Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Geplaatst: 08-09-20 19:34
Anoniem schreef:Hoi,
Mag ik ook mee praten? Mijn relatie (mei 2013) is sinds gisteren over. Hij wilde niet meer. Dus nu ben ik opeens single mama, met een zoontje van net 1 en een koophuis dat verkocht moet gaan worden. En ik heb geen idee hoe en wat en ik voel me zo k*t.
Daar schrik ik van. Jeetje meis, hele dikke knuffel! 
Geplaatst: 08-09-20 19:42
Heel veel sterkte. 
Heb je mensen die je helpen? Geplaatst: 08-09-20 19:57
Anoniem schreef:Hoi,
Mag ik ook mee praten? Mijn relatie (mei 2013) is sinds gisteren over. Hij wilde niet meer. Dus nu ben ik opeens single mama, met een zoontje van net 1 en een koophuis dat verkocht moet gaan worden. En ik heb geen idee hoe en wat en ik voel me zo k*t.
Geplaatst: 08-09-20 19:58
Geplaatst: 08-09-20 20:08
Anoniem schreef:Hoi,
Mag ik ook mee praten? Mijn relatie (mei 2013) is sinds gisteren over. Hij wilde niet meer. Dus nu ben ik opeens single mama, met een zoontje van net 1 en een koophuis dat verkocht moet gaan worden. En ik heb geen idee hoe en wat en ik voel me zo k*t.
Geplaatst: 08-09-20 23:12
Anoniem schreef:Telefonisch wel veel steun, iedereen woont ver weg. Ben hier komen wonen voor hem. Zijn familie woont wel dichtbij, maar daar heb ik natuurlijk niks aan.
Zoon ligt nu op bed (sinds 19:00 uur) en nu zo de avond alleen ipv samen lekker een serie kijken op de bank, of in elk geval samen op de bank, vind ik wel heel zwaar.
Hij kwam in een burn-out na de geboorte van onze zoon. Ik dacht dat we in relatietherapie zouden gaan en dat hij net zo in ons geloofde als ik dat deed, maar dat was blijkbaar niet zo. Blijkbaar zijn wij/ben ik het niet waard om voor te vechten.
Geplaatst: 09-09-20 02:58
Anoniem schreef:Hoi,
Mag ik ook mee praten? Mijn relatie (mei 2013) is sinds gisteren over. Hij wilde niet meer. Dus nu ben ik opeens single mama, met een zoontje van net 1 en een koophuis dat verkocht moet gaan worden. En ik heb geen idee hoe en wat en ik voel me zo k*t.
Geplaatst: 09-09-20 07:40
Anoniem schreef:Hoi,
Mag ik ook mee praten? Mijn relatie (mei 2013) is sinds gisteren over. Hij wilde niet meer. Dus nu ben ik opeens single mama, met een zoontje van net 1 en een koophuis dat verkocht moet gaan worden. En ik heb geen idee hoe en wat en ik voel me zo k*t.
Geplaatst: 09-09-20 12:14
Geplaatst: 09-09-20 18:00
Geplaatst: 09-09-20 18:30
youaremystar schreef:Mag ik me hier ook melden?
Volgende week zouden we 5 jaar samen zijn geweest. Helaas is maandag de relatie uit gegaan.. En daar zit je dan, in een stad waar je zelf nooit was gaan wonen als hij er niet was geweest.
Over 2 weken heb ik examen en ik moet nog zoveel doen, maar ik kan er de energie niet voor vinden. Ik wil alleen maar op bed liggen janken
Ik vind het heel naar voor je. Kan me helemaal voorstellen hoe je je voelt. Mag ik er toch een opsteker in gooien: nu vergaat je wereld, maar het wordt beter. Echt waar! (Ik, en velen met mij, zijn het levende bewijs.) 
Geplaatst: 10-09-20 11:20
Sheran schreef:O wat erg Anoniem
Bij mij gaat het helaas over wat meer dan 15 maanden. Ik wil wel heel graag, ik vond het in mijn relatie heerlijk om samen te wonen en alles te delen. Ik zou echt niet mijn hele leven alleen willen blijven.
Geplaatst: 10-09-20 11:26
Geplaatst: 10-09-20 12:10
miereneter schreef:youaremystar schreef:Mag ik me hier ook melden?
Volgende week zouden we 5 jaar samen zijn geweest. Helaas is maandag de relatie uit gegaan.. En daar zit je dan, in een stad waar je zelf nooit was gaan wonen als hij er niet was geweest.
Over 2 weken heb ik examen en ik moet nog zoveel doen, maar ik kan er de energie niet voor vinden. Ik wil alleen maar op bed liggen janken
Kan me voorstellen dat je hoofd niet naar studeren staat. Hoever ben je met de stof? Kun je je het permitteren om een paar dagen niets te doen en lekker te janken? Kun je eventueel een paar dagen of weken gaan logeren bij familie of vrienden? Afstand uit de situatie kan soms ook helpen.
Geplaatst: 10-09-20 20:42
BarbaraNova schreef:Anoniem, jee wat heftig joh, kun je wel ergens terecht als het huis verkocht is? Anders gelijk inschrijven en urgentie aanvragen in de gemeente waar je wil gaan wonen. Zit zelf ook soort van in deze situatie nml.
youaremystar, was je relatie zomaar ineens uit dan of ging het ook al tijdje niet goed? Heel veel sterkte joh
Geplaatst: 11-09-20 08:32
Anoniem schreef:BarbaraNova schreef:Anoniem, jee wat heftig joh, kun je wel ergens terecht als het huis verkocht is? Anders gelijk inschrijven en urgentie aanvragen in de gemeente waar je wil gaan wonen. Zit zelf ook soort van in deze situatie nml.
youaremystar, was je relatie zomaar ineens uit dan of ging het ook al tijdje niet goed? Heel veel sterkte joh
Ja dat lukt gelukkig wel. Staat nu nog niet te koop hoor. Ik zou het ook makkelijk kunnen betalen, maar wil hier niet alleen wonen (te groot huis/tuin, te veel onderhoud/te rustig dorp). Dus denk dat ik dan een huisje in een stadje hier in de buurt (Meppel/Steenwijk) terug zou kopen.
Geplaatst: 11-09-20 12:46
Geplaatst: 11-09-20 17:50
Citaat:Ja, ik heb gelukkig altijd mn moedertje waar ik naar toe kan en vol gepropt word met lekkere dingen.
Opzich is het niet heel erg om een paar dagen vrij te nemen van de studie. Als ik mn schouders er onder zet komt het vast wel goed.
Maar ik heb altijd zo'n hekel aan alles doen op het laatste moment.
Geplaatst: 15-09-20 10:49
Geplaatst: 15-09-20 10:54
Marocje schreef:Ik zit te twijfelen of ik het hier al moet posten, maar ik begin maar gewoon met schrijven: kan het altijd nog niet posten.
Ik heb 20 jaar een relatie, 4 kinderen. Maar sta nu op het punt er een einde aan te maken. (Aan de relatie dan, voor de duidelijkheid).
Onze relatie is altijd al ‘moeilijk’ geweest, toch best wat onbegrip. Hij komt uit Afrika (even bewust wat vaag) en had absoluut geen stabiele gezinssituatie. Dit zie en zag ik natuurlijk vaak terug in ons gezin. En nu? Nu trek ik het gewoon niet meer. Ik heb al tijden het gevoel dat ik het net zo goed alleen kan doen. Maar altijd was er wel iets wat me tegen hield. (Pony, geen echt werk/inkomen)
Eigelijk was het vooral de veiligheid, de zekerheid die ik niet op wilde geven. Maar nu denk ik: het signaal wat ik nu doorgeef aan de kinderen, is ook niet goed! Ik moet niet vanwege de kinderen bij hem blijven, maar wil ook zeker niet vanwege de kinderen uit elkaar. Want dat is mijn gevoel een beetje, dat ik hen moet ‘beschermen’. Tuurlijk moet dat, maar dat komt over alsof hij zo slecht is en dat is niet zo. Hij bedoelt het allemaal goed.
Er is geen sprake van vreemdgaan, of van geweld oid.
Ik kan misschien 1 ding schrijven wat de boel wellicht over het algemeen genomen duidelijk maakt: mijn moeder is vorig jaar overleden. Tijdens haar ziekbed kon hij nog langskomen, dit stelde ie telkens uit. Tot het bijna te laat was en hij boos op mij werd dat ik niet duidelijk was. En dan nog koos hij ervoor niet mee te gaan: 4 dagen later is ze overleden. En dan verbaasd zijn dat het nog zo snel ging? Ze heeft nog bijna 4 maanden geleefd ipv de verwachte 6/8 weken, ik ben altijd duidelijk geweest dat het ineens snel kon gaan. De kinderen hebben dit ook goed begrepen en op hun manier allemaal afscheid kunnen nemen. En hij verwijt mij dat ik niet duidelijk was? (Hij is trouwens in de 4 maanden wel meegeweest hoor, maar toen was ze nog zo goed dat we konden zeggen: ‘tot volgende keer’)
Nouja, dat gaat dus meestal zo: dat er iets gebeurt en hij niet de mogelijkheid heeft naar zichzelf te kijken. Hij gooit het altijd op de ander. Mij, de kinderen, de buren, collega’s.. het ligt nooit bij hem. En dan trek ik niet meer.
Poeh, toch een heel verhaal. Als iemand tips of ideeen heeft lees ik het graag (Via pb). Ook hoop ik dat degenen die mij of ons in het echt kennen dit nog voor zich willen houden. Vanavond, maar liever (en uiterlijk!) morgen avond wil ik het vertellen. Ik hoop dat we zonder ruzie uit elkaar kunnen, maar hij heeft me vaker gezegd dat wanneer het over is tussen ons, hij ook écht vertrekt. Dus ik moet hier ook rekening mee houden. (We zijn niet getrouwd, hebben wel gezamenlijk gezag over de kinderen).
Gister met mijn vader hierover gehad, dat was heel fijn. Hij zag het ook wel aankomen en begrijpt me helemaal. Maakt het niet minder verdrietig. Maarja, zou ook niet best zijn als ik hier geen verdriet over had.
Geplaatst: 15-09-20 11:26
