Bokt.nl

russel schreef:

Idd durf te leven...als, als als, dan zie je dat dan wel weer.

Thirty schreef:

Ik zou heel graag een kind adopteren uit een ander land...Maar ik kan daar simpelweg niet zoveel voor betalen. De kosten van het adopteren zijn achterlijk hoog.

Quellian schreef:

Er is héél veel verschil Russel

Die 4 euro per maand kom ik ook nog wel overheen hoor
Maar het is ff 4 euro hier, 10 euro daar, 5 euro zus, etc. Wat te denken over de zorgverzekeringen? De premie, de eigen bijdrage, de behandelingen buiten het pakket. Dat tikt ook goed aan
Vooral kinderopvang vind ik een moeilijk punt. Ze zeggen moeders te stimuleren aan het werk te gaan en ik zei ook altijd dat het wel loont om te werken (kosten opvang versus inkomsten), maar ik moet zeggen dat het steeds moeilijker wordt om mezelf dat voor te houden

russel schreef:

Maar je kind heb je gekozen om de komende jaren van te genieten, zie dat als een hobbie en een hobbie kost geld en daarmee vind ik ook dat je als je het niet kan betalen niet tig kinderen moet nemen en dan de gemeenschap met de kosten op zadelen, zoals ik laatst hoorde dat na het 3e kind de kinderopvang duurder wordt, tja daar kies je voor....

idefix4 schreef:

Tot ik zelf kinderen kreeg, trokken kinderen mij gewoon niet. Ik bewonder de mensen die wel adoptie aan kunnen. Je haalt je heel veel op je nek, zowel emotioneel als financieel. Ik kan daar alleen maar met een diep respect naar kijken.

idefix4 schreef:

Vienna en ik wed dat je al vaak te horen hebt gekregen: Da kannie!!

Ik ben er het voorbeeld van dat het wel kan. Maar dan moet je wel zorgen voor een flinke spaarpot en goede afspraken vooraf én een flink vangnet! En kinderen hoef je niet alles te geven. Het is mooi, dat ook zij wat te dromen hebben immers.
En onze 3e was geen gepland kindje. Het was een kadootje. . Maar ja, ik kies bewust voor géén KDV voor mijn kids. Ik werk helemaal niet, omdat er geen parttime job te combineren is met 3 kinderen. Ja één, die van zelfstandige aan huis! Ik rijd ook nog steeds paard, ook al is dat momenteel iets minder te combineren met de kids dan voorheen. Komt voornamelijk omdat mijn paard niet zo heel betrouwbaar is. En als moeder ben ik dan toch voorzichtiger.

Ik weet uit eigen ervaring hoe het voelt om geen kinderen te kunnen krijgen. Ik heb na de eerste een kindje verloren en een eilijder. Buitenbaarmoederlijk zwanger heet dat. Het heeft een jaar geduurd voor ik 'eindelijk' zwanger was van nr 2. Dat jaar wachten in onzekerheid of het ooit nog zou lukken (vaak zat lukt het namelijk daarna nooit meer), was het zwaarste jaar van mijn leven! Een jaar van huilen en hopen dat het raak was. Ik weiger ook pertinent om mijn man te verplichten om zich te laten snijden. Gemakzucht van vrouwen vind ik dat, als ze dat van hun man verlangen. Als hij dat doet, is het zijn eigen keuze. Ik had een heel zeldzame vorm. Het was niet zeker dat het goed zou gaan, omdat het kindje in mijn buikholte zat. Ik had dus niet meteen pijn. Zwanger worden was bij mij dus net russisch roulette. Daarom zeg ik ook dat ik ze gekregen heb. Ik zal never nooit zeggen dat je kinderen neemt. En ik ging kapot van verdriet, omdat ik máár één kindje had. Je wil niet weten hoevaak mensen dan zeggen: 'Wees blij je hebt er tenminste één.' Zo voelt dat echt niet als je meer dan één kind wil. Voor mij was echter de weg via het ziekenhuis niet bespreekbaar en ook adoptie niet. Dat was heel bewust zo gekozen samen met mijn man. We wilden ons die ellende besparen. Onze eigen bewuste keuze. Ik vind ook dat knap dat mensen dat er voor over hebben. Mij zul je daarover ook geen oordeel horen vellen over hen die daar wel voor kiezen. Ik weet hoe het voelt om die pijn te ervaren. Dan heb je er ontzettend veel voor over. Vandaar dat mijn respect voor de keuze adoptie ook diep is. Ik weet dat ik dat niet kan.

Cassidy schreef:

Als je bang bent voor dingen die zouden kunnen komen, en daardoor je grote dromen niet waar gaat maken, doe je jezelf tekort.
Op het moment dat het kan, en veilig kan, dan schaf dat paard aan.
Dat betekent dat je keuzes moet gaan maken, want niet alles gaat dan kunnen.
Op het moment dat je minder inkomen krijgt, moet je daar consequenties aan verbinden.


Je leeft maar een keer, maak je dromen waar!