ik wens je heel veel sterkte en vooral heel erg veel wijsheid toe. Mocht je willen weten hoe het voor je kinderen zal zijn om met een verslaafde vader op te groeien dan staat mijn pb box wagenwijd open

**Geplaatst**: 04-07-16 21:41

Geplaatst: 04-07-16 21:41

Ik vind wel dat je hem een kans moet geven en hem moet ondersteunen met liefde en begrip... Maar wel tot een grens. Ik snap dat hij de eerste tijd terugvallen zal blijven hebben, maar er moet uiteindelijk, na een tijdje, wel verbetering in zitten. Met een aantal maanden moet er toch een lichtje aan het einde van de tunnel zitten. Jij bepaalt zelf tot hoever je met hem wilt gaan, en ik geloof ook wel dat iemand eruit kan komen. Zeker wel.. En dat kan hij beter met ondersteuning van geliefden.. Maar als dat niet mag baten, als dat niet helpt, als het slecht blijft gaan... Dan moet je voor jezelf en je kinderen kiezen, want je kunt je kinderen niet met een verslaafde vader laten opgroeien.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-07-16 22:37

Geplaatst door de TopicStarter : 04-07-16 22:37

IMJ schreef:
Schaduwhero..
Je vriend kan allerlei redenen bedenken en benoemen waarom hij verslaafd is..maar hij moet vooruit kijken. Ik begrijp heus 'het excuus' en ik begrijp dat jij daardoor, als emotioneel betrokkene, het nog meer begrijpt, maar hij moet vooruit kijken. Drugs lost het verleden namelijk niet op. Het gaat er niet van weg. Hij moet zich bezig houden met zijn herstel ipv met zijn verleden. Ga er niet teveel in mee.
Wil hij herstellen? Aan de bak. Niet het slachtoffer uithangen. Zorg er ook voor (voor zover jij dat kan) dat hij niet in de slachtofferrol blijft hangen, ik zou het geen aandacht geven, echt niet.
Als hij helemaal clean is is het tijd om zijn oud-zeer te verwerken.

Maar jullie gaan op vakantie. Hoe ziet hij dat? Wil hij clean gaan? Wil hij wat meenemen?

Verslaving is zeker genetisch bepaald.

Ik geef juist wel aandacht aan zijn verhaal over het verleden! Omdat hij nooit over gevoelens heeft gepraat en met mij nooit dit soort dingen heeft gedeeld, ben ik blij dat hij nu zo zijn best doet om open te zijn. Dat negeren zou voor mij niet goed voelen, ik heb het idee dat het goed werkt om hem te laten vertellen, zonder daarbij heel hysterisch medelevend ofzo te doen. Ik reageer nuchter op zijn verhalen, want zo ben ik nou eenmaal. Maar ik zou niet willen dat hij weer zou terugvallen in de gesloten persoonlijkheid die hij steeds was, en ik ben bang dat dat juist gebeurt als ik niet naar hem luister.

Voor de vakantie heeft hij al een aanvraag gedaan om methadon met verklaring mee te kunnen nemen, dit is akkoord. Drugs zal hij niet meenemen, daar hebben we heel heldere afspraken over gemaakt.

Vandaag heeft hij zijn eerste cursusdag gehad bij de kliniek. Hij lwam thuis met een dagboekje met opdrachten, hij moet hierin elk moment dat hij trek heeft opschrijven. (Plus nog meer dingen). Ook heeft hij vandaag de laatste mensen van zijn familie en belangrijkste sociale netwerk op de hoogte gebracht van zijn verslaving. Nu weten alle mensen die belangrijk voor hem zijn wat er speelt. Ik ben trots op hem!