Bokt.nl

**Geplaatst**: 24-05-15 11:34

Geplaatst: 24-05-15 11:34

Mijn neefje is opgevoed in 2 verschillende huizen en volgens mij boeit dat een baby echt niet zo. Wel is het handig om dezelfde ritueeltjes aan te houden.

Waar mijn neefje wel op reageert is stress en onrust in het huis. Dus probeer een regeling te vinden die bij jou en de vader zo min mogelijk stress oplevert. Dat is belangrijker dan de locatie van het wiegje denk ik.

**Geplaatst**: 24-05-15 11:39

Geplaatst: 24-05-15 11:39

Over hechtigsproblematiek, dat kan evengoed ongezond zijn ook al ben je er alijtd bij. Weinig liefde en affectie, afstandelijkheid en negatieve emoties kan ook nog een probleem zijn. Maar ik ga er vanuit dat het wel goed komt daarmee Lis

**Geplaatst**: 24-05-15 11:41

Geplaatst: 24-05-15 11:41

Mijn vriend is opgegroeid in 2 huizen. Zijn ouders woonden vanaf het begin van de relatie 300km uit elkaar. Overigens hadden zij wel een liefdesrelatie (LAT-ten).

Hun oplossing was het kind primair bij de moeder te houden. Vader kwam in het begin zoveel mogelijk langs en nam de eerste 2 weken verlof om overal bij te zijn. Daarna ging het kind mét moeder ieder weekend/vakantie naar de vader, of kwam de vader moeder en kind opzoeken. Kind heeft nergens iets aan overgehouden, heeft een ontzettend goede band met beide ouders. Nu hadden zij wel een liefdesrelatie, maar ook zonder die relatie kan zoiets misschien heel goed werken. Weet alleen niet of jouw vriend hier genoegen mee zou nemen.

Succes in ieder geval, lijkt me een lastige situatie. Ik hoop dat jullie snel een passende oplossing vinden, dan is die onrust ook weg

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-05-15 11:41

Geplaatst door de TopicStarter : 24-05-15 11:41

Dee_Es schreef:
Mijn neefje is opgevoed in 2 verschillende huizen en volgens mij boeit dat een baby echt niet zo. Wel is het handig om dezelfde ritueeltjes aan te houden.

Waar mijn neefje wel op reageert is stress en onrust in het huis. Dus probeer een regeling te vinden die bij jou en de vader zo min mogelijk stress oplevert. Dat is belangrijker dan de locatie van het wiegje denk ik.

We willen inderdaad een situatie creëren die voor ons beide goed voelt zodat er rust is. Mijn eerste ingeving was dat het niet handig zou zijn om met een kindje én ouders heen en weer te gaan tussen huizen voor zolang de borstvoeding duurt, maar begin daar nu wel echt voor open te staan.
Toch mooi hoe een topic dan toch in vrij korte tijd je andere inzichten kan geven en je gevoel kan bevestigen

Jolien: Liefde en affectie zal het kindje absoluut niet te kort komen, zowel van papa als van mij niet

Afstandelijkheid en negatieve emoties willen we absoluut niet, daarom proberen we dit nu ook al zo goed mogelijk door te nemen en uit te zoeken zodat daar straks rust in is

**Geplaatst**: 24-05-15 11:56

Geplaatst: 24-05-15 11:56

Wat goed van je dat je er verstandig over nadenkt. De belangrijkste dingen zijn wel naar voren gekomen, denk ik. Ik hoop dat jullie er uit gaan komen samen.

Het enige dat ik, uit eigen ervaring, nog mee zou willen geven is: denk aan de duurzaamheid van wat je afspreekt. Op een dag kan hij een nieuwe partner krijgen. Of jij. Of een baan elders in het land. Dan liggen de kaarten vaak opeens heel anders. En het is heel handig om daar vooraf afspraken over te maken, in plaats van ruzie achteraf.

Dee_Es schreef:
Mijn neefje is opgevoed in 2 verschillende huizen en volgens mij boeit dat een baby echt niet zo. Wel is het handig om dezelfde ritueeltjes aan te houden.

Waar mijn neefje wel op reageert is stress en onrust in het huis. Dus probeer een regeling te vinden die bij jou en de vader zo min mogelijk stress oplevert. Dat is belangrijker dan de locatie van het wiegje denk ik.

De reden dat geadviseerd wordt een kind de eerste levensjaren bij één primaire verzorger te laten is hechting. Niet hechting aan spullen, rituelen, een plek of een bed, maar hechting aan een persoon. De reden is dat baby's zich vaak in de eerste periode heel sterk hechten aan één primaire verzorger. In angstige situaties vallen baby's terug op die primaire verzorger en kan het heel onveilig voor ze aanvoelen als die primaire verzorger niet aanwezig is.
Als hechting niet veilig is verlopen, levert dat op latere leeftijd soms problemen op met het aangaan van relaties. Dat zie je ook bij kinderen die in kindertehuizen hebben gezeten en daar veel verschillende verzorgers hebben gehad. Die kunnen daar tot op volwassen leeftijd problemen door ondervinden. Zelfs als kunnen ze zich dat niet eens meer herinneren omdat het de eerste paar jaar van hun leven betrof. En zelfs als die verzorgers heel liefdevol met kinderen omgaan.

Betekent natuurlijk niet dat het altijd mis gaat als je het anders doet. Maar hechting is wel een belangrijke basis voor een sociaal emotioneel evenwichtige toekomst. Iets om zorgvuldig over na te denken bij dit soort beslissingen.

**Geplaatst**: 24-05-15 12:13

Geplaatst: 24-05-15 12:13

Ik denk dat je dit helemaal niet moet willen zo. En denk ook dat het gigantisch misgaat, want een moeder verandert in een tijger na de geboorte van haar kind. Die gaat haar kindje echt niet afstaan voor de helft van de tijd.
Het kindje blijft het eerste jaar van zij/haar leven bij jou en de vader komt het opzoeken. Daarna gaan jullie kijken naar co ouderschapsinvulling als je dat nog zou willen. En dan richt de vader gewoon een kinderkamer in bij hem zodat het kind de helft van de tijd bij hem en de helft van de tijd bij jou kan zijn.
Maar ik weet serieus niet of je dat nog wilt tegen die tijd. Ik denk dat je dan gaat voor een omgangsregeling en niet voor co ouderschap maar dat is puur speculatief en gebaseerd op moedergevoelens die ineens de kop op steken na de geboorte.

**Geplaatst**: 24-05-15 12:16

Geplaatst: 24-05-15 12:16

@safina, volgens mij is het idee van TS om (zeker in de beginperiode) mee te reizen naar het huis van de vader dus dan lijkt het me qua hechting geen problemen geven.

**Geplaatst**: 24-05-15 12:18

Geplaatst: 24-05-15 12:18

Suzanne F. schreef:
Het kindje blijft het eerste jaar van zij/haar leven bij jou en de vader komt het opzoeken. Daarna gaan jullie kijken naar co ouderschapsinvulling als je dat nog zou willen. En dan richt de vader gewoon een kinderkamer in bij hem zodat het kind de helft van de tijd bij hem en de helft van de tijd bij jou kan zijn.
Maar ik weet serieus niet of je dat nog wilt tegen die tijd. Ik denk dat je dan gaat voor een omgangsregeling en niet voor co ouderschap maar dat is puur speculatief en gebaseerd op moedergevoelens die ineens de kop op steken na de geboorte.

Ja.... wow.... want de vader heeft geen recht om zijn bloedeigen kind gewoon de helft van de tijd te zien :roll:

**Geplaatst**: 24-05-15 12:20

Geplaatst: 24-05-15 12:20

Suzanne F. schreef:
Ik denk dat je dit helemaal niet moet willen zo. En denk ook dat het gigantisch misgaat, want een moeder verandert in een tijger na de geboorte van haar kind. Die gaat haar kindje echt niet afstaan voor de helft van de tijd.
Het kindje blijft het eerste jaar van zij/haar leven bij jou en de vader komt het opzoeken. Daarna gaan jullie kijken naar co ouderschapsinvulling als je dat nog zou willen. En dan richt de vader gewoon een kinderkamer in bij hem zodat het kind de helft van de tijd bij hem en de helft van de tijd bij jou kan zijn.
Maar ik weet serieus niet of je dat nog wilt tegen die tijd. Ik denk dat je dan gaat voor een omgangsregeling en niet voor co ouderschap maar dat is puur speculatief en gebaseerd op moedergevoelens die ineens de kop op steken na de geboorte.

Dit bedoelde ik straks ook, ik heb dit al 4 x meegemaakt.
Bij 3 vriendinnen en 1 vriend.
Grootste ruzie. terwijl ook alles van te voren geregeld was.
En het draaide uit op een rechtzaak.
Daarom zei ik: het kind wordt de dupe.

**Geplaatst**: 24-05-15 12:20

Geplaatst: 24-05-15 12:20

Goof schreef:
Ja.... wow.... want de vader heeft geen recht om zijn bloedeigen kind gewoon de helft van de tijd te zien

Jawel maar in praktijk ga je heel erg veel ellende krijgen. En dan spreek ik uit ervaring.

**Geplaatst**: 24-05-15 12:21

Geplaatst: 24-05-15 12:21

Suzanne F. schreef:
Goof schreef:
Ja.... wow.... want de vader heeft geen recht om zijn bloedeigen kind gewoon de helft van de tijd te zien

Jawel maar in praktijk ga je heel erg veel ellende krijgen. En dan spreek ik uit ervaring.

Je krijgt nog veel meer ellende als je een vader die graag zoveel mogelijk vor zijn kind wil zorgen uit egoisme weg houdt bij zijn bloedeigen kind.
Ik snap zulke uitspraken werkelijk waar niet.

**Geplaatst**: 24-05-15 12:23

Geplaatst: 24-05-15 12:23

Ik vraag me ook af of de verstandhouding wel goed blijft als de baby er is. Dat geeft in een goede stabiel relatie heel veel stress en spanning op je relatie, ik vraag me af hoe de verhouding blijft als je een paar dagen met iemand op de lip zit waarmee je geen goede relatie hebt. Ik ben bang dat je dat snel zat wordt en dat dat extra spanning met zich mee brengt. Binnen een relatie blijf je wel samen, maar waarom zou je nog samen zijn als je geen relatie hebt? Maw, als je een paar keer ruzie hebt gehad of als er spanning is vanwege te weinig slaap oid, denk ik dat je zonder relatie eerder de handdoek in de ring gooit en ben je eerder klaar met dat samen slapen.
Zo zie ik t

**Geplaatst**: 24-05-15 12:27

Geplaatst: 24-05-15 12:27

Yom schreef:
Ik begrijp hem niet helemaal. Hij wil geen relatie met je laat staan samenwonen, maar je zoekt nu naar oplossingen alsof je wel een relatie hebt

Wat dacht je van beide je eigen woonruimte aanhouden en beide een kinderkamer inrichten en dan een regeling treffen wanneer het kind waar is?

Er is geen relatie dus waarom dan doen alsof? Is voor je kind ook niet echt duidelijk dan

Precies mijn gedachte, snapte het al niet helemaal..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-05-15 12:29

Geplaatst door de TopicStarter : 24-05-15 12:29

Wij hebben een goede en stabiele relatie, het is alleen geen liefdesrelatie.
Dat het heel zwaar gaat worden allemaal zijn we ons absoluut van bewust en we denken er niet te makkelijk over, wees maar niet bang

**Geplaatst**: 24-05-15 12:30

Geplaatst: 24-05-15 12:30

Dee_Es schreef:
@safina, volgens mij is het idee van TS om (zeker in de beginperiode) mee te reizen naar het huis van de vader dus dan lijkt het me qua hechting geen problemen geven.

Lijkt mij ook niet.

Maar ik haakte met mijn reactie meer in op jouw bijdrage en niet die van TS. Over het prima op kunnen groeien in twee huizen, als er maar vaste rituelen zijn. Om even te verduidelijken dat het niet gaat om huizen, spullen en rituelen, maar om hechting aan personen.

**Geplaatst**: 24-05-15 12:31

Geplaatst: 24-05-15 12:31

Overigens, misschien wel interessant om te bekijken: http://www.npo.nl/wij-willen-ook-een-ki ... PS_1239261
Het gaat over een documentairemaakster die een kind wil met haar vrouwelijke partner, maar het geeft interessante vragen en inzichten over ouderschap. En ook... dat er bijzondere banden kunnen ontstaan zelfs als het ouderschap niet aan klassieke rolpatronen of exacte verdeling van tijd voldoet. En da's misschien wel heel geruststellend.

**Geplaatst**: 24-05-15 12:33

Geplaatst: 24-05-15 12:33

Goof schreef:
Je krijgt nog veel meer ellende als je een vader die graag zoveel mogelijk vor zijn kind wil zorgen uit egoisme weg houdt bij zijn bloedeigen kind.
Ik snap zulke uitspraken werkelijk waar niet.

De vader wordt toch niet weg gehouden? Ik denk ook dat dit niet gaat werken. Samenwonen zonder een relatie (want dat is het gewoon) gaat fout en ik denk ook dat de moeder in dat geval de baby bij zich gaat houden. Maar de vader kan dan nog gewoon zijn eigen kind zien.

**Geplaatst**: 24-05-15 12:34

Geplaatst: 24-05-15 12:34

Liselot schreef:
Wij hebben een goede en stabiele relatie, het is alleen geen liefdesrelatie.
Dat het heel zwaar gaat worden allemaal zijn we ons absoluut van bewust en we denken er niet te makkelijk over, wees maar niet bang

Ik denk dat jullie echt wel goede intenties hebben, maar ik denk ook dat je het krijgen van een baby en als wat daarbij komt onderschat.

**Geplaatst**: 24-05-15 12:36

Geplaatst: 24-05-15 12:36

TS, denk er wel aan dat je emoties en gevoel na de zwangerschap (ook ivm hormonen) drastisch kan veranderen. Hoe stel je het je voor wanneer de vader bijvoorbeeld een nieuwe relatie heeft en je kindje daar ook de helft van de tijd is? Dat lijkt me vrij heftig voor jou als moeder. Je schreef dat je denkt dat jij eerder een relatie zult ontwikkelen dan hij, maar dat loopt in de praktijk toch vaak heel anders.

Laatst bijgewerkt door Cayenne op 24-05-15 12:41, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 24-05-15 12:38

Geplaatst: 24-05-15 12:38

Ik zou zorgen dat je het voor jezelf thuis voor elkaar hebt TS. Wie weet hoe jij, je voelt na de bevalling. Als jij helemaal kapot bent door het hele gebeuren dan wil je toch niet in andermans huis zitten. Ik zou me er gewoon op instellen dat je alleenstaande moeder bent en dan zie je wel wat de vader gaat bijdragen. Je kunt wel zoveel afspreken maar goed na een paar weken slecht slapen, kun je weleens heel anders over elkaar gaan denken. Ik zeg niet dat het niet goed kan gaan. Ik zie het gewoon niet zo gebeuren dat een man die niet stapelgek op je is, je grote steun en toeverlaat gaat zijn. Moeders hebben vooral bij jonge kinderen toch wel andere bijdrage dan mannen. Ik gun het je hoor maar ik zou er niet te makkelijk en rooskleurig overdenken. Misschien komt hij over een half jaar wel zijn grote liefde tegen, hoe gaan dingen dan lopen..

**Geplaatst**: 24-05-15 12:39

Geplaatst: 24-05-15 12:39

Ten eerste: gefeliciteerd!

Gaan samen wonen om de baby is vragen om vele problemen ben ik bang. Co ouderschap kan heel goed werken, een kind weet niet beter dan dat 2 huizen 'normaal' is.

Het is echter wel lastig zolang je nog borstvoeding geeft, dit kan paps natuurlijk niet even overnemen. Waardoor je in die periode misschien meer aan 80/20 verdeling moet denken ipv 50/50. Met kolven kom je natuurlijk ook wel wat verder. Maar zo jong is volledig 50/50 moeilijk te realiseren.

Zodra deze periode voorbij is kan het natuurlijk wel, al lijkt me dat wel even moeilijk ''los laten'.

**Geplaatst**: 24-05-15 12:49

Geplaatst: 24-05-15 12:49

Gefeliciteerd met je zwangerschap ts!
Maar wat een lastig parket zitten jullie nu in.

Ik hoop dat jullie een weloverwogen duidelijke keuze kunnen maken waarin jullie je beiden prettig en rustig voelen, want ik geloof zeker dat rust in de zin van een harmonieuze situatie belangrijker is voor een kind dan vastigheid in de vorm van 1 huis.

Wat ik je nog wilde meegeven is dat je niet moet vergeten dat kindjes ontzettend flexibel zijn. Hoewel zeker de eerste periode de baby mama gewoon nodig heeft (al is het idd alleen maar voor de borstvoeding), kan hij zich al vlot behoorlijk aanpassen aan de situatie.

Tijdens mijn zwangerschap ben ik erg ziek geworden, daardoor heb ik de eerste maanden nadat mijn dochter geboren was veel met haar thuis gezeten.
Toen ze 8 maanden was kreeg ik uiteindelijk mijn diagnose (flinke schedeltumor), en moest ik met spoed de bv afbouwen. Toen ze ruim 9 maanden was werd ik opgenomen voor de operatie. Die opname zou ongeveer een week duren en ik vond het erg spannend hoe zij erop zou reageren dat ze een weekje elders zou logeren.
Echter door complicatief verloop van de operatie werd ik na een verblijf van een kleine 2 weken in het ziekenhuis overgeplaatst naar een revalidatiecentrum, waar ik nog 2 maanden heb verbleven.
Ze was dus zonder voorbereiding van de een op de andere dag gegaan van elke dag bij mama, naar een noodsituatie waarin ze ombeurten bij een opa en oma, de andere opa en oma en een tante logeerde (mijn vriend had net een nieuwe baan met lange reistijd) en elke dag heel even op bezoek ging bij mama.
Uiteraard verre van een ideale situatie, maar ze heeft zich moeiteloos aangepast. Ik ben ervan overtuigd dat dit is omdat ze zo rustig en liefdevol opgevangen werd in harmonieuze, warme gezinnen, en dat dat dus veruit het belangrijkste is voor een kind van die leeftijd.
Toen ik weer thuiskwam is ze zich ook weer schijnbaar zonder enige moeite terug aangepast aan de situatie thuis. Ze is nu een pittig vrolijk meisje van 14 maanden. Ze weet gelukkig ook precies wie mama en papa zijn en heeft volgens mij maar weinig meegekregen van de hele ellendige situatie.

**Geplaatst**: 24-05-15 12:52

Geplaatst: 24-05-15 12:52

Gefeliciteerd met je zwangerschap! Wat een interessante combi zo!

Is het geen optie om wel samen te wonen maar meer zoals je met vrienden in een studentenhuis woont. Jij een eigen kamer (met evt. eigen badkamer) en hij een eigen kamer (met evt. eigen badkamer) en baby eigen kamer. Zorg dan, net zoals in een studentenhuis, dat je kamer groot genoeg is zodat je je er ook echt kan terugtrekken. Daarmee bedoel ik dat je in je kamer ook een zithoek(je) hebt en een computerhoekje etc.

Met steeds logeren zit je juist heel erg in elkaars personal space. Samen in 1 huis met afgescheiden leefruimte geeft mekaar juist meer ruimte.

**Geplaatst**: 24-05-15 13:05

Geplaatst: 24-05-15 13:05

Liselot schreef:
Wij hebben een goede en stabiele relatie, het is alleen geen liefdesrelatie.
Dat het heel zwaar gaat worden allemaal zijn we ons absoluut van bewust en we denken er niet te makkelijk over, wees maar niet bang

Die eerste 3 maanden kan het goed zijn dat niemand je terug kent.
Ik was ook godsonmogenlijk hormonaal na de bevalling en op het randje depressief terwijl ik eigenlijk enorm kalm en praktisch ben normaal (en dat gebeurd bij veel mensen).
Als je dan geen super vergevende frustratie inslikkende partner hebt kan het al tot relatiebreuken komen, laat staan als je enkel noodgewongen elkaar aan het verdragen bent.

Ik zou je een situatie proberen voor te stellen die lange termijn houdbaar is.
Opvoeden gaat immers nog zeker 18 jaar duren.

**Geplaatst**: 24-05-15 13:07

Re: Hoe baby gaan huisvesten in een co-ouderschap

Geplaatst: 24-05-15 13:07

Maar Sizzle er is nog een groot verschil tussen een goede vriendschap en 'elkaar noodgedwongen verdragen'.