Geplaatst: 23-09-15 13:57 Ik ben 20, heb al 4 jaar een relatie met mijn vriend van 23 en wonen inmiddels bijna een half jaar samen
Bij ons beide een grote kinderwens, we hebben het er misschien wel bijna dagelijks over, hoe graag we wel niet papa en mama willen worden en aaaaal dat gedoe er om heen, heerlijk. Mijn vriend is aan heet afstuderen en heeft al praktisch een baan voor als die straks klaar is, probleem is alleen: ik ben net weer begonnen met een nieuwe studie. Dat maakt dat het bij ons in plaats van 1/2 jaar nog wel 4 jaar kan duren voordat we er uberhaupt serieus mee bezig kunnen gaan.. Ik wil heel graag jong moeder worden en dus is mijn 'plan', voor zo ver je dat kunt hebben over dit onderwerp' om na mijn afstuderen toch wel vrij snel voor kinderen te gaan. Oh als ik zo aan het typen ben baal ik haast dat ik weer opnieuw ben gaan studeren nadat ik gestopt was met mn opleiding. Ik wil het zoooo graag haha. Ook de 'angst' voor het niet lukken of misschien zelfs wel onvruchtbaar zijn zit er bij mij in.. Geen idee waarom maar ik weet niet hoe ik daar op zou reageren.. Nu al elke keer prutsmuts met de pil, moeder die moeilijk zwanger werd etc dus ik hoop gewoon heel erg dat het goedkomt over een hele poos
Leuk om hier verhalen te lezen van andere die het hetzelfde over denken! Wij bedenken zelfs al namen voor onze toekomstige kinderen
Maar goed, je doet er toch niets aan. 
) en zweimelen altijd weg bij al die kinderkleertjes en poespas er omheen. Hij zelf is 21. 
