Moderators: NadjaNadja, Essie73, Polly, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird

wendyashley schreef:Ik spreek uit ervaring als ik zeg: ik begrijp toch verdomd goed hoe deze vrouw zich moet voelen.Ik was er kapot van toen ik er achter kwam dat mijn ex al ruim 2 maanden vreemdging,denk je een goede relatie te hebben en alles voor elkaar te hebben,word alles even heel snel uit elkaar gerukt.
En het stomme was: ik was vooral kwaad op zijn nieuwe vriendin....een loeder vond ik het,want zij wist dat hij een relatie had en was jaloers omdat haar man van haar wilde scheiden.
Ik ben zeker een half jaar kwaad geweest,liep er bij als een lijk en was compleet op door verdriet.
Niks vond ik nog leuk, ging niet meer naar vriendinnen,niet meer naar mijn paarden.
Ik was alleen maar met mijn dochter bezig, een kind van bijna 4 wil gewoon weten waar haar papa is, mijn ex keek het eerste half jaar niet naar haar om omdat hij waarschijnlijk nog op zijn roze wolk zat. Uren ben ik bezig geweest om mijn meisje op een begrijpelijke manier uit te leggen dat papa en mama geen vriendjes meer zijn en papa niet meer bij ons komt wonen. Het verdriet van je eigen kind gaat door merg en been en maakt je kapot.
Nu is bij mij na ruim 1 jaar alles geregeld, ook via de rechtbank.
Van mij kon mijn ex doodvallen omdat hij het 1e half niet naar mijn dochter omkeek, maar voor mijn dochter kon ik het niet maken.
Ik zou jullie adviseren: laat de vrouw even met rust,het is voor haar (ondanks haar nieuwe vriend) ook heel zwaar.Probeer het anders zo te regelen dat jouw vriend zijn dochter eerst een paar uur ziet waar zijn ex bij is en jij dus niet. Om de één of andere rare rede zijn wij vrouwen nou eenmaal eerder geneigd de fout bij de nieuwe vriendin te leggen.
Dat zijn ex niet wil dat zijn dochter bij jou in de buurt komt snap ik ook, die angst had ik zelf ook, bang dat je kind het bij de andere vrouw leuker vind.
Ik hoop voor jullie dat de vrouw vanzelf in gaat zien dat ze beste voor haar kind moet kiezen, en dat is toch echt omgang met papa.
Tieneke schreef:Nee, er word gezegd dat het ergens te begrijpen is. Niet dat het daarom goed is.
ik bedoel dat de vrouw in kwestie het doet
Issy schreef:Geen draagkracht om kinderalimantatie te betalen vind ik onzin. je hebt er voor gekozen om een kind op de wereld te zetten, dit kind moet ook eten en kleding aan, ookal kun je maar een een minimaal bedrag betalen dan toch doen! want helemaal niks betalen zal geen enkele rechter goed vinden. Zelfs als er sprake is van een failissement en al staat iemand onder curatele, dan dient er nog een bijdrage betaald te worden. Aliomentatie voor de vrouw is en anderee, dit kan volledig kwijtgescholden worden, dus ik denk dat TS hier twee dingen door elkaar haalt.
Een bezoekregeling kun je via de rechter regelen, die zal voorstellen om in gesprek te gaan bij een mediator. Echter moet jij TS je er buiten houden, hoe meer jij je ermee bemoeit hoe ingewikkelder het word. Jullie hebben gekozen voor een relatie aan te gaan, dan moet je ook de gevolgen accepteren ookal zijn deze dagelijks pijnlijk!
Verder is het zo dat als je meer dan een bepaald bedrag aan schulden hebt, je dus niks hoeft te betalen. Wij deden dit dus wel en hebben ook weer voorgesteld om dit gewoon te doen. Tieneke schreef:Er is niemand die zegt dat dat wel mag.
Biancaa schreef:Oh nog iets, de advocaat zei dat het helaas heel vaak voorkomt dat de politie niet eens mee wilt gaan. Juist omdat ze geen problemen willen veroorzaken bij het kind. Ze zeggen dan dat ze geen tijd hebben voor zoiets.
Tieneke schreef:Of moeder zo denkt, weet jij niet.