Klinkt heel suf ik weet het... maar moet mensen om mij heen hebben! Moderators: NadjaNadja, Essie73, Polly, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird
Klinkt heel suf ik weet het... maar moet mensen om mij heen hebben!



Verplichtingen horen erbij, maar dat heb je overal. Gaat mij om mijn zelfredzaamheid. Maar zover ben ik nog niet
Welshcobfan schreef:Hoe kom je er toch bij dat ik niet blij ben?![]()
Ik weet dat ik het heel goed heb, dat is absoluut niet het probleem
Ik wou het huis uit om minder afhankelijk te worden van mijn ouders, maar ik word hoe dan ook afhankelijk dan van mijn vriend of een lening
Dus ik ga nergens heen!
Vrijheid = onafhankelijk voor mijVerplichtingen horen erbij, maar dat heb je overal. Gaat mij om mijn zelfredzaamheid. Maar zover ben ik nog niet
en oké hulp in de huishouding) dan van een lening... Ik weet hoe mijn zus een behoorlijke studieschuld had en dat duurde aardig lang voordat ze het kon aflossen. ondanks een goede baan... want je hebt in het begin toch altijd extra uitgaven (nieuw huis, etc) en dan gaat er maar een klein deel naar de studieschuld.
Welshcobfan schreef:Mijn ouders zeggen: wij investeren met liefde in je!
bulck schreef:Ga eens deze tijd alleen wonen, en dan echt op jezelf e niet op de kap van je vriend, want dan snap ik dit topic al helemaal niet. Een zal je het dan financieel bijzonder zwaar krijgen en twee zal je veel keuzes moeten maken die je leven zullen tekenen. En mss keuzes waar je achteraf spijt van zal hebbben. want als je alleen gaat wonen, draait alles om geld om rond te komen en zonder studie en wat bagage van thuis kom je er niet.
Dus geniet nog enkele jaren van hotel 'thuis', spaar geld, studeer goed, heb een goede job en ga dan pas alleen of met vriend samenwonen. Het bespaart je miserie en ja kan jezelgf sterker profieleren. Pas op ik heb respect voor mensen die om bepaalde redenen vroeg op hun eigen benen hebben moeten staan en het dus moeten hebben van alle eindjes aan een te knopen. Maar denk dat diegene die dat meegemaakt hebben het eens met me zullen zijn dat het moeilijk is en vaak toch een andere start hadde genomen.
Dit is mijn mening, blijf gewoon nog thuis en zorg dat je voldoende bagage hebt en ga dan pas alleen wonen.
Ik vind het erg belangrijk dat een mens op eigen benen leert staan. Let wel, ik heb een mama die me mist, maar me altijd onwijs gestimuleerd heeft om verder te groeien, ongeacht wat dat voor haar betekent... 


Heb een tijd bij mijn zus gezeten toen zij op kamers woonde: vreselijk vond ik het. Maar goed komt ook omdat het voor mijn gezondheid niet goed was en daar kreeg ik last van 
) dat zal ik wel missen.
Mijn leerperiode zou absoluut niet succesvoller geweest zijn als ik op kamers zou gaan. Nee, ik voel mij er zo beter bij 


Je hebt nu geen verplichtingen, geen verantwoordelijkheden....... helemaal top toch?
en je studie....... daar moet je ook wat aan doen, maarja na die baas moet je nog naar je paard, dan moet je nog koken, dan moet je nog de plee uitschrobben......... WAAHAAROM zitten er geen 36 uur in een dag!!! 

Ik ben afgelopen juli afgestudeerd netjes binnen 4 jaar. Nu achteraf gezien zijn die vier jaar echt omgevlogen..

Welshcobfan schreef:Ik kan ook niet zomaar uit huis, dat betekend voor mij een gigantische schuldenpost en zo wil ik mijn werkende leven niet beginnen zeg maar.
Komt allemaal vanzelf, geniet nog maar van alle gemak, jouw tijd op jezelf komt nog wel! Nanda schreef:Welshcobfan schreef:Ik kan ook niet zomaar uit huis, dat betekend voor mij een gigantische schuldenpost en zo wil ik mijn werkende leven niet beginnen zeg maar.
Hier heb ik een beetje moeite mee. Natuurlijk is het niet leuk om een lening af te sluiten om je studie etc te bekostigen maar ik vind het helemaal niet "vanzelfsprekend" dat ouders hun studie van hun kinderen bekostigen. Er zijn zat ouders die dat helemaal niet kunnen. Toen ik op mn 19e ging studeren 200 km verderop heb ik nooit een cent van mn ouders gehad en heb ik alles zelf bekostigd ( ze hadden het zelf financieel zwaar). Wel mocht mijn pony gratis bij mijn ouders blijven staan. Had dat niet gemogen dan had ik hem met pijn in mn hart verkocht. Het laaste jaar van mn studie kreeg ik geen studiefinanciering meer. Natuurlijk had ik een flinke studieschuld toen ik klaar was. En was het zwaar. Maar ik was wel onafhankeijk.
Voor mn gevoel, (maar wie ben ik, ik ken jou niet), wil jij ook niet echt veel opgeven voor onafhankelijkheid.
En als ze het niet konden opbrengen of niet meer willen betalen ja tuurlijk dan moet ik lenen en dat zou ik ook absoluut doen zonder klagen. 
). Zolang ik dat nog niet kan, ben ik nog niet toe aan onafhankelijkheid en dus ook nog geen eigen plek.
Dan maar een laatbloeier, maar wel een zeer gelukkige laatbloeier!
Vriendje woont ook heel dichtbij en ja die is ook leuk! 
De twijfels zijn volledig weg!
)