Yuumi schreef:Ik schrijf niet vaak dingen op forums, maar wilde dit even van me af schrijven.
Mijn 'broertje' is 21, ik ben 24 en we wonen beide op het moment nog thuis. Ik werk en hij heeft op het moment een stage voor zijn studie.
Mijn moeder pampert hem echt heel erg. Staat bijvoorbeeld elke ochtend op om hem wakker te maken, smeert zijn brood en moet hem letterlijk bijna alles zeggen wat hij moet gaan doen. Van tandenpoetsen tot schoenen aantrekken. Ook maakt ze zich altijd veel te druk over kleine dingen.
Dus nu ook... de bussen staken..
Er wordt van mij verwacht dat ik hem élke dag als de bussen staken wel mee neem 's ochtends voordat ik ga werken zodat ik hem af kan zetten. Maar ook als ik vrij ben wordt er verwacht dat ik hem wel even weg breng...
Mijn broertje is 21 en heeft gewoon een rijbewijs, maar nóg geen auto.
Zijn stage zou daarintegen ook maar 30 minuten fietsen zijn.
Over een aantal weken is hij klaar met zijn studie en kan hij gaan werken. Dus zal hij toch een auto aan moeten gaan schaffen.
Geld is het probleem niet. Maar wanneer ik probeer te vragen of NU niet gewoon het moment is om een eigen autootjes te krijgen worden mijn ouders geirriteerd en vinden ze dat ik mij niet zo moet aanstellen en dat 10/15 minuten omrijden niet zo veel is.
In Maart als de klok verzet wordt beginnen we namelijk om 7u 's ochtends op werk. En ik trek het eigenlijk niet om telkens om kwart voor 6/6u al van huis te gaan omdat ik hem eerst nog af moet zetten.
Overdrijf ik? Ik weet namelijk echt niet wat ik moet doen op het moment.
Ik heb namelijk het gevoel dat nee zeggen in deze situatie geen optie is voor mij.
Hij is volwassen. Hij heeft zelf pootjes. Laat hem lekker fietsen.