Bokt.nl

**Geplaatst**: 17-07-09 07:31

Geplaatst: 17-07-09 07:31

Ik heb een vriend, en ik zie hem als de kans van mijn leven.
Wat heb ik er aan als ik daar zit mijn droom te beleven, en ik heb niemand om van te houden en om het mee te delen?

Edit: Zie onderschrift

**Geplaatst**: 17-07-09 07:39

Geplaatst: 17-07-09 07:39

_Ella_ schreef:
Wat heb ik er aan als ik daar zit mijn droom te beleven, en ik heb niemand om van te houden en om het mee te delen?

Dat is een mooie uitspraak Ella!
Daar ben ik het helemaal mee eens +:)+

**Geplaatst**: 17-07-09 07:48

Geplaatst: 17-07-09 07:48

Paard zou ik verkopen,partner,tsja,ligt er natuurlijk aan hoe serieus iets is.
Maar moet zeggen dat ik toch wel geneigd ben voor mijn eigen geluk te gaan hoor,leef nog altijd voor mezelf(owjee,hoeveel commentaar krijg ik hierop

)

Het ligt er wel aan wat die kans van mijn leven inhoudt,of het iets blijvends is,of het me echt dingen oplevert..

**Geplaatst**: 17-07-09 07:50

Geplaatst: 17-07-09 07:50

thanks jarrah

**Geplaatst**: 17-07-09 07:53

Geplaatst: 17-07-09 07:53

jarrah schreef:
_Ella_ schreef:
Wat heb ik er aan als ik daar zit mijn droom te beleven, en ik heb niemand om van te houden en om het mee te delen?

Dat is een mooie uitspraak Ella!
Daar ben ik het helemaal mee eens

idem.

Geen sprake van dat ik manlief achter laat.

**Geplaatst**: 17-07-09 07:57

Geplaatst: 17-07-09 07:57

@ Darkchrystal: geen commentaar hoor, ben het helemaal met je eens.

Dit is iets waar ik en partner (6,5 jaar relatie, waarvan 2 jaar samenwonend) het recent nog over gehad hebben. Toen we in Adelaide (Australie) waren bleek er net een vacature vervuld te zijn voor een baan die perfect voor mijn vriend zou zijn geweest. Hij begint in NL aan de top van zijn vakgebied te lopen en zou graag buiten de grenzen ervaring opdoen. N.a.v. die vacature hebben we een 'wat als' gesprek gehad.
Ik denk niet dat ik met hem mee zou zijn gegaan. Ik sta op het punt een opleiding te beginnen in NL (NL recht, ook niet iets wat je in Aus kunt doen) en ik wil me graag eerst hier verder ontwikkelen in mijn vakgebied. Het zou mijn hart breken, want ik ben echt gek op hem, maar ik zou toch voor mezelf kiezen. Net zoals hij ook voor zichzelf zou kiezen. En dat is ook goed. We zijn te jong om ons gehele levensgeluk aan een ander op te hangen.

**Geplaatst**: 17-07-09 07:59

Re: Stel je krijgt dé kans van je leven maar je partner wil niet

Geplaatst: 17-07-09 07:59

Dat bedoel ik Kaka. Maar pfoei,6,5 jaar...toch best lang. Maarja als je echt allebei je droom achterna wilt gaan,en je komt daar samen uit/achter..

**Geplaatst**: 17-07-09 08:14

Geplaatst: 17-07-09 08:14

Kaka schreef:
@ Darkchrystal: geen commentaar hoor, ben het helemaal met je eens.

Dit is iets waar ik en partner (6,5 jaar relatie, waarvan 2 jaar samenwonend) het recent nog over gehad hebben. Toen we in Adelaide (Australie) waren bleek er net een vacature vervuld te zijn voor een baan die perfect voor mijn vriend zou zijn geweest. Hij begint in NL aan de top van zijn vakgebied te lopen en zou graag buiten de grenzen ervaring opdoen. N.a.v. die vacature hebben we een 'wat als' gesprek gehad.
Ik denk niet dat ik met hem mee zou zijn gegaan. Ik sta op het punt een opleiding te beginnen in NL (NL recht, ook niet iets wat je in Aus kunt doen) en ik wil me graag eerst hier verder ontwikkelen in mijn vakgebied. Het zou mijn hart breken, want ik ben echt gek op hem, maar ik zou toch voor mezelf kiezen. Net zoals hij ook voor zichzelf zou kiezen. En dat is ook goed. We zijn te jong om ons gehele levensgeluk aan een ander op te hangen.

Ik denk dat dat het verschil is... Wat mij gelukkig maakt zijn de mensen om me heen. Mijn werk is voor mij niet mijn belangrijkste geluksfactor. Ik doe het omdat ik moet leven, en vermaak me er wel mee (en ook daar heb ik sociale contacten natuurlijk). Natuurlijk wil ik ook werk doen wat ik leuk vind, maar dat kunnen zoveel dingen zijn. Dan zou ik werk zoeken wat ik leuk vind, én ook nog dichtbij

Ik zou denk ik werkelijk overal gelukkig kunnen zijn, als mijn geliefden er ook zijn.

**Geplaatst**: 17-07-09 08:17

Re: Stel je krijgt dé kans van je leven maar je partner wil niet

Geplaatst: 17-07-09 08:17

(heb niet het hele topic gelezen maar reageer even op de topicvraag)

Ik heb het gedaan en we hebben er beide geen spijt van gehad.

**Geplaatst**: 17-07-09 08:37

Geplaatst: 17-07-09 08:37

Het ligt een beetje aan de situatie en de reden waarom mijn partner niet mee wil.
Op dit moment zou ik kiezen om hier te blijven. Hier heb ik op dit moment alles wat mij gelukkig maakt. Een lieve vriend, leuk huis, leuke baan, geweldig paard op een gezellige manege. Dit zou ik niet opgeven voor mijn droombaan ergens ver weg.
Mijn vriend heeft hier een eigen bedrijf waar hij van jongs af aan hard voor gewerkt heeft en hij zal dit niet zomaar achterlaten, wat heel logisch is. Mijn werk is niet wat mij in mijn leven gelukkig maakt. Ik vind het leuk, maar doe het vooral voor het geld. Dingen die mij echt gelukkig maken zijn mijn vriend, familie, vrienden en mijn paard.

**Geplaatst**: 17-07-09 08:40

Re: Stel je krijgt dé kans van je leven maar je partner wil niet

Geplaatst: 17-07-09 08:40

vriend mag thuis blijven & paard gaat fijn mee

Dat is het voordeel van een paard, die kan je gewoon overal mee naartoe nemen!

**Geplaatst**: 17-07-09 08:42

Geplaatst: 17-07-09 08:42

ik vind werk ook niet zaligmaken overigens hoor.
maar voor mijzelf dus,kan ik het me wel voorstellen als ik een supergave baan aangeboden zou krijgen in een land waar ik echt van ga watertanden...

**Geplaatst**: 17-07-09 08:45

Re: Stel je krijgt dé kans van je leven maar je partner wil niet

Geplaatst: 17-07-09 08:45

sluit me aan bij laura ;-)

Ik zou voor mijn eigen kansen gaan en paardlief zou mee mogen :-)

**Geplaatst**: 17-07-09 08:47

Re: Stel je krijgt dé kans van je leven maar je partner wil niet

Geplaatst: 17-07-09 08:47

maar is voor jullie je partner dan niet de kans van je leven? Jullie doen allemaal net of dat zo inruilbaar is.

**Geplaatst**: 17-07-09 08:49

Re: Stel je krijgt dé kans van je leven maar je partner wil niet

Geplaatst: 17-07-09 08:49

Ik ben 18, imo is het 'op die leeftijd' ook heel inruilbaar

**Geplaatst**: 17-07-09 08:50

Geplaatst: 17-07-09 08:50

Anoniem schreef:
Paard zou ik verkopen,partner,tsja,ligt er natuurlijk aan hoe serieus iets is.
Maar moet zeggen dat ik toch wel geneigd ben voor mijn eigen geluk te gaan hoor,leef nog altijd voor mezelf(owjee,hoeveel commentaar krijg ik hierop )

Het ligt er wel aan wat die kans van mijn leven inhoudt,of het iets blijvends is,of het me echt dingen oplevert..

Ik leef ook nog steeds voor mijn eigen geluk

Je bent daar immers zelf verantwoordelijk voor. Ik laat mijn beslissing iig niet afhangen van mijn paard en vriendinnen. Paard kan er altijd nog later weer komen en vriendinnen? bij een goede vriendschap blijft het wel en ik maak makkelijk weer nieuwe vrienden hahahah

Partner achterlaten ligt moeilijker, omdat daar mijn geluk ook ligt

Mijn paard praat niet terug, mijn paard geeft geen adviezen, mijn paard is niet mijn beste vriend, en ik lig niet 's nachts naast hem

mijn paard is een hobby waar ik ook veel plezier aan heb. Maar vriendlief staat toch wel ruim bovenaan, dus als ik om iemand niet de kans zou aangrijpen: is het om hem

Maar wie weet piep ik wel anders als ik daadwerkelijk dé kans van mijn leven krijg! Ik weet wel dat mijn partner mij niet tegen zou houden, hij wil zijn baan best opgeven als ik ergens een geweldige baan kan krijgen

Ik weet ook niet of ik met iemand samen kan zijn die mij die kans niet zou gunnen, als ik blijf is het mijn beslissing uiteindelijk (wel na gezamenlijk overleg natuurlijk). Ik laat mij iig niets verbieden of mij onder druk zetten

**Geplaatst**: 17-07-09 08:51

Geplaatst: 17-07-09 08:51

Nathalie, ben het helemaal met je eens.. Ik zou het ook niet kunnen hoor! Maar ik ben geen reizer, dus keuze is snel gemaakt. En als ik dan ga, dan wel met de hele bubs. Ik laat niets achter. Geen partner, geen paard.

**Geplaatst**: 17-07-09 08:57

Geplaatst: 17-07-09 08:57

__Laura schreef:
Ik ben 18, imo is het 'op die leeftijd' ook heel inruilbaar

Dat weet je niet op die leeftijd kun je ook de man van je leven tegen komen.

Mijn vriend en ik waren 16.....

we zijn nu 23 nog jong. Maar ik weet en hij ook dat we met elkaar oud willen worden, kinderen krijgen, trouwen.
Dat geluk zou ik echt niet vergooien voor een droom....

Als we samen gaan is het wat anders. Paard kan verkocht worden, die heb ik toch gekocht met het oog op verkopen.
Maar mijn vriend? nee die gaat echt de deur niet uit!

**Geplaatst**: 17-07-09 09:01

Geplaatst: 17-07-09 09:01

Ik denk dat mijn vriendlief wel mee zou gaan

Maar als mijn paardje niet mee kan dan zou ik absoluut niet gaan hij betekend echt alles voor mij

**Geplaatst**: 17-07-09 09:33

Geplaatst: 17-07-09 09:33

ik heb voor deze keuze gestaan. In het westen had ik mijn vriend, mijn paard, etc. Maar mijn baan liep ten einde... tijdelijk contract, geen uitzicht op vast contract. Werk vinden = erg moeilijk, zeker in deze tijden... geen werk betekent geen geld... en dat zou inhouden dat ik Banjer op den duur niet meer zou kunnen onderhouden als ik geen werk zou hebben.

In het noorden van het land kon ik een vaste baan krijgen (2 maanden proeftijd, daarna direct in vaste dienst).... daardoor zou ik de zekerheid hebben dat ik Banjer niet hoef te verkopen, mijn ouders zouden weer vlakbij wonen, mijn honden zouden weer bij mij kunnen zijn... Mijn ex-vriend kon/wou niet mee vanwege zijn werk, zoontje (die overigens mee had gekund), verdere familie, etc.

Ik heb ervoor gekozen om naar het noorden van het land te verhuizen... ik hou nog steeds wel van mijn inmiddels ex-vriend, maar ik weet dat dit de juiste keuze is geweest... we hebben nog steeds wel contact via msn en skype.. en we weten allebei dat het beter is zo... want in Schiedam zou ik op den duur ook niet gelukkig zijn geworden/geweest.

(En ik ben hier nu ook een wel heel erg leuke jongen aan het leren kennen

)

**Geplaatst**: 17-07-09 10:48

Geplaatst: 17-07-09 10:48

ik ben nu heel benieuwd wat de partner zou antwoorden op deze vraag, van diegene die nu roepen dat ze nooit zonder hun partner iets zouden ondernemen en hun partner hun geluk is

ik vrees dat de meeste manlijke partners zouden kiezen voor hun grote kans en verwachten dat hun vrouwlijke partner zo gehecht aan hun zijn dat ze braaf meehobbelen

Bedenk dat een groot gedeelte van de relaties over 10 jaar beeindigd zijn!
Sla je dan jezelf niet voor je kop omdat je je grote kans hebt laten lopen voor die partner die nu met een ander gaat?
Kun je eigenlijk wel echt gelukkig zijn als je je eigen niet ontplooid en alleen maar bij je partner gelukkig bent?
En hoe groot wordt het gat dan als deze relatie ten einde raakt?
Want helaas heb jij niet alleen te vertellen of deze relatie leuk blijft
En blijf jij wel leuk voor je partner als jij je niet ontwikkeld en alleen maar blij bent met hem en de kindjes?

banjer erg dapper !

**Geplaatst**: 17-07-09 10:51

Re: Stel je krijgt dé kans van je leven maar je partner wil niet

Geplaatst: 17-07-09 10:51

Voor mijzelf weet ik dat ik alleen gelukkig kan zijn met mijn partner als ik gelukkig ben met mijzelf. En ik ben niet gelukkig met mezelf als ik mezelf niet kan ontplooien. Ik heb meer nodig om gelukkig te zijn dan zijn aanwezigheid. En ik weet dat voor hem precies hetzelfde geldt.

**Geplaatst**: 17-07-09 11:00

Geplaatst: 17-07-09 11:00

kaka volgens mij geldt dat voor iedereen alleen willen een aantal dat nog niet zien

**Geplaatst**: 17-07-09 11:05

Re: Stel je krijgt dé kans van je leven maar je partner wil niet

Geplaatst: 17-07-09 11:05

juist spatter,vind het een goed punt van je.
als je levensgeluk alleen afhangt van je partner...
hm,klinkt mij eng in de oren.(ja sorry).
kan me voorstellen dat je intens van iemand houdt en iemand niet kwijt wilt,maar toch...

**Geplaatst**: 17-07-09 11:21

Geplaatst: 17-07-09 11:21

Wat er voor mij ontzettend uitspringt in dit topic is dat mensen het steeds maar hebben over "je partner in de steek laten", terwijl we het hier over DE kans van je leven hebben...

Ik vraag me dan een paar dingen af:
1. Is het niet een natuurlijk proces dat je je blijft ontwikkelen, ook als je een relatie hebt? Waarom dan je ontwikkeling laten stoppen of remmen door die relatie? Ik zie echt niet in waarom het of/of moet zijn en waarom e.e.a. niet te combineren is. En ALS het niet te combineren is, is het dan niet 'gewoon' zo'n moment waarop je moet concluderen dat je partner en jij zich in een ander stadium van het leven/je ontwikkeling bevinden, en je misschien andere keuzes moet gaan maken? Mensen groeien uit elkaar, omdat ze zich in een andere richting ontwikkelen, of omdat de één harder gaat dan de ander. Is dat nou echt zo'n ramp? Is het echt "in de steek laten", of groei jij verder/harder/een andere richting uit??

2. Als die relatie dan toch zo heilig is, waarom zou die dan niet op afstand stand kunnen houden? Er zijn weekeinden, je kunt afspraken maken over bv diensten en thuiswerkdagen etc etc...

3. Voor degenen die direct zeggen bij de partner te blijven: draai de rollen eens om? Jouw partner krijgt DE kans ergens ver weg, en vraagt JOU om alles op te geven en met 'm mee te gaan. Wat zeg je dan?
Indien JA: waarom dan andersom niet? Hang je niet té veel aan je partner, en hoe wederzijds is het? Stel dat je partner om wat voor reden dan ook wegvalt, hoe bouw jij dan je leven weer op?
Indien NEE: dan kun je zélf DE kans ook wel pakken, want uiteindelijk kies óók jij niet voor die relatie...

Ik vind het een soort van 'griezelig' hoe sommigen hun levensgeluk gekoppeld hebben aan hun huidige (!!!) partner...