Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Kaatje64 schreef:Ik ging begin dit jaar flink onderuit met mijn fiets. Gelukkig hielp een man mij overeind. Toen bleek er een flinke jaap in mijn knie te zitten wat gehecht moest worden. Nu fiets ik, ja ja ja niet lachen hoor, met knie beschermers als het glad is.




.
.
.... 
) met haar i-pod op, telefoon in de zak, en haar 5 duitse doggen roept...




Ayasha schreef:Kwamen vandaag met drie tegelijk aan op het werk. Dus ik stap uit en begin meteen te praten met de vrouwelijke collega (ik werk op een echt mannen bedrijf en zij zit op een andere dienst maar is een van de enige jongedames op dit bedrijf samen met mij) en er stapt ook nog een andere jongere collega uit zijn auto en zo gauw ie zijn auto afgesloten heeft wil ie zich omdraaien waarop ie een soort van danspasjes begint te maken.Hij viel niet trouwens, maar het meisje naast me en ik keken allebei heel verbaast om waarop ie met een schaapachtig gezicht de commentaar "kdacht, kdoe een dansje voor mijn collega's..." mompelt.
Niet zo heel genant maar we begonnen onze dag wel alledrie met een smile.

Een gefrustreerd "Kóm op zeg!" bleef niet uit.
Ayasha schreef:Ayasha schreef:Kwamen vandaag met drie tegelijk aan op het werk. Dus ik stap uit en begin meteen te praten met de vrouwelijke collega (ik werk op een echt mannen bedrijf en zij zit op een andere dienst maar is een van de enige jongedames op dit bedrijf samen met mij) en er stapt ook nog een andere jongere collega uit zijn auto en zo gauw ie zijn auto afgesloten heeft wil ie zich omdraaien waarop ie een soort van danspasjes begint te maken.Hij viel niet trouwens, maar het meisje naast me en ik keken allebei heel verbaast om waarop ie met een schaapachtig gezicht de commentaar "kdacht, kdoe een dansje voor mijn collega's..." mompelt.
Niet zo heel genant maar we begonnen onze dag wel alledrie met een smile.
Om half vijf was ik helaas degene die de danspasjes maakte onder toeziend oog van bovenstaande jongen.
En toen ik eenmaal thuis kwam ging ik weer bijna onderuit...Een gefrustreerd "Kóm op zeg!" bleef niet uit.

.
.
BraveSpots schreef:Vorig jaar, heel druk verkeerspunt, centrum Brussel.
Sta met een hoop mensen te wachten op het groene voetgangerslicht. Ik wil wat voouit gaan staan, maar in de plaats maak ik een soort minizwiepje naar de zijkant door de gladheid. Om niet onderuit te gaan moet ik de verkeerspaal die naast me staat vol omarmen alsof het mijn lief is.
Dit alles gebeurd in een miliseconde waardoor het lijkt alsof ik uit het niets opeens een verkeerspaal sta te knuffelen. Dat zag er vast heel charmant en snugger uit voor de omstaanders.
sorry dat ik lach, maar zie het helemaal voor me
we kwamen niet mer bij van het lachen. na nog een tijdje geschaatst te hebben zat ik aan de andere kant van het water mijn schoenen aan te trekken omdat we naar huis gingen. ik zeg nog tegen mijn vriendin: nou ik ben tenminste niet gevallen. ik sta op om naar de overkant te lopen en ga zo onderuit
het beste is dus om het er gewoon maar niet over te hebben
maar wat hebben wij gelachen die dag en zelfs nu nog kunnen wij daar echt heel hard om lachen.
Daar was het dus ook erg glad, en bam, daar lag ik voor de brievenbus
moet er mooi uitgezien hebben