Shadow0 schreef:Een ontzettend ingewikkelde situatie zeg. Ik snap het dilemma helemaal. Ik snap waarom je kinderen loyaal zijn, ik snap waarom jij je zorgen maakt, maar ik snap ook dat de hulpverlening niet zomaar eenzijdig een ouder boven een ander kan geloven als er niet echt iets concreets is, en dat je partner vermoedelijk een verhaal heeft dat net zo aannemelijk kan klinken. (Ik geloof jouw verhaal helemaal, overigens. Maar veel maatregelen kunnen niet genomen worden op basis van alleen maar een persoonlijk geloof, en terecht.)
Dus... met al die dilemma's in het achterhoofd, denk ik dat waar jij het meeste invloed op kunt hebben het versterken van het netwerk rond je kinderen is. Zodat ze meer plekken hebben om zich fijn te voelen, hun verhaal te doen, uit de stress te komen. Dat kan via clubs of verenigingen zijn (sport, toneel, etc.) Misschien kun je een oppas vinden die precies zoveel ouders is dat het interessant voor je kids wordt om daar bij te willen horen, en die het ook leuk vindt om je kids op whatsapp te hebben en leuke dingen kan doen soms. Misschien familie. Misschien andere ouders of een ander gezin waar je dingen mee samen doet. In elk geval: plekken creeren waar de kinderen heen kunnen en gezien worden en welkom zijn, en waarbij ze dat het liefst ook kunnen zonder dat het meteen voelt als 'kiezen voor hun moeder boven hun vader'. En als hun vader dan ineens weg is, dan is het misschien het hoogst haalbare als de oplossing dan is dat ze iemand hebben om mee te bellen of whatsappen. Niet ideaal, verre van, maar als er op dit moment niet veel meer mogelijk is, dan is dat het.
Mooie reactie, dankje! Onbewust ben ik daar ook al mee bezig, mn de jongste moet hierin een beetje ondersteund worden.
Ik begrijp het idd ook. En het gaat niet alleen maar slecht, ze hebben het soms ook echt leuk, maar het wisselt zo en ik heb het gevoel dat ze altijd zo op hun hoede moeten zijn, net als ik altijd was.
Afgelopen vrijdag weer zo'n voorbeeld, ik had bij hem (mail) aangegeven dat ik gezien had dat hij ze zo alleen liet, en hoe zijn kijk hier nu op was. Krijg ik direct reactie van mn oudste dat ik dat niet moest doen want nu was hij boos. Overigens van hem zelf geen reactie gehad.
Heftig Tinkertreas, ik hoop dat het zover niet hoeft te komen. Ik wil zelf graag dat er ondersteuning komt, dat iemand hem bij wijze van bij het handje neemt en bespreekt wat wel en niet kan. Maar aangezien hij zich doorgaans niks aantrekt van informatie die hem niet aanstaat verwacht ik daar misschien ook wel weer teveel van.
Geplaatst 
