Mindfields schreef:Dit is inderdaad natuurlijk heel moeilijk voor de TS.
Maar meis.
Stel jezelf de volgende vragen eens:
-Vindt JIJ dat je recht hebt op IEMAND die lief voor je is?
-Vindt JIJ dat je recht hebt op IEMAND die graag bij je wil zijn?
-Vindt JIJ dat je recht hebt op IEMAND die jou trots als zijn vriendin voorstelt aan zijn omgeving?
-Vindt JIJ dat je recht hebt op IEMAND die er ook voor je is als het even moeilijk is in de relatie?
-Vindt JIJ dat je recht hebt op IEMAND die jou serieus neemt?
-Vindt JIJ dat je recht hebt op IEMAND die eerlijk tegen je is?
En tenslotte: Is hij die IEMAND?
Kan hij die IEMAND worden met zijn karakter en instelling?
Mannen veranderen NIET. tenzij ze het zelf willen. En dat zelf willen bereik je alleen met hem de consequenties laten zien van zijn gedrag.
Dat bereik je niet met jezelf zwak opstellen(wat je nu doet, heel begrijpelijk maar het doet de situatie alleen maar slechter worden).
Dat bereik je eerder met een sudden death, oftewel, neem jij maar eens een week geen contact met hem op. Ook niet als hij belt(wat heel moeilijk is), of smst.
De volgende zin komt in me op:
"If it's not what you're made of, you're not what i'm looking for, you were willing, but unable, to give me anymore, there's no way, you're changing."
Komt uit een liedje.
Het doet pijn, maar als je jezelf bovenstaande vragen stelt kun je niet anders dan concluderen dat hij dat allemaal niet voor je is tenzij ik er helemaal naast zit.
Ik denk dat je zelf een behoorlijk laag zelfbeeld hebt als je dit allemaal accepteert. (ik heb daar zelf ook jarenlang moeite mee gehad maar sinds een paar jaar is mijn zelfbeeld een stuk beter en komisch genoeg kom ik steeds leukere mannen tegen die mijn leven verrijken ipv mij een ellendig gevoel geven.
In ieder geval heb ik nu een ontzettende lieverd die me op handen draagt.
Dank je wel voor je reactie. Zet me wel aan het denken.
Ik had voor dat ik hem kenden nooit zo laag zelfbeeld, nu wel denk ik. Ik voel me gewoon machteloos en omdat het zooo oneerlijk is voor mijn gevoel kan ik het niet los laten. En soms doet hij weer lief en dan voel ik me weer even goed. Dat zijn mijn zwakke momenten gelijk. Ik denk de hele dag aan hem. Als ik ga slapen val ik pas na een uur in slaap omdat ik aan hem denk. Als ik wakker wordt moet soms al gelijk huilen als ik aan hem denk. Ik word gek van mezelf. Voel me gewoon niet happy. Alleen me paardje bied soms nog wat afleiding, maar ook niet veel. Maar ik kan voor me gevoel ook niet zonder hem, wordt al gek als ik eraan denk. Of het idee dat hij een ander ontmoet....
Geplaatst vind ik beetje raar...
. van mijn part weet de helle wereld het.... 
