miek140 schreef:Ik denk dat er sowieso wel een soort chemie moet zijn tussen elkaars lichaam. Gewoon dat 2 lichamen reageren op elkaar.
Dit kan dan al dan niet groeien in liefde..
denk ik...
ik denk hetzelfde!
Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Jenthe_x schreef:miek140 schreef:Ik denk dat er sowieso wel een soort chemie moet zijn tussen elkaars lichaam. Gewoon dat 2 lichamen reageren op elkaar.
Dit kan dan al dan niet groeien in liefde..
denk ik...
ik denk hetzelfde!
Ragnaaa schreef:Maar weet je wat ik heb?
Er is dus een jongen, en hij is echt heel lief.
Hij is heel begripvol en een heel fijn luisterend oor, waar ik ook mee zit.
Hij heeft me enkele dagen geleden verteld dat hij stapelverliefd op me is, vanaf de eerste dag dat hij me zag.
Hij vond me een mooie, lieve meid en vond dat ik zo leuk met andere mensen om kon gaan.
Nu vind ik het een bijzonder aardige jongen, maar ik voel me fysiek niet aangetrokken tot hem.
Hij is bijna een kop kleiner dan mij, en is een jaartje jonger.
Maar hij is wel heel aardig, en zó lief en begripvol.
Hij heeft echt zijn hart op de juiste plaats zitten.
En dat raakt me.
Maar ik weet dus niet wat ik moet.
Ik voel nog geen verliefde kriebels, maar ik krijg toch wel een bepaald gevoel als hij me aanspreekt op MSN, of me een sms'je stuurt.
Of als ik hem zie.
Maar het voelt niet als verliefdheid, dat zeker niet.
Ik denk dat ik hem eerst beter wil leren kennen, en wie weet bloeit het uit tot iets moois.
Maar misschien dat het ook blijft bij vriendschap.
Ik durf het niet te zeggen..
Maar het knaagt aan me, ik weet niet wat ik voel, denk en wil.
Het is oprecht een lieve, eerlijke jongen.
En dat waardeer ik echt aan hem.
typisch gevalletje van A zeggen en B doen



Ragnaaa schreef:@ Mae: En juist dat stukje, waarin je vertelt over je ex-vriend, daar ben ik ook bang voor.
Dat dát het gevoel is dat speelt, en niet meer.
Maar, het lijkt mij, dat je daar alleen maar achter komt door iemand beter te leren kennen.
Door voor jezelf uit te puzzelen wat je voelt, denkt en wil?
Zijn vriendengroep vroeg ons in januari mee op zomervakantie, toen hadden we net 1,5 maand. Ik wilde toen niks boeken met het idee 'wie weet of we dan nog wel bij elkaar zijn?'. Alsof ik ergens altijd in m'n achterhoofd had dat het leuk en gezellig was, maar niks langdurig.
Volledig op gevoel, intuïtie, en best een gok, want dat was aardig aan de prijs
Maar het voelde gewoon aan alsof we tegen die tijd absoluut nog samen zouden zijn en dat bleek ook wel 
Want dat voelt heel rot, ik heb me heel lang schuldig en een huichelaar gevoeld. Dus geef vooral jezelf de ruimte om iets te laten groeien en zoek ook uit of je de aandacht in het algemeen zo leuk vindt, of specifiek van hém

Zoezi schreef:Sorry, maar verliefd zijn is bedrog. Het verdoezeld hoe iemand werkelijk is. Mijn ex was gewoon een monster met gladde praatjes die me precies wist te paaien!
BraveSpots schreef:Nu niet echt op jou alleen bedoelt, maar ik snap helemaal niets van mensen die zich zo in de luren laten leggen. Je ziet toch dat welk karakter iemand heeft, maar sommigen gooien al hun principes overboord om het dan achteraf op de verliefdheid te steken.
Je ogen open houden kan nooit kwaad lijkt mij, ook als je verliefd bent.
Macusa schreef:Dat zie je dus niet altijd bij voorbaat, zelf niet als je niet verliefd bent. Als je iemand ontmoet die niet uit jouw eigen omgeving komt kun je dat vaak helemaal niet inschatten en al helemaal niet als die persoon van een andere cultuur is. Dan kom je er in de loop der tijd pas achter met wat voor iemand je te maken hebt. Bovendien zijn sommige mannen (vrouwelijke uitvoeringen zullen er ook wel zijn) zulke manipulaters zijn dat ze lang iets kunnen veinzen voordat jij het in de gaten hebt.
Het is er of het is er niet. BraveSpots schreef:Zoezi schreef:Sorry, maar verliefd zijn is bedrog. Het verdoezeld hoe iemand werkelijk is. Mijn ex was gewoon een monster met gladde praatjes die me precies wist te paaien!
Nu niet echt op jou alleen bedoelt, maar ik snap helemaal niets van mensen die zich zo in de luren laten leggen. Je ziet toch dat welk karakter iemand heeft, maar sommigen gooien al hun principes overboord om het dan achteraf op de verliefdheid te steken.
Je ogen open houden kan nooit kwaad lijkt mij, ook als je verliefd bent.
Z'n eigen schuld
Ragnaaa schreef:Maar weet je wat ik heb?
Er is dus een jongen, en hij is echt heel lief.
Hij is heel begripvol en een heel fijn luisterend oor, waar ik ook mee zit.
Hij heeft me enkele dagen geleden verteld dat hij stapelverliefd op me is, vanaf de eerste dag dat hij me zag.
Hij vond me een mooie, lieve meid en vond dat ik zo leuk met andere mensen om kon gaan.
Nu vind ik het een bijzonder aardige jongen, maar ik voel me fysiek niet aangetrokken tot hem.
Hij is bijna een kop kleiner dan mij, en is een jaartje jonger.
Maar hij is wel heel aardig, en zó lief en begripvol.
Hij heeft echt zijn hart op de juiste plaats zitten.
En dat raakt me.
Maar ik weet dus niet wat ik moet.
Ik voel nog geen verliefde kriebels, maar ik krijg toch wel een bepaald gevoel als hij me aanspreekt op MSN, of me een sms'je stuurt.
Of als ik hem zie.
Maar het voelt niet als verliefdheid, dat zeker niet.
Ik denk dat ik hem eerst beter wil leren kennen, en wie weet bloeit het uit tot iets moois.
Maar misschien dat het ook blijft bij vriendschap.
Ik durf het niet te zeggen..
Maar het knaagt aan me, ik weet niet wat ik voel, denk en wil.
Het is oprecht een lieve, eerlijke jongen.
En dat waardeer ik echt aan hem.
nameless schreef: