Bokt.nl

Sizzle schreef:

Je kunt je in sommige gevallen ook afvragen of men niet overdreven voorzichtig is.
Er zijn natuurlijk ook zat gezinnen die al kinderen hebben en dan gaan verbouwen.
Ik heb nog nooit van een verbouwingstrauma syndroom bij kinderen gehoord

Idem met trouwen.

Study snap ik dan weer beter, dat slikt ook al je concentratie en tijd op en vaak is er dan geen inkomen.

geerke schreef:

je wilt niet weten hoeveel ellende ik mis zo

Ayasha schreef:

Vroeger was 35 a 40 oud dus dat kan best aan de basis liggen. Enfin vroeger, paar 100 jaar geleden nog maar.

Damned schreef:

Maar wat ik mij afvraag, waarom moeten jullie allemaal dat koophuis hebben dat je eerst 10 jaar moet verbouwen? Is het dan zo raar om een kind in een gehuurd huis/appartement te krijgen of een huis te kopen dat (bijna) niet meer verbouwd moet worden?

Tink89 schreef:

Damned schreef:

Maar wat ik mij afvraag, waarom moeten jullie allemaal dat koophuis hebben dat je eerst 10 jaar moet verbouwen? Is het dan zo raar om een kind in een gehuurd huis/appartement te krijgen of een huis te kopen dat (bijna) niet meer verbouwd moet worden?

Ik kocht een huis, omdat ik nu in een peperduur huurappartement woon waar geen ruimte is voor een kleine en ik een nog duurder huurappartement simpelweg niet kan betalen.

Een huis waarin helemaal niet verbouwd hoeft te worden, krijg ik de hypotheek niet voor, terwijl er maandelijks wel ruimte genoeg is om m'n huisje op te knappen.

Zo raar is dat toch niet?

Overigens duurt de verbouwing hier geen 10 jaar, meer 1,5 ofzo.

Xanthippe schreef:

Je krijgt een lening navenant je inkomen. Afgewerkte huizen zijn duurder, en als je inkomen daar niet toereikend genoeg voor is, krijg je geen lening voor dat hogere bedrag voor een afgewerkt huis

pmarena schreef:

later moet nu eens rap gaan komen


Als 'later' al komt...

Ik snap dit soort dingen nooit. Je leeft NU. En dat is de enige zekerheid die je hebt. Je weet niet of er een morgen zal zijn, laat staan een 'later'. Ik zie zo veel mensen van mijn leeftijd (ik word morgen 30) inderdaad 'bikkelen' en niet genieten van het nu omdat ze zo snel mogelijk klaar willen zijn voor 'later'. Zo zonde! Geniet nu toch van wat er wel is en wel kan. En als je zo nodig aan allerlei doelen voor later wilt werken, geniet dan alsjeblieft van de weg daar naartoe en niet alleen van het eindresultaat als je het geluk hebt om dat mee te maken. Het leven is altijd in beweging, dat kan je niet plannen.

Dat wil trouwens niet zeggen dat ik niet mijn dromen en idealen heb, maar ik besef me ook elke dag dat ik alleen in het nu leef (en kan/wil leven).



Daarom: het doorbikkelen voor "later" moet wel een keer ophouden
En ik ben het nu zachtjes aan wel een beetje zat.

Maar ben blij dat ik het gedaan heb, anders had ik me nu een stuk slechter gevoeld dan dat ik me nu voel...want dan zou je de stress erbij hebben van oeioei er is bijna geen tijd meer om de toekomst die ik graag wil, voor elkaar te krijgen.

Sterker nog, dat hèb ik nu dus al, ondanks het doorbikkelen.... dat gedoe met kinderen / een gezin willen is gewoon echt iets dat je niet eeuwig voor je uit kan schuiven onder het motto van: ik leef nu en ga me niet druk maken over later. In zekere zin schuif je het "probleem" dan namelijk voor je uit

Een gevoel alsof je iets mist kan je dus ook krijgen als je alleen maar in het nu leeft en niet aan later denkt...want ineens wordt je wakker en is het later.....en zijn er bepaalde deuren dicht gegaan die je niet meer open kan krijgen.

Is het dan toch niet beter als je van tevoren aan de toekomst werkt zodat je later geen spijt hebt van dingen die niet meer kunnen omdat je liep te flierefluiten? Dan heb je bvb. 35 jaar de tijd van je leven gehad....en de overige 50 jaar baal je van je keuzes van destijds.

Maargoed dat kan andersom natuurlijk ook Ik ben er ook wel eens bang voor...wat nu als we volgend jaar niet halen, dan heb je alleen maar gebikkeld en weinig genoten...
Maar dan denk ik ook weer: als we ziek worden ofzo, dan is het maar goed dat we nu de grootste klussen achter de rug hebben....die problemen krijgen we dan niet meer

Ook wel lekker als het mis gaat, dat je je boeltje dan zo goed mogelijk voor elkaar hebt

Wat dat betreft is er geen goed of slecht denk ik...maar gewoon keuzes die gemaakt moeten worden. En geen keuze maken is ook een keuze

Het mooiste is het dus als je een beetje de gulden middenweg vindt. Zoals bij alles

Of de mazzel hebt dat alles in je leven zodanig op rolletjes loopt dat alles je min of meer aangewaaid komt zonder dat je daarvoor nou bijzonder moet investeren of keuzes moet maken

Of je moet nergens om geven, en het geen probleem vinden om bvb. je kinderwens te vervullen zonder (op dat moment) stabiele relatie, inkomen, en onderkomen dat goed voor elkaar is.

Als je het niet erg vindt om onder op zijn zachtst gezegd onhandige omstandigheden te leven en daar een kleine groot te brengen maar van de categorie bent die denkt "liefde is genoeg" (en voor de rest houd ik mijn hand wel op en ga ik er vanuit dat alles "vanzelf" wel op zijn pootjes terechtkomt) tja dan is het ook anders natuurlijk