Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-09-11 00:04

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 11-09-11 00:04

Heel veel sterkte voor jullie...

**Geplaatst**: 11-09-11 00:08

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 11-09-11 00:08

ik zou het even op een andere manier bekijken, je hebt een unieke kans die niet veel gegeven is. Jij krijgt de kans om een correcte manier afscheid te nemen van je mama... ik zou praten, dingen (in de mate van het mogelijke) met haar doen, lachen, huilen, ...

**Geplaatst**: 11-09-11 00:09

Geplaatst: 11-09-11 00:09

Wat een hel, wat ontzettend verdrietig..
Probeer zoveel mogelijk te vragen, te vertellen dat je van haar houdt. Te vragen welke wensen ze nog heeft. Foto's te maken. En verder lijkt het me onvoorstelbaar, vind ik je een kanjer dat je zo goed voor je moeder zorgt.

**Geplaatst**: 11-09-11 08:29

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 11-09-11 08:29

Jeetje, wat ontzettend zwaar en poedersuiker! Ik lees dit met schrik, want ik kan heel goed begrijpen hoe je je moet voelen.

Vorige week is de laatste oma overleden en dat deed me plots realiseren, dat die generatie nu helemaal voorbij is, en dat nu mijn ouders en tantes en ooms de volgende generatie zou moeten zijn. Dit heeft zo'n enorme angst bij mij gebracht. Angst om mijn ouders te verliezen! Ik heb de laatste jaren zo ontzettend veel steun aan ze! Ik moet er niet aan denken dat ze er niet meer zijn! Ook ik ben 25, en mijn moeder 60, mijn vader 58.

En nu lees ik dit van jou, en ik kan me voorstellen hoe bang je bent, oh wat kan ik het goed voorstellen! Probeer te genieten van de tijd die je nog hebt. Probeer na te denken over alle dingen die je haar nog zou willen vragen. Pfoeh, heftig, sterkte, heel heel heel erg veel sterkte!

**Geplaatst**: 11-09-11 08:39

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 11-09-11 08:39

Ik wil je ontzettend veel sterkte wensen meid, nu en de zware tijd die nog voor jullie komen gaat!

Geniet van je moeder nu ze er nog is en haal samen leuke herinneringen op waar je straks nog fijn aan kan terug denken!

Ik kan me zo goed in jou verplaatsen, je wil dat je moeder jou ziet trouwen,kindjes ziet krijgen etc.Heb respect voor je dat je nu zo goed voor je moeder zorgt!

Misschien een leuk ideetje...er bestaat een boek en dat boek heet "Mama, omdat je zo bijzonder bent ". Dit is een erg mooi boek waarin er alleemaal vragen worden gesteld aan je moeder over haar jeugd, over jou etc. Dit kan zij dan invullen en dit zal een heel mooi aandenken worden aan je moeder met echt ontzettend veel vragen en antwoorden die jij waarschijnlijk nog niet eens wist van je moeder! Ook zal het misschien fijn zijn voor je moeder omdat zij natuurlijk ook na gaat denken over dingen van vroeger waar ze eigenlijk nooit meer aan dacht! Misschien heb je er wat aan...boek is in de Bruna te koop of op bol.com.

Nogmaals, sterkte meid, er denken mensen aan je !!!!

**Geplaatst**: 11-09-11 10:44

Geplaatst: 11-09-11 10:44

heel erg veel sterkte

**Geplaatst**: 11-09-11 10:50

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 11-09-11 10:50

Ik krijg tranen in mn ogen bij je berichtje, kan me je gevoel zo goed voorstellen! Het is ook mijn nachtmerrie om mijn moeder te verliezen. Heel veel sterkte en ik hoop dat jullie toch nog een hele tijd van elkaar mogen genieten!

**Geplaatst**: 11-09-11 10:56

Geplaatst: 11-09-11 10:56

Heel veel sterkte meid!
Ik ben mijn ouders er ook aan verloren,en nu heb ik het ook en ik heb drie jonge kinderen.
Het is een gruwelijke ziekte.
Ik hoop dat je nog een poosje van je moeder kan genieten.

**Geplaatst**: 11-09-11 10:58

Geplaatst: 11-09-11 10:58

Ik wil je even heel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijd, ik weet helaas wat je doormaakt (mijn moeder is vorig jaar op 56 jarige leeftijd overleden na een ziekbed van 2 maanden, ik was toen 24).
Als ik jou verhaal zo lees is het net of ik terugga in de tijd... Zelfde symptomen, behandeling enz...

Het is moeilijk te aanvaarden dat er nu eigenlijk niks meer gebeurd aan behandeling, maar dat moet je proberen te accepteren... mijn moeder hebben ze nog wel bestraald, dit is echt geen pretje om mee te maken, en ik had achteraf liever gehad dat haar dat bespaard was gebleven, laat haar gaan zoals ze is...

Als je ergens over wilt praten, wilt schelden, iets wilt vragen of wat dan ook, je mag me altijd pb-en...

Ik zal in ieder geval aan je denken!

**Geplaatst**: 11-09-11 11:01

Geplaatst: 11-09-11 11:01

tranen staan in me ogen!
Heel erg veel strekte.

**Geplaatst**: 11-09-11 11:03

Geplaatst: 11-09-11 11:03

Vreselijk zware tijd voor jou, jouw moeder en iedereen die jullie lief is. :(:)

**Geplaatst**: 11-09-11 11:09

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 11-09-11 11:09

Heel veel sterkte! Maar ik zou het er niet bij laten zitten. Mijn nichtje heeft een hersentumor. Tegen haar ouders werd ook gezegd dat er niks aan te doen was. Ze zijn naar amerika geweest en zijn daar met een behandeling gestart. In amsterdam zijn ze daar toen mee verder gegaan. Ze is niet genezen, maar zolang de tumor niet groeit is er bij haar niks aan de hand. Dus ik zou kijken wat er nog mogelijk is!

**Geplaatst**: 11-09-11 11:13

Geplaatst: 11-09-11 11:13

Ik kan me niet eens indenken hoe vreselijk zwaar en moeilijk dit voor jullie allen is.. Het is niet te bevatten.. Ik wens jullie allen heel veel kracht en sterkte toe!! Y;(

**Geplaatst**: 11-09-11 11:23

Geplaatst: 11-09-11 11:23

Ik wil je heel veel sterkte wensen..
Ik ben mijn moeder 3 jaar geleden verloren aan deze rotziekte, ze was pas 53!
Inderdaad wordt je heel snel volwassen!

Ik kan je alleen maar als tip geven om nú te leven en nog te genieten, maak foto's, filmpjes en liefst ook met geluid.
Na het overlijden van mijn moeder heb ik nog heel vaak haar voicemail gebeld, zodat ik haar stem nog kon horen..
Het ging destijds erg snel, binnen een half jaar was ze overleden, dus denk niet "die foto's komen nog wel".

Het boek "Mam, vertel eens" is een erg leuk boek, maar helaas had mijn moeder al heel snel de kracht niet meer het in te vullen.
Ikzelf ben met heel veel vragen achtergebleven, ook voor mijn jongere broer en zusjes.
Er staat je ongetwijfeld een ontzettend emotionele tijd te wachten, maar weet dat je hier sterker uit zult komen! Al zal het gemis nooit slijten.

Nogmaals veel sterkte gewenst!

**Geplaatst**: 11-09-11 11:30

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 11-09-11 11:30

Heel, heel veel sterkte toegewenst.

Ik heb het pas geleden van dichtbij meegemaakt met mijn tante. Zij is na een redelijk kort ziekbed uiteindelijk
overleden aan de gevolgen van longkanker. Het zien van het verdriet en de onmacht, is vreselijk. Mijn tante was
ook pas 48, met 4 nog thuiswonende kinderen. Het is zo'n vreselijke ziekte!

Nogmaals veel sterkte gewenst, dat zul je nodig hebben :(:)

...

**Geplaatst**: 11-09-11 11:35

Re: Mijn grootste angst word realiteit

Geplaatst: 11-09-11 11:35

Ik wil je heel veel sterkte wensen de komende tijd. Geniet ontzettend van de dingen die je
nu nog kunt doen met je moeder. Het is een vreselijke ziekte helaas.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-09-11 12:04

Geplaatst door de TopicStarter : 11-09-11 12:04

BSensation schreef:
Heel veel sterkte de komende tijd! Ik was bijna 19 toen bij mn moeder borstkanker geconstateerd werd... Gelukkig nog in een heel vroeg stadium dus ze hebben haar wel kunnen helpen. Bestralingen en een operatie. Ik was toen ook erg bang dat het afgelopen zou zijn, ben nu des te blijer dat ze er nog steeds is!

Dat heeft mijn moeder ook gehad.

2 jaar geleden heeft ze borstkanker gehad. Niveau 3. Borstamputatie. En daarna chemo en bestraling. Vorig jaar zeiden ze dat ze beter was. En geen uitzaaiingen had!
Maar blijkbaar is er toen toch een kankercel ontsnapt, en naar het hersenvocht gegaan. Het heeft al die tijd op de loer zitten wachten...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-09-11 12:09

Geplaatst door de TopicStarter : 11-09-11 12:09

Bedankt iedereen voor de lieve woorden. Ik zal absoluut achter die boeken aan. Dat lijkt mij een mooie herinnering. Ook bedankt voor de lieve PM's.

Ik zal contact opnemen met dat ziekenhuis in Amsterdam. Ik ga vechten, zolang dat nog te doen is. Morgen zal de oncoloog contact opnemen met ons. En daar heb ik ook nog wat vragen over. Ik wil echt 100 % zeker weten dat er niets meer aan te doen is. Ik voel me zo hopeloos en machteloos.

's Avonds als ik ga slapen, klinkt misschien sneu, maar dan denk ik terug aan dat gesprek van donderdag. Maar dan verteld de arts niet dat ze kankercellen hebben gevonden. Maar dat ze gewoon een simpele hersenvliesontsteking heeft. En dat het makkelijk te genezen is.

Op deze manier kan ik tenminste een beetje in slaap komen...