Bokt.nl

**Geplaatst**: 18-12-15 18:00

Geplaatst: 18-12-15 18:00

Ik moest ineens aan je denken... Hoe gaat het met je?

**Geplaatst**: 18-12-15 18:41

Re: misbruikt en nu vertrouw ik mezelf niet meer....

Geplaatst: 18-12-15 18:41

ik ben ook benieuwd hoe het nu met je gaat...

**Geplaatst**: 18-12-15 19:56

Geplaatst: 18-12-15 19:56

Ano_2015 schreef:
Pff... Ik heb vandaag zo'n slecht dag.. Ik ben zo verdrietig, en ben al de hele tijd op mijn werk mijn tranen aan het terugduwen.

Gisteren gesprek met ex gehad. Waarbij ik aangegeven heb dat ik nooit de bedoeling had gehad om de relatie te verbreken. Maar er alleen de rem op wilde gooien, omdat zoals het ging gewoon niet goed was. Ik en hij er allebij aan onderdoor zouden gaan. Ik heb hem sindsdien vaker aangegeven dat ik samen leuke dingen wilde doen, om te kijken of er nog iets is/of we weer dichter bij elkaar konden komen. We hebben bijna elke week afgesproken en voor mij voelde dat zo goed! Alleen zegt hij nu: ja ik heb afstand genomen, want dat is wat jij wilde. Hij snapt het gewoon niet.

Ik voel me zo alleen! Er komt nu zo veel verdriet boven. En ik heb niemand om op terug te vallen, geen veilige thuis. Een vriendin zei net: ja kun je niet naar je ouders dan? Nou.. nee dus, die weten niet wat er speelt. Dus ik heb gewoon niks of niemand. Natuurlijk weet ik in mijn hoofd dat dat anders is, maar mijn gevoel laat mij dit zo hard voelen nu.
Ik wil naar huis, onder de deken gaan liggen.

Ik ben er voor je! ik begrijp heel erg goed hoe je je voelt. ik heb het ook meegemaakt. ik vind het heel knap dat jè Hulp hebt gevonden.
Een relatie is heel lastig als je dit hebt meegemaakt. mijn relatie ging er ook stuk Door (omdat ik niet verder kon (ik bedoel dan meer dan zoenen) omdat elke keer die angst terug kwam.)
ik hoop dat het nu weeer een beetje beter met je gaat! Als er wat is kan je mij een berichtje sturen xx yvanna

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-12-15 23:46

Re: misbruikt en nu vertrouw ik mezelf niet meer....

Geplaatst door de TopicStarter : 18-12-15 23:46

Hallo,

Wat lief dat jullie aan mij denken!
Eerlijk gezegd gaat het niet zo goed. Ik zit nu ruim een maand thuis van het werk, het ging gewoon echt niet meer. Ik ben zo op!
Ik ben nu bij een hele fijne therapeut terecht gekomen. Ik denk dat zij mij heel goed kan helpen, maar eerst moet ik mij nu focussen op bij komen. Ik merk nu hoe lang ik echt helemaal in het rood rondgelopen heb (hart kloppingen, paniek aanvallen, niet meer kunnen slapen) en dat mijn lichaam gewoon echt helemaal op is.
Ik kom nu wel achter bepaalde patronen, dat ik gewoon een people pleaser ben, waarom ik zo lang mijn mond gehouden heb tegen iedereen en ik altijd mijn grenzen compleet voorbij loop.
Ik weet dat ik echt nog een hele lange weg te gaan heb, maar ik heb er nu sinds hele lange tijd wel het gevoel bij dat het mij uiteindelijk wel gaat lukken.
Met mijn ex is de relatie nu beter dan voorheen, de druk is weg en we accepteren elkaar meer zoals we zijn. Ik heb veel steun aan hem, maar ik merk nu ook hoeveel lieve mensen ik om mij heen heb. Maar ook de mensen waar ik gewoon minder aan heb. Een waardevolle les!

**Geplaatst**: 19-12-15 00:33

Geplaatst: 19-12-15 00:33

Ano_2015 schreef:
Hallo,

Wat lief dat jullie aan mij denken!
Eerlijk gezegd gaat het niet zo goed. Ik zit nu ruim een maand thuis van het werk, het ging gewoon echt niet meer. Ik ben zo op!
Ik ben nu bij een hele fijne therapeut terecht gekomen. Ik denk dat zij mij heel goed kan helpen, maar eerst moet ik mij nu focussen op bij komen. Ik merk nu hoe lang ik echt helemaal in het rood rondgelopen heb (hart kloppingen, paniek aanvallen, niet meer kunnen slapen) en dat mijn lichaam gewoon echt helemaal op is.
Ik kom nu wel achter bepaalde patronen, dat ik gewoon een people pleaser ben, waarom ik zo lang mijn mond gehouden heb tegen iedereen en ik altijd mijn grenzen compleet voorbij loop.
Ik weet dat ik echt nog een hele lange weg te gaan heb, maar ik heb er nu sinds hele lange tijd wel het gevoel bij dat het mij uiteindelijk wel gaat lukken.
Met mijn ex is de relatie nu beter dan voorheen, de druk is weg en we accepteren elkaar meer zoals we zijn. Ik heb veel steun aan hem, maar ik merk nu ook hoeveel lieve mensen ik om mij heen heb. Maar ook de mensen waar ik gewoon minder aan heb. Een waardevolle les!

wat vervelend dat je nu thuis zit, helpt het , die gesprekken bij jou therapeut? Het gaat je lukken! het is al zo'n goede maar moeilijke stap dat je hulp hebt! je komt er wel!

Spoiler:
ik hen nog geenhulp

fijn dat de band al beter is!dar grenzen voorbij gaan en de rest us erg herkenbaar. ook dat en nee zeggen zal lastig blijven maar het gaat je lukken! fijn dat je veel lieve mensen om je heen hebt, dat is erg belangrijk Xxx

**Geplaatst**: 19-12-15 00:59

Re: misbruikt en nu vertrouw ik mezelf niet meer....

Geplaatst: 19-12-15 00:59

Wat ontzettend erg dat je dit hebt moeten meemaken.
Mijn ervaring is dat er twee duidelijke sporen van verwijt ontstaan. De eerste naar degene toe die het jou heeft aangedaan, in jouw geval je broer.
En de tweede naar jezelf toe, omdat je achteraf denkt dat je anders had kunnen of moeten reageren.

Voordat je aan de verwerking van het verwijt aan de ander toe bent, is het belangrijk om de band met jezelf te herstellen. Want als die beschadigd is, is het logisch dat je niet meer op jezelf en je gevoel durft te vertrouwen. En gek genoeg is vergeving (van jezelf) de enige manier. Hoe je daar komt, daar kan een therapeut je goed bij helpen.

Pas als je je weer goede zelf voelt, kun je iets gaan doen aan de verwijten naar de ander. Dan pas ben je daar sterk genoeg voor. En ook daar kan een therapeut goed bij helpen. Bijvoorbeeld door een familieopstelling, waarbij je met een rollenspel de eventuele confrontatie en verschillende scenarios oefent, zodat je weet wat je te wachten staat en of je die het hoofd kan bieden.

Ik wens je veel sterkte. En hoop dat je je ook kunt verheugen op het moois dat je in jezelf zult vinden wanneer je jezelf kunt vergeven.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-12-15 12:52

Re: misbruikt en nu vertrouw ik mezelf niet meer....

Geplaatst door de TopicStarter : 19-12-15 12:52

@ kukkie; je zegt het echt precies goed! Ik ben nog zo boos op mezelf. Ik had meer moeten doen, of ik had het aan iedereen moeten vertellen. Want dat doen sterke vrouwen. Ik heb niks gedaan en toen ik wel weer bij positieve kwam heb ik het verzwegen.. Hoe zwak is dat (zegt mijn gevoel) Ik vind mezelf ook niet de moeite waard om voor te vechten, om voor mezelf op te komen. Ik heb een soort conflictvermijding ontwikkeld, met als gevolg dat ik alles doe wat mensen van mij verwachten en niet kijk naar wat ik zelf wil. Ik voel ook mijn eigen grenzen niet meer.
Dit zijn dingen waar ik heel hard voor moet gaan werken. Maar omdat mijn lichaam zo compleet uitgeput is, moet ik eerst zorgen dat ik wat energie opbouw.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-12-15 12:57

Re: misbruikt en nu vertrouw ik mezelf niet meer....

Geplaatst door de TopicStarter : 19-12-15 12:57

Lieve Yvanna; ik kan je echt heel erg aanraden om hulp te zoeken! Alleen kom je er gewoon niet uit!
Ik heb eerst al heel erg moeten leren om überhaupt te kunnen praten. En door samen te praten erachter komen wat ik nu eigenlijk voel. Want dan voelde ik mij verdrietig en dan weet ik niet goed waardoor. De psycholoog heeft mij geholpen met het kunnen verwoorden. Ik kan dit nog niet goed tegen mensen om mij heen, maar bij haar wel. (Stap 1 )
Mijn ervaring is dat als je geen hulp zoekt, je geneigd bent om het aan de kant te zetten er niet bij stil te staan. Want je hoeft niet. Met therapie ga je het echt stapje voor stapje aan en word je je bewust van dingen.
Ik ben mij nu wel meer bewust van dingen, in mijn hoofd weet ik het wel. Alleen het evht aanpakken en toepassen, is nog heel erg lastig.
Zit je er aan te denken om hulp te zoeken? En wat houd je tegen?

**Geplaatst**: 19-12-15 16:36

Geplaatst: 19-12-15 16:36

Ano_2015 schreef:
Lieve Yvanna; ik kan je echt heel erg aanraden om hulp te zoeken! Alleen kom je er gewoon niet uit!
Ik heb eerst al heel erg moeten leren om überhaupt te kunnen praten. En door samen te praten erachter komen wat ik nu eigenlijk voel. Want dan voelde ik mij verdrietig en dan weet ik niet goed waardoor. De psycholoog heeft mij geholpen met het kunnen verwoorden. Ik kan dit nog niet goed tegen mensen om mij heen, maar bij haar wel. (Stap 1 )
Mijn ervaring is dat als je geen hulp zoekt, je geneigd bent om het aan de kant te zetten er niet bij stil te staan. Want je hoeft niet. Met therapie ga je het echt stapje voor stapje aan en word je je bewust van dingen.
Ik ben mij nu wel meer bewust van dingen, in mijn hoofd weet ik het wel. Alleen het evht aanpakken en toepassen, is nog heel erg lastig.
Zit je er aan te denken om hulp te zoeken? En wat houd je tegen?

dar klopt zeker, en fijn dat het helpt en dat je stapje voor stapje vooruit gaat! bij mij is het 1 jaar en n paar maanden geleden dn moet van school Hulp gaan zoeken. Het is ook edht verstandig alleeen durf ik het niet.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-01-16 21:14

Geplaatst door de TopicStarter : 29-01-16 21:14

Ik dacht ik kom even een update geven.

Ik zit inmiddels ruim 3 maanden thuis. En ik moet zeggen dat het heel langzaamaan beter gaat. Ik loop nu bij een psychotherapeut en ik krijg echt veel inzichten in mijn patronen door haar. Vorige week heb ik mijn diagnose gehad en ik moet zeggen dat ik ervan geschrokken ben. Buiten een burn out heb ik een post traumatisch stress syndroom en afhankelijke persoonlijkheids trekken.
Maar ik heb door die diagnose wel echt veel meer begrip gekregen. Ik snap nu waar die angst vandaan komt!
Sinds een paar weken ben ik m.b.v een fysiotherapeut het sporten aan het opbouwen. Het is erg fijn om lekker aan het sporten te zijn en een goede manier om spanning uit je lichaam te krijgen.
Vandaag ben ik begonnen bij een cranio-sacraal therapeut. Met haar pak ik meer mijn gevoel/lichaam aan. Vandaag kwam er echt heel veel emotie omhoog. En ook door haar verkrijg ik meer inzichten, door naar mijn lichaam te luisteren.
Zo weet ik nu de reden waarom ik zo slecht slaap wanneer ik alleen ben. Mijn broer overviel mij in mijn slaap, waardoor ik nu steeds bang ben dat er iets gebeurd. Vandaar dat ik mijn hond mee naar boven neem, zij kan mij waarschuwen als er iets gebeurd. Dus dan word ik niet overvallen...

Wat betreft mijn broer. Door de december maand heb ik hem heel vaak bij mijn ouders gezien. Ik heb besloten mij niet meer weg te laten jagen doordat hij er is. Hij heeft het maar met mij te doen!
Deze maand heeft wel voor echt veel stress gezorgd. Zo gauw ik hem zie spant mijn lichaam volkomen aan. Ik heb dan de nagels in mijn handpalm staan.
Maar ook dit zal goed komen!

Ik heb echt goede hulp en ik geloof nu echt dat ik hieruit ga komen. Het gaat een hele lange weg zijn en we gaan alles vanaf begin af aan opnieuw opbouwen. Maar het gaat mij wel lukken!

Ik ben erover aan het denken om een afspraak te maken bij een orthomoleculaire diëtist of arts. Heeft een van jullie daar ervaring mee?

**Geplaatst**: 30-01-16 12:16

Geplaatst: 30-01-16 12:16

Wat ben je ontzettend goed bezig TS. Ik ben trots op je. En mocht het eens een keer minder gaan, niet boos worden op jezelf hoor.
Ik heb geen ervaring met een orthomoleculaire arts maar ik vind het heel erg goed van je dat je alles wilt proberen om te herstellen.
Echt goed bezig, je mag heel erg trost zijn op jezelf.

En voor hoe je in het verleden er mee bent omgegaan moet je niet boos zijn op jezelf. Het was een overlevingsmisleiding.
Door net te doen als of er niets aan de hand is hoopte je dat het weg zou gaan.
Je bent je nu bewust dat jij verantwoordelijk bent voor jou grenzen en je bent nu bezig met aan jezelf te werken en te leren om die grenzen aan te geven.