Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-11-10 22:35

Geplaatst door de TopicStarter : 28-11-10 22:35

spatter schreef:
mijn ouders zijn nog jaren bij elkaar gebleven, het was een hel
waren ze maar jaren eerder gescheiden

ik zelf zou zijn gedrag filmen, bijvoorbeeld tijdens het eten als hij continue aan de telefoon zit
misschien helpt het als hij ziet waar jullie tegenaan kijken

ik krijg het gevoel dat hij vlucht voor jou
veranderen wil hij niet, de situatie veranderen ook niet
hij heeft een leventje wat hij graag wil, werkt zoveel als hij wil(of zit ergens waar je liever niet hebt dat hij zit $:\$ ), komt thuis waar alles verzorgd is en ploft voor de tv of in bed

dat idee heb ik dus ook.
maar dat maakt wel dat ik dus bijna geen eigen leven meer heb.
ik heb een paard staan wat ik nog maar 1 keer per week zie omdat hij zovaak weg is.
om het over het sociale leven dan nog maar niet te hebben.
denk niet dat hij voor mij vlucht.
hij heeft het vroeger thuis niet makkelijk gehad en was niet graag thuis.
denk dat hij dat daarvan heeft.
hij heeft nog nooit een "thuis" gehad.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-11-10 22:42

Geplaatst door de TopicStarter : 28-11-10 22:42

Pentax schreef:
Waarom vlucht je man in zijn werk?
Waarom is het voor hem fijner om te werken dan om bij jou te zijn?
Vraag hem eens of hij irritaties heeft of last van spanningen als hij bij jou is.

De reden waarom ik dit zeg is omdat ik in je beginpost heel veel zie; 'hij doet dit, hij doet zus, en dan alsof het nog niet erg genoeg is doet hij dat ene ook nog!'.
Ik lees dan tussen de regels door en denk iemand te herkennen die in deze situatie nog niet heeft ingezien, dat als er 2 vechten, er ook 2 schuld hebben.

ik ben het er mee eens dat over het algemeen 2 schuld hebben, maar helatas zie ik niet echt de schuld bij mij.
ja, klinkt erg uhh hoe zal ik het zeggen l*llig.
wij hebben niet echt veel raakvlakken meer om gesprekken te voeren.
hij praat alleen over zijn werk, en dat heb je na een uurtje ook wel gehoord hoor.
en probeer maar eens een gesprek te voeren als iemand zijn telefoon om de haverklap gaat (ook op zondag he)
hij heeft geen intresse in mij en de kinderen.
hij ziet niet eens dat onze zoon onder de uitslag zit op buik, armen en benen.
hij weet dus ook niet dat ik daarmee bij de ha ben geweest.
ook moet mijn dochter om de week naar de fysio, ook daar vraagt hij niet naar.
dus, waar is die intresse dan?
hoe komt dat dan?
dat zelfs je kinderen je niet echt meer interresseren?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-11-10 22:47

Geplaatst door de TopicStarter : 28-11-10 22:47

maikeltje schreef:
Ik vraag me af hoe het komt dat hij 70 uur werkt. Heeft ie een eigen bedrijf en zo ja, sinds wanneer? Mijn partner werkt ook zo'n 70 uur, 7 dagen in de week maar die is een bedrijf aan het opstarten. Wanneer hij eens thuis is ligt ie totall loss op de bank en gaat al helemaal de kinderen niet meer in bad doen. Logisch ook. Zijn leven bestaat momenteel uit werken, eten, slapen. Maar hij doet het voor zijn gezin. Het zal echt niet altijd zo blijven maar je moet ergens beginnen.

Wat doe jij als hij thuis is? Maak je hem verwijten dat hij niet genoeg tijd met zijn gezin spendeert? Of laat je hem met rust en krijgt hij de ruimte om zich thuis een beetje te kunnen ontspannen? Dat incident met je zoontje is natuurlijk wel te verklaren, hij is gewoon gaar van het vele werken. En wanneer je moe bent kun je gewoon wat minder hebben. Probeer het eens van zijn kant te zien. Waarschijnlijk probeert hij iets op te bouwen voor zijn gezin maar ik vraag me af of het gewaardeerd wordt...

ik hoop voor de dat dat niet altijd zo blijft, maar dat heeft hij mij ook lang voorgespiegeld.
straks wordt het rustiger.
en dan komt er weer een nieuwe klant binnenlopen en die moet wat hebben.
ja, sorry schat, dit moet even.
als hij thuis is mag hij gewoon op de bank gaan zitten en zijn voeten op tafel leggen en de tv aanzetten en de computer aanzetten.
nee, ik zeur niet eens.
ja, soms, als ik het beu ben.
dat met mijn zoontje is geen incident, dat denk jij.
helaas.
soms blijf ik express thuis omdat hij zo gestressd is dat ik zie dat hij dat op de kinderen afreageerd.
wat zou jij doen???

hij werkt nu 5 jaar voor zichzelf en ipv dat het rustiger gaat omdat hij op moest starten, wordt het alleen maar drukker omdat steeds meer mensen hem weten te vinden.

hoop voor jou dat jou niet hetzelfde te wachten staat......

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-11-10 22:50

Geplaatst door de TopicStarter : 28-11-10 22:50

PussInBoots schreef:
Ik vind de laaatste twee reacties best heftig. Tuurlijk zal hij het voor zijn gezin doen, tuurlijk zal hij moe zijn. Maar de manager (vrouw, moeder, schoonmaakster, kok, wasvrouw etc.) thuis zal toch óók haar verhaal kwijt moeten en een beetje (positieve) aandacht nodig hebben.

Ik ben het ermee eeens dat als er twee vechten twee schuld hebben (meestal) maar een man die alleen maar "gaar" van het werken is en het niet kan opbrengen zn zoontje even in bad te doen moet echt bij zichzelf te rade gaan. Zeker als het meerdere keren is aangegeven.

Waarom wordt toch altijd van de vrouw verwacht dat ze op de tweede plek staat.

bedankt.

tja, hij heeft tenslotte toch ook voor kinderen gekozen=
dan weet je toch ook dat daar wat verzorging bij komt.
hij hoeft al helemaal niks te doen thuis.
en dan bedoel ik ook echt niks!!!!
hij ruimt zelfs zijn handdoeken in de douche niet eens op.
zijn lege bierblikjes staan aan het einde v d dag nog op tafel.
denk dat hij het gewoon niet wil horen ofzo

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-11-10 22:52

Geplaatst door de TopicStarter : 28-11-10 22:52

Zonnetje81 schreef:
maikeltje schreef:
Ik vraag me af hoe het komt dat hij 70 uur werkt. Heeft ie een eigen bedrijf en zo ja, sinds wanneer? Mijn partner werkt ook zo'n 70 uur, 7 dagen in de week maar die is een bedrijf aan het opstarten. Wanneer hij eens thuis is ligt ie totall loss op de bank en gaat al helemaal de kinderen niet meer in bad doen. Logisch ook. Zijn leven bestaat momenteel uit werken, eten, slapen. Maar hij doet het voor zijn gezin. Het zal echt niet altijd zo blijven maar je moet ergens beginnen.

Wat doe jij als hij thuis is? Maak je hem verwijten dat hij niet genoeg tijd met zijn gezin spendeert? Of laat je hem met rust en krijgt hij de ruimte om zich thuis een beetje te kunnen ontspannen? Dat incident met je zoontje is natuurlijk wel te verklaren, hij is gewoon gaar van het vele werken. En wanneer je moe bent kun je gewoon wat minder hebben. Probeer het eens van zijn kant te zien. Waarschijnlijk probeert hij iets op te bouwen voor zijn gezin maar ik vraag me af of het gewaardeerd wordt...

Jij zegt dat het niet altijd zo zal blijven, pas er maar voor op. Eerst vergeef je het hem omdat hij aan het opstarten is. Dadelijk moet hij nog veel tijd inversteren omdat het nog niet allemaal loopt, dan is hij eraan gewend en/of vindt hij het leuk, op een gegeven moment ben je het beu maar heb je het al zo lang toegstaan dat de weg terug bijna onmogelijk is. Hij vindt dat je ineens moeilijk doet, hij stort zich nog altijd graag in zijn werk....

de weg terug, dat is moeilijk ja.
je hebt zoveel werk en klanten, je kan niet ineens tegen die klanten zeggen dat ze maar moeten wachten.

**Geplaatst**: 28-11-10 22:58

Geplaatst: 28-11-10 22:58

Ik snap echt dat je zo op deze manier niet verder wil maar echt ga naar de maatschappelijk werkster en zorg dat jullie samen in relatietherapie gaan. Als alleenstaande moeder kan je echt niet vaker naar je paard. Ja je irriteert je dan niet meer aan deze man... nou iig niet in het huishouden want hij blijft de vader van je kinderen en daarmee dus voor altijd in jouw leven.
Ik neem aan dat je ooit verliefd op hem bent geweest, je hebt voor hem gekozen en jullie hebben samen voor kinderen gekozen.

Natuurlijk kun je tegen klanten zeggen dat ze even moeten wachten.. dat denk jij en hij misschien nu niet maar zoals al eerder door psychologie studente werd aangegeven... zijn manier van werken zorgt echt voor een burnout.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-11-10 23:00

Geplaatst door de TopicStarter : 28-11-10 23:00

diana schreef:
mischien moet je man alleen in therapie,mischien is hij wel depresief ofzo.
mannen kunnen niet met emoties omgaan, ik denk dat hij zelf hulp nodig heeft.
dan gaat hij zich ook beter voelen,en word weer een leuke papa en man.(hoop ik voor je)

maar voordat een man dat doet,of doorheeft, moet er wel echt wat gebeuren.
mischien kun je een weekje met de kids bij een vriendin??
kan hij even voelen hoe dat is.....
en als voorwaarde dat je terug komt moet hij eerst hulp zoeken..

toen ik een paar weken geleden weer aankaartte dat ik weg wou, toen is hij hulp gaan zoeken.
hij loopt nu bij een psycholoog.
maar, ook een psych kan er niet voor zorgen dat we weer normaal communiceren

**Geplaatst**: 28-11-10 23:01

Re: scheiden of niet?

Geplaatst: 28-11-10 23:01

Ik denk dat het schip al gezonken is voor jou...

**Geplaatst**: 28-11-10 23:02

Geplaatst: 28-11-10 23:02

Maar hij heeft dus wel een stap ondernomen... vind ik positief punt. Praat jij ook met deze psycholoog... hebben jullie ook samen een afspraak?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-11-10 23:03

Geplaatst door de TopicStarter : 28-11-10 23:03

sorry mensen, ik heb nog niet alles gelezen, maar het wordt me een beetje teveel.
ik ga slapen, ik lees morgen wel weer verder.
bedankt voor de reacties, ik heb er veel aan

**Geplaatst**: 28-11-10 23:07

Geplaatst: 28-11-10 23:07

klara schreef:
maikeltje schreef:
Ik vraag me af hoe het komt dat hij 70 uur werkt. Heeft ie een eigen bedrijf en zo ja, sinds wanneer? Mijn partner werkt ook zo'n 70 uur, 7 dagen in de week maar die is een bedrijf aan het opstarten. Wanneer hij eens thuis is ligt ie totall loss op de bank en gaat al helemaal de kinderen niet meer in bad doen. Logisch ook. Zijn leven bestaat momenteel uit werken, eten, slapen. Maar hij doet het voor zijn gezin. Het zal echt niet altijd zo blijven maar je moet ergens beginnen.

Wat doe jij als hij thuis is? Maak je hem verwijten dat hij niet genoeg tijd met zijn gezin spendeert? Of laat je hem met rust en krijgt hij de ruimte om zich thuis een beetje te kunnen ontspannen? Dat incident met je zoontje is natuurlijk wel te verklaren, hij is gewoon gaar van het vele werken. En wanneer je moe bent kun je gewoon wat minder hebben. Probeer het eens van zijn kant te zien. Waarschijnlijk probeert hij iets op te bouwen voor zijn gezin maar ik vraag me af of het gewaardeerd wordt...

ik hoop voor de dat dat niet altijd zo blijft, maar dat heeft hij mij ook lang voorgespiegeld.
straks wordt het rustiger.
en dan komt er weer een nieuwe klant binnenlopen en die moet wat hebben.
ja, sorry schat, dit moet even.
als hij thuis is mag hij gewoon op de bank gaan zitten en zijn voeten op tafel leggen en de tv aanzetten en de computer aanzetten.
nee, ik zeur niet eens.
ja, soms, als ik het beu ben.
dat met mijn zoontje is geen incident, dat denk jij.
helaas.
soms blijf ik express thuis omdat hij zo gestressd is dat ik zie dat hij dat op de kinderen afreageerd.
wat zou jij doen???

hij werkt nu 5 jaar voor zichzelf en ipv dat het rustiger gaat omdat hij op moest starten, wordt het alleen maar drukker omdat steeds meer mensen hem weten te vinden.

hoop voor jou dat jou niet hetzelfde te wachten staat......

Dat klinkt wel heftig allemaal joh....Heeft hij eigenlijk met jou overlegd voordat hij dit bedrijfje begon?

En wat wil jij zelf? Hou je nog van hem?

Kunnen jullie niet bepaalde uren afspreken in de week dat hij zijn werk zijn werk laat en zijn telefoon uit zet?

Heb je al eens geprobeerd hem een brief te schrijven waarin je al je gevoelens opschrijft en dan ook wat je hier vertelt, dat je je kinderen niet met hem alleen wil laten omdat hij zich afreageert op hen? Hoe dan ook moet het patroon waarin jullie nu zitten doorbroken worden. Niet voor een week maar voor de rest van jullie relatie. En als hij niet voor rede vatbaar is dan zal er inderdaad hulp van buitenaf ingeschakeld moeten worden....

**Geplaatst**: 28-11-10 23:17

Re: scheiden of niet?

Geplaatst: 28-11-10 23:17

Volgens mij is het nog steeds zo dat je man ergens anders mag wonen ,en jij gewoon met je kids in dat koophuis mag blijven..
Dan ben je al van 1 zorg af,want aan 2 kinderen heb je toch wel genoeg:P

Als hij nu eerst eens bij zijn ouders of een vriend,of op ze werk:P gaat wonen weet hij misschien wat hij mist,en gaat hij misschien nadenken..

Hij is verplicht om de woning te blijven betalen ,totdat jij met je kinderen een andere woning hebben...

Maarja ik denk niet dat hij ooit veranderd..en nu spreek ik uit ervaring..

Verder sterkte met wat je besluit,en luister niet te veel naar andere,want JIJ moet die beslissing maken..en niemand anders.

Ik weet trouwens ook uit ervaring dat kinderen er beter van worden om een gelukkige mama te hebben ,als 1 die ongelukkig is...

**Geplaatst**: 28-11-10 23:27

Geplaatst: 28-11-10 23:27

erge situatie, ik zou echt een weekje op vakantie gaan en dan vooral niets van je laten horen.
Kijken hoe hij hier mee omgaat, dan weet je al een stuk meer toch?

Sterkte ermee!

**Geplaatst**: 28-11-10 23:36

Geplaatst: 28-11-10 23:36

Ik vind eerlijk gezegd, dat er tegenwoordig veel te snel aan scheiden gedacht wordt. Vaak worden er te hoge eisen gesteld en 'is het niet meer zoals het vroeger was'. Nee natuurlijk is het niet meer zoals het vroeger was, in het begin ben je verliefd en na een bepaalde tijd gaat deze verliefdheid over in houden van en helaas vaak ook in vanzelfsprekenheid. Dan krijg je sleur en groei je uit elkaar. Elke relatie heeft pieken en dalen en het is juist de kunst om deze pieken en dalen te doorstaan en ervoor te vechten. Een relatie hoor je te onderhouden en je moet er energie in steken om je relatie leuk en interessant te houden. En doe jij je best maar werkt je man niet mee probeer dan eerst andere oplosingen te vinden, door bv inderdaad SAMEN naar een therapeut te gaan. Jouw man doet zijn best om een bedrijf op te bouwen en wordt daardoor zo in de ban gehouden dat hij zijn gezin vergeet. Hij ziet zelf niet dat ie doorslaat en te weinig tijd in jullie steekt, jouw taak om hem te helpen om dat in te zien. Zijn bedrijf is een verslaving geworden, behandel hem als een verslaafde. Motiveer hem op een leuke manier om meer met jullie bezig te zijn, verwacht niet van hem dat hij dat uit zichzelf doet want hij ziet dat niet meer. Dat hij alleen naar een psycholoog gaat heeft geen zin want hij ziet zijn fout niet in of hij heeft de kracht er zelf niet voor om zijn probleem aan te pakken. Jullie houden nog van elkaar en dan is het zeker waard om ervoor te vechten, ook voor jullie kinderen!

**Geplaatst**: 28-11-10 23:40

Geplaatst: 28-11-10 23:40

ik zelf kan je niet echt advies geven..
Ik ben tenslotte 20 jaar, heb wel 5 jaar een vriend.. maar geen kinderen verder.
Als mijn vriend zo zou doen, kan die het bekijken! Maargoed, toch met kinderen erbij is het eventjes een ander verhaal..
En een koophuis, tjaa altijd lastig.. voordat die eventueel verkocht is en alles geregeld is ben je ook wel even verder.

Wilde je eigenlijk vooral succes wensen! :(:)

Heb zelf 2x een scheiding van huis uit meegemaakt(leeftijd 12, en 20 jaar) heb ze dus beide bewust meegemaakt. en nee dat is niet leuk, en had gehoopt dat het anders was gegaan. Maar ik weet wel dat het beter zo is.. zeker de scheiding van mijn eigen ouders(en dat is toch erger als met je stiefvader/moeder..)ik weet dat het beter zo is.. en heb er dan ook "vrede" mee.. Jou kinderen zullen dat later vast ook wel begrijpen.

Maar ik zou wel eerst proberen om relatie therapie te proberen?! Als hij zich daar ook niet voor inzet.. Nouja.. dan is het zijn probleem toch.. jij heb het dan iedergeval geprobeerd!!! :(:)

Verder las ik hier een tip om zijn "gedrag" te filmen, ik denk dat dat ook een hele goeie is.. hem laten zien hoe hij zich gedraagt.. mischien dat hij schrikt..?! en het dan gaat inzien?! Hoop dat het nog goed komt!!

**Geplaatst**: 28-11-10 23:49

Re: scheiden of niet?

Geplaatst: 28-11-10 23:49

Ga in relatietherapie! Als hij al bij een psych loopt probeer dan samen een afspraak te krijgen. Ik zou er alles aan doen om hier samen uit te komen. Als blijkt dat het daarna nog steeds niet gaat kun je altijd nog kijken. Maar geef het aub een kans!

**Geplaatst**: 29-11-10 00:47

Geplaatst: 29-11-10 00:47

jeetje, wat een situatie zeg.

ik hoop dat jullie BEIDEN er positief uitkomen.
vind het lastig om ermee te oordelen, aangezien ik met me vriend samenwoon, maar meer ook niet.
( wij wonen in een huurhuis, wat de situatie dan al anders maakt)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-11-10 09:45

Geplaatst door de TopicStarter : 29-11-10 09:45

Jennasilver schreef:
Ik zou niet meteen aan een scheiding denken, maar wel aan therapie. Missen is er een tussenweg te vinden. Je moet je afvragen of je nog van hem houdt, nog verliefd op je man bent? Is die liefde je alles waard om voor te vechten.
Een huwelijk is geven en nemen en bij de moeilijke tijden doorvechten. Het is anders als je echt niet meer van elkaar houdt. Werkte hij altijd zoveel uren of nu pas? Dat hij zoveel slaapt snap ik wel met zoveel werkuren is het moeilijk om overeind te blijven. Mannen denken heel anders dan vrouwen waar jij denkt dat hij misschien niet thuis wilt zijn om te helpen. piekert hij zich misschien suf over de financien en is dit zijn manier van zijn gezin verzorgen. Mijn man ik hadden zijn door een heel diep dal gegaan 7 jaar geleden, maar ik ben zo blij dat we hebben gevochten 1000% voor ons huwelijk. En nu zijn we al jaren weer heel gelukkig. Alleenstaande moeder zijn is heel zwaar. Een goede lieve man is ook niet voor het oprapen. Misschien ben ik te romantisch maar ik geloof niet dat in elke man een soulmate zit en mocht je dat unieke wel hebben dan gooi het niet zomaar weg bij deze beproeving. Heel veel sterkte en laat je even weten hoe het verder gaat.

helaas zijn het zijn eigen woorden, dat hij niet graag thuis is. (dat is iets van vroeger uit al hoor)

weet je, toen ik gisteren naar bed ging dacht ik "we gaan in therapie."
maar toen ik vanacht in bed lag te piekeren dacht ik, laat maar zitten.
hij weet dat we op het randje van de afgrond staan en hij gaat gewoon door zoals hij van te voren deed.
dus in hoeverre maakt hij zich er druk om kan je dan denken niet?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-11-10 09:50

Geplaatst door de TopicStarter : 29-11-10 09:50

maikeltje zei" Bovendien is het niet zo dat mijn partner helemaal niks met of voor de kinderen doet. Hij is degene die 's morgens het ontbijt verzorgt, de schooltasjes klaarmaakt, ze helpt aankleden en ze klaar maakt voor school. En hij zorgt dat hij in het weekend een paar uur vrij maakt om met de oudste te gaan vissen of met de jongste iets met de pony te doen of net wat ze graag willen doen. Maar als hij van half 9 's ochtends tot half 10 's avonds (of later) gewerkt heeft dan mag ie ook weleens languit op de bank

mijn man is smorgens al om 5.00u weg en soms s'avonds pas om 22.00u thuis, dus echt iets voor de kinderen doen, zoals ontbijt maken zit er zowiezo niet in.
en hij mag echt wel languit, geen probleem.
dat heb ik ook nergens in heel het verhaal gezegt.
sterker nog, hij gaat altijd languit, terwijl ik nog druk bezig ben met de kids en het huishouden.
mijn taak gaat 24 uur per dag door.
die van hem "maar" 12.
ik heb 2 kids die ook nog eens regelmatig wakker zijn snachts, maar denk maar niet dat hij eruit gaat.
hoeft hij in principe ook niet, maar soms zou het fijn zijn als je niet altijd het idee had dat je alles maar alleen moet doen....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-11-10 10:02

Geplaatst door de TopicStarter : 29-11-10 10:02

Dat klinkt wel heftig allemaal joh....Heeft hij eigenlijk met jou overlegd voordat hij dit bedrijfje begon?

En wat wil jij zelf? Hou je nog van hem?

Kunnen jullie niet bepaalde uren afspreken in de week dat hij zijn werk zijn werk laat en zijn telefoon uit zet?

Heb je al eens geprobeerd hem een brief te schrijven waarin je al je gevoelens opschrijft en dan ook wat je hier vertelt, dat je je kinderen niet met hem alleen wil laten omdat hij zich afreageert op hen? Hoe dan ook moet het patroon waarin jullie nu zitten doorbroken worden. Niet voor een week maar voor de rest van jullie relatie. En als hij niet voor rede vatbaar is dan zal er inderdaad hulp van buitenaf ingeschakeld moeten worden....[/quote]

hij werkt al vasgte uren, maar zijn telefoon uitzetten (of opnemen en afpoeieren zoals eerder werdt gezegt) dat gaat echt niet lukken.
dan blijft hij daar toch mee bezig.
als hij niet op "mag" nemen, dan zie je hem steeds roder worden en gaat ie zich echt druk maken en wordt ie op een gegeven moment kwaad en neemt ie toch op.
dat hebben we al geprobeerd, daarom vallen we steeds weer in hetzelfde terug.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-11-10 10:05

Geplaatst door de TopicStarter : 29-11-10 10:05

astridklomp schreef:
Ik vind eerlijk gezegd, dat er tegenwoordig veel te snel aan scheiden gedacht wordt. Vaak worden er te hoge eisen gesteld en 'is het niet meer zoals het vroeger was'. Nee natuurlijk is het niet meer zoals het vroeger was, in het begin ben je verliefd en na een bepaalde tijd gaat deze verliefdheid over in houden van en helaas vaak ook in vanzelfsprekenheid. Dan krijg je sleur en groei je uit elkaar. Elke relatie heeft pieken en dalen en het is juist de kunst om deze pieken en dalen te doorstaan en ervoor te vechten. Een relatie hoor je te onderhouden en je moet er energie in steken om je relatie leuk en interessant te houden. En doe jij je best maar werkt je man niet mee probeer dan eerst andere oplosingen te vinden, door bv inderdaad SAMEN naar een therapeut te gaan. Jouw man doet zijn best om een bedrijf op te bouwen en wordt daardoor zo in de ban gehouden dat hij zijn gezin vergeet. Hij ziet zelf niet dat ie doorslaat en te weinig tijd in jullie steekt, jouw taak om hem te helpen om dat in te zien. Zijn bedrijf is een verslaving geworden, behandel hem als een verslaafde. Motiveer hem op een leuke manier om meer met jullie bezig te zijn, verwacht niet van hem dat hij dat uit zichzelf doet want hij ziet dat niet meer. Dat hij alleen naar een psycholoog gaat heeft geen zin want hij ziet zijn fout niet in of hij heeft de kracht er zelf niet voor om zijn probleem aan te pakken. Jullie houden nog van elkaar en dan is het zeker waard om ervoor te vechten, ook voor jullie kinderen!

misschien is verslaving wel het goede woordt ervoor.
maar ik ben echt bang dat er geen verandering in komt, wat ik ook doe.
we vallen altijd terug in het oude.
dit is helaas niet de eerste keer, maar ben het wel echt beu nu, dat wij altijd op de laatste plaats komen.
we hebben het hier al best vaak over gehad en dan gaat het weer even goed.
maar we vallen altijd terug en dat zie ik zelf ook weer te laat.

**Geplaatst**: 29-11-10 10:09

Geplaatst: 29-11-10 10:09

Klara ik denk dat niemand jou hiermee kan helpen , ik denk dat je gewoon moet doen wat je hart jou ingeeft !!!!

Ik heb toen ook aan iedereen advies gegeven en die meningen liepen ook erg uiteen en uiteindelijk moet je toch zelf de beslissing nemen of jij hiermee door kan en dat jullie het gaan aanpakken of dat het echt afgelopen is .

**Geplaatst**: 29-11-10 10:10

Geplaatst: 29-11-10 10:10

Als ik het zo lees, ben je er zelf al klaar mee. Misschien is een pauze het beste, kun je tijdelijk met de kinderen ergens anders naar toe? Of kan hij wellicht een maand ergens anders bivakkeren? Dan pas zal hij inzien dat hij je kwijt raakt. Sommige mensen moeten ergens hard mee geconfronteerd worden, voordat ze inzien waar ze mee bezig zijn.

**Geplaatst**: 29-11-10 10:25

Re: scheiden of niet?

Geplaatst: 29-11-10 10:25

Vicky_88 schreef:
Aan de andere kant zeg ik blijf bij hem. Al doe je misschien jezelf daar niet het grootste plezier mee. Maar als kind van gescheiden ouders weet ik wat het voor een kind betekend om gescheiden ouders te hebben en geloof me, dat is alles behalve een pretje

Dit is voor iedereen anders. Toen mijn moeder zei dat ze bij mijn vader wegging was ik zó blij, vroeg direct of ik het op het speelpleintje mocht vertellen, was uitzinnig van geluk :):)

Het ligt eraan hoe de situatie thuis is.

**Geplaatst**: 29-11-10 10:46

Geplaatst: 29-11-10 10:46

Een psycholoog kan er neit voor zorgen dat jullie weer communiceren nee, dat moeten jullie echt zelf doen (en als ik het zo lees, ligt het grootste aandeel hierin bij je man).

Je man laat zien dat hij wel degelijk doorheeft op het randje te balanceren; hij gaat immers naar een psycholoog! Deze kan jullie helpen patronen zichtbaar te maken, en hoe hier verandering in aan te brengen. Deze kan een spiegel voorhouden bij beiden, en jullie sturen en begeleiden in het terugvinden van elkaar. Ik zou hier zeer zeker nog voor gaan!

Sterkte!