Misschien was het niet slim dit topic te openen, bedenk ik me nogmaals nu ik dit lees.
Je laat me er zelfs door huilen.
Ik ben juist iemand die alles opzij zet voor een ander, alles voor laat gaan en voor iedereen ruimte maakt.
Iemand die zich zo klein mogelijk maakt om anderen maar niet in de weg te zitten en zich nog tegroot voelt.
Ik ben niet zomaar iemand zonder problemen, voor mij zal de zon niet meer zo snel gaan schijnen als voor een ander, daarvoor is er teveel gebeurd.
Meer kan ik er niet over zeggen.

) maar de keren dat we samen waren was het zo intens, dat ik nu wel het idee heb dat het voor de volle 100% goed zit.
Een half jaar lang zijn allerliefste vriendinnetje achterlaten, vrijwillig nog wel, en het nog een leuk plan vinden ook, hoe haalt hij het in zijn hoofd! Het mag dan onvolwassen van mijn kant zijn, maar dat idiote plan zou er bij mij ècht niet inkomen! Moet er niet aan denken!