Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Margoooo schreef:Vragen wat hij wilt vind ik eng, ik ben bang dat hij gewoon weer zegt echt niets te willen, en wil ik hem dan wel blijven zien? Ik merk dat ik graag meer wilt, en hij geeft me dit dus niet... Het is eigenlijk gewoon dom dat ik hem weer ben gaan zien, maar ik vind het zo'n onwijs leuke jongen.. Ik snap gewoon niet waarom hij niets wilt![]()
Imaginaerum, ik heb vooral dat ik nu een beetje doe alsof ik hem casual kan zien, terwijl ik aan alles merk dat ik meer zou willen en dit duidelijk niet wederzijds is. Moet het dus ook maar afkappen, maar het is zo fijn
Peelie; afkappen. Jij neemt nu ook al afstand. Weet je trouwens zeker dat hij geen relatie heeft en dus vreemdgaat? Ik snap het best dat iemand na 3 maanden niet verliefd is (nog), maar er moeten wel serieuze intenties zijn, en hij moet ook wel een beetje zn best doen om zijn gevoelens te ontdekken.
Rytir schreef:Wat leuk Phylos! Helemaal in love?
Peelie, het is heel eerlijk van hem maar hij legt er daardoor meteen een bommetje onder. Had je die irritaties ook al voor anderhalve week geleden of zijn die na zijn boodschap gekomen? Dat nog thuis wonen is ook wel een rode vlag idd. Ben je nog nooit bij hem thuis geweest in die 3 maanden?
MarcoBorsato schreef:Peelie, je hebt je antwoord, alleen niet het antwoord dat je hoopte en ik denk dat je zelf de beslissing moet maken.
Relaxed schreef:Peelie, maar je beseft je toch wel dat als er een nieuw iemand in je leven komt, er altijd dingen zijn die je niet aanstaan? Dat heeft niks met opvoeden te maken, maar met elkaar leren kennen en al dan niet aanpassen.. En ja haren aan de muur achterlaten is heel ranzig, maar zo hebben mannen (en vrouwen vast ook) wel meer ranzige gewoontes.. Als je tig jaren alleen woont of nog thuis woont, dan heeft iemand hem/haar er wellicht nog nooit op gewezen.
MarcoBorsato schreef:MarlindeRooz schreef:He is not that into you... next zou ik zeggen. Zou hier geen energie meer in steken.
Ja eens.
Peelie schreef:Waarop ik een beetje verbouwereerd reageer met huh, meen je dit nou. Pas na 5 jaar. Waarop hij zegt, ja. Je hoeft ook echt niet te verwachten dat het eerder komt.
_mexx_lady_ schreef:Peelie, ik reageer normaal gezien niet zo snel maar nu ga ik toch mee met de bovengangers.
Je moeder geeft aan: als je hem zó leuk vindt, steek je tijd- en energie erin om hem wel bij te brengen.
Jij moet eraan trekken, maar hij ook - en dat doettie niet.
Heel jammer, maar ik denk dat dit niet jou match is.
Captain schreef:Peelie schreef:Waarop ik een beetje verbouwereerd reageer met huh, meen je dit nou. Pas na 5 jaar. Waarop hij zegt, ja. Je hoeft ook echt niet te verwachten dat het eerder komt.
Oke, nou doei dan.Zo ga je toch niet met elkaar om in een vriendschap/relatie?
Je kunt ook wel een beetje je best voor de ander doen, en daar lijkt hij geen zin in te hebben.
Je hoeft niet compleet te veranderen maar een beetje je best doen is nooit iemand slechter van geworden.
Berdien schreef:Aan de andere kant.. Ik ben ook echt niet romantisch. Gewoon.. niet. Voel me dan vooral opgelatenDus als iemand dat van mij zou verwachten zou dat ook wel een dingetje zijn, en zou ik dat ook maar liever gewoon zeggen.
MarcoBorsato schreef:En kan best dat hij met andere intenties is gestart maar zich halverwege bedacht.
Mer1980 schreef:Och meisje toch ik heb genoten van je verhalen met 'de dokter' die nu ik begrijp dat nog niet is in de psychologie. Ik kan wel roepen wegwezen, pak je rokken, rennen, red flags, maar zo werkt dat mentaal helaas niet, je vindt hem leuk, hij jou ook, maar hij durft de volgende stap niet te nemen. Er zijn inderdaad opties zoals wegrennen, maar het is een beslissing die je zelf neemt. Je kan hem niet veranderen, dus naast de opties die al bekend zijn kun je jezelf de volgende vragen stellen: 1) Ben je gelukkig met deze situatie?, 2) Heb je hier (nu) genoeg aan? 3) Is het 't waard om dit voort te zetten op deze manier? en vooral 4) Kun je het aan met de wetenschap dat het is zoals het is?
Het laatste wat jij wil is je de hele dag afvragen van hoe nu verder, die onzekerheid dat het van één kant komt. Dat verdient niemand, maar als jij het los kunt laten en het net als hij (waarschijnlijk) kunt zien als gewoon leuk voor even en we zien wel, dan kun je er wellicht nog van genieten tot je tegen iets beters aan loopt. Echter gevoel kun je niet zomaar uitschakelen. Deze getrouwde moeder gans kruipt weer onder een steen....
Mer1980 schreef:Och meisje toch ik heb genoten van je verhalen met 'de dokter' die nu ik begrijp dat nog niet is in de psychologie. Ik kan wel roepen wegwezen, pak je rokken, rennen, red flags, maar zo werkt dat mentaal helaas niet, je vindt hem leuk, hij jou ook, maar hij durft de volgende stap niet te nemen. Er zijn inderdaad opties zoals wegrennen, maar het is een beslissing die je zelf neemt. Je kan hem niet veranderen, dus naast de opties die al bekend zijn kun je jezelf de volgende vragen stellen: 1) Ben je gelukkig met deze situatie?, 2) Heb je hier (nu) genoeg aan? 3) Is het 't waard om dit voort te zetten op deze manier? en vooral 4) Kun je het aan met de wetenschap dat het is zoals het is?
Het laatste wat jij wil is je de hele dag afvragen van hoe nu verder, die onzekerheid dat het van één kant komt. Dat verdient niemand, maar als jij het los kunt laten en het net als hij (waarschijnlijk) kunt zien als gewoon leuk voor even en we zien wel, dan kun je er wellicht nog van genieten tot je tegen iets beters aan loopt. Echter gevoel kun je niet zomaar uitschakelen. Deze getrouwde moeder gans kruipt weer onder een steen....